Zemheri

20.Bölüm

Karşımda Tülin'i görmeyi beklerken hiç görmeyi düşünmediğim birini görünce yüzümde ki gülümseme dondu kaldı.

Başımda aşağıya kaynar suların döküldüğünü hissederken, yüzümde ki gülümseme yavaşça silindi.

Kalp atışlarım hızlandı. Sertçe yutkundum ve şaşkınlıkla konuştum.

"Abi!"

Dudaklarım aralandı ama hiç bir şey söyleyemedim.

Abimin burada ne işi vardı?
Aklımda kırmızı bir ışık yandı söndü. Bileklerim.

"Sürpriz." Dedi abim benim şaşkınlığımı umursamadan.

Abimi gördüğüme bu kadar üzüleceğim aklıma gelmezdi. Sanırım son zamanlarda beni asla mutlu etmeyen sürprizdi.

"Abi." Dedim tekrardan.

Şok etkisinden çıkamamıştım. Mesele abimin gelmesi değildi. Mesele şuan gelmesiydi. Bileklerimin ap açık ortada olmasıydı.

Vereceği tepkileri tahmin bile edemiyordum.

O yüzden şuan ne tepki vereceğimi de bilmiyordum.

Abim cevap vermeden aramızda ki mesafeyi kapatıp sıkıca sarıldı. Son zamanlarda yaşananlar yüzünden abimi görmek aslında iyi gelmişti. Şuan sıkı sıkı sarılmak istiyordum.

Ama düşünmem gereken çok daha önemli şeyler vardı. Abime ne söyleyeceğim gibi.

Kollarım havada kaldı. Sarılamadım abim.
Başım abimin omzundayken kollarıma baktım. Gözlerim dolmaya başladı. Boğazıma kocaman bir yumru oturdu. 

Abim benden ayrılıp yüzüme baktı. "Sevinmedin herhalde beni gördüğüne?" Diye sordu.

"S-sevindim." Dedim.

Şuan ne yapacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu. Ve bu durum her geçen saniye daha da korkutucu oluyordu.

"İçeriye davet etmeyecek misin?"

"E-edeceğim." Dedim tekrardan kekeleyerek. "Gel."

"Ahsen sen iyi misin?" Diyerek içeriye girdi abim. Kapıdan girer girmez Cahit'i fark etti.

"Misafirin mi va-"

Cümlesi yarıda kesilince başımı kaldırıp yüzüne baktım. Gözleri bileklerimdeydi. Görmüştü!

Kalp atışlarım hızlanınca, nefes alış verişimde sıklaştı.

Ellerimi geriye doğru çektim.

"Ahsen." Dedi ve başını kaldırıp yüzüme baktı.

"Abi." Dedim.

"Onlar ne?"

"B-bir şey değil." Dedim hızla. "Geçsene içeriye hadi."

Oturma odasına doğru yürürken hızla kolumdan tutup kendine çevirdi.