« លោកចនពួកយេីងដេីររកមេីលគ្រប់កន្លែងអស់ហេីយ ប៉ុន្តែមិនមានឃេីញអ្វីក្រៅពីភូមិតូចមួយនៅកណ្ដាលព្រៃនោះទេ» ប៉ូលីសម្នាក់ដេីរចូលក្នុងភូមិគ្រឹះចន ដេីរចូលទៅប្រាប់លោកចននៅអ្វីដែលប៉ូលីសទាំងអស់បានរុករក
« នៅទីនោះមានភូមិមួយដែលឬ» លោកចន
« ត្រូវហេីយ ភូមិនោះគឺពិបាកធ្វេីដំណេីរដោយរថយន្តណាស់ គឺមិនអាចទៅបានទេ ប៉ុន្តែបេីធ្វេីដំណេីរអោយថ្មេីរជេីងគឺអាចចូលទៅដល់បាន » ប៉ូលីស
« លោកទៅវិញចុះ អរគុណហេីយ » លោកចន សម្លឹងទៅផែនខ្នងប៉ូលីសដែលដេីរចេញនោះដោយនឹកគិតដល់ភូមិដែលនៅកណ្ដាលព្រៃ
« តេីអាចទេ ជុងហ្គុកគេនៅទីនោះ» លោកចន និយាយតិចៗ
« ប្រាវ ...រយៈពេល2ថ្ងៃហេីយ ដែលកូនវាបាត់ខ្លួន យ៉ាងមិចបានជាក្រុមហ៊ុនវាមិនឃេីញធ្លាក់កូដអ្វីសោះអញ្ចឹង » លោកលី ក្រវែងរបស់របរនៅលេីតុចោលខ្ទេចគ្មានសល់ក៏ព្រោះតែគម្រោងការរបស់ខ្លួនមិនជោគជ័យដែលខ្លួនគ្រោទុក។
« ឆាប់ដោះលែងយេីងទៅ យេីងមិនចង់នៅទីនេះទៀតទេ» កាងស៊ូ ស្រែកទៅកានើលីហ៊ូដែលអង្គុយពាក់កន្សែងសម្លឹងមកនាងដោយកាន់បារីជក់ធ្វេីមិនដឹង
« ចង់អោយយេីងចាប់រំលោភនាងម្ដងទៀតមែនទេ កាងស៊ូ » លីហ៊ូ ធ្វេីមុខឌឺបន្ទាប់ពីធុញនុងសំទ្បេងរំខានរបស់នាង
« អាស្មោគក្រោគ» កាងស៊ូ ស្រែកទៅកាន់លីហ៊ូ ដូចជាមនុស្សវិកលចរឹក
« បិទមាត់នាងភ្លាមទៅ តិចយេីងទ្រាំមិនបាន បាញ់ក្បាលនាងងាប់នៅក្នុងបន្ទប់នេះ» លីហ៊ូ ដេីរមកជិតយកដៃចាប់ផ្ទៃមុខរបស់នាង និយាយដោយសំទ្បេងកំណាចដាក់នាង ក្រោយពេលនិយាយចប់គែក្រវែងមុខនាងចេញ ដេីរចេញពីបន្ទប់នេះបាត់។
« ហឺស ឯងធ្វេីបាបយេីង ចាំមេីល ឯងក៏វេទនាយេីងដែល លីហ៊ូ »កាងស៊ូ
« ពួកយេីងគួរតែទៅ ភូមិមួយនោះតេីប្រសេីរទេ» លោកគីម ផ្ដល់ជាចម្លេីយ ទៅកាន់អ្នកទាំង4
« ចុះបេីទៅមិនឃេីញពួកគេនោះ» អ្នកស្រីចន
« យេីងត្រូវតែសាកចូលទៅមេីលសិនទេីបបាន ពេលខ្លះពួកគេអាចនិងដេីរទៅជាមួយគ្នា វង្វេងក្នុងព្រៃក៏ថាបាន» លោកគីម
« អញ្ចឹងយេីងត្រូវរកវិធីទៅ» លោកចន
« ហឹម» ពួកគាត់ក៏អង្គុយនិយាយគ្នារហូតដល់មេឃល្ងាចបន្តិចបានចេញទៅផ្ទះរាងៗខ្លួន ។
« មិនដឹងថាពេលនេះអ្នកនៅទៅក្រុងយ៉ាងមិចទេ នឹកម៉ាក់ប៉ាខ្លាំងណាស់» ថេយ៍ អង្គុយសម្លឹងទៅព្រះចន្ទដែលកំពុងតែបញ្ចេញពន្លឺនៅពេលរាត្រី
« យេីងក៏ដូចគ្នា តែពេលនៅក្នុងភូមិនេះក៏ល្អព្រោះចង់ស្គាល់នៅជីវិតជនបទ ហេីយក៏បាននៅក្បែរមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ទៀតផង ចង់នៅបែបនេះរហូត អោយតែមានម្នាក់នោះ» ជុងហ្គុក ដេីរពីខាងក្រោមថេយ៍ សម្លឹងទៅព្រះចន្ទ និយាយនៅអ្វីដែលខ្លួនមិនអាចសម្បីតែនិយាយតែពេលនេះគេក៏ព្រមនិយាយវាចេញមកបន្តិចៗហេីយ
« ថេយ៍ មេីលទៅព្រះចន្ទទៅមេីលមានឃេីញអ្វីទេ» ជុងហ្គុក ចង្អុលទៅកាន់ព្រះចន្ទ ថេយ៍បានមេីលទៅតាមដៃរបស់គេ
« មិនឃេីញអ្វីផង ក្រៅពីព្រះចន្ទ » ថេយ៍
« ប៉ុន្តែយេីងឃេីញនៅមុខព្រះភ័ក្ររបស់ថេយ៍វាពិតជាស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់» ជុងហ្គុក រាងតូចរាងញញឹមបន្តិចពេលគេនិយាយបែបនេះ
« សម្ដីព្រាន បែបនេះដូចជាមិនចូលចិត្តសោះ»
« តែព្រានសម្រាប់តែកូនក្មេងក្បែរនេះប៉ុណ្ណោះ» រាងក្រាស់ច្បិចថ្ពាល់ថេយ៍ទាញតិចៗ
«ចូលទៅដេកហេីយ មានអារម្មណ៍ថាងងុយ» ថេយ៍រកនិងដេីរចេញតែត្រូវរាងក្រាស់ចាប់ដៃមកវិញ
« មិនទាន់បាននិយាយសាច់ការអ្វីផង »ជុងហ្គុក
« រឿងអ្វី»ថេយ៍
« ធ្វេីសង្សារយេីងបានទេ ថេយ៍» រាងតូចក៏គាំងនៅសម្ដីរបស់ជុងហ្គុក នេះគេមកនិយាយអញ្ចឹងៗនរណាមិនអៀនលោកអេីយ
« អឹមចុះឯងថាស្អប់អ្នកស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាអី ចុះមិចពេលនេះឯងមកសារភាពចង់ធ្វេីសង្សារជាមួយមនុស្សប្រុសធ្វេីអ្វី» ថេយ៍ មិនឆ្លេីយបែរជាសួរបកទៅកាន់ជុងហ្គុកទៅវិញ
« ថេយ៍ មកពីពេលនោះយេីងមិនទាន់យល់ច្បាស់នៅអារម្មណ៍ស្នេហាបែបនេះ ប៉ុន្តែពេលនេះយេីងបានយល់ហេីយ ហេីយក៏កាន់តែយល់ច្បាស់នៅពេលដែលឯងនៅក្បែរអ្នកផ្សេង» ជុងហ្គុក
« ស្ងាត់...»
« ឆ្លេីយមកថាព្រមឬអត់ យេីងដឹងថាឯងក៏នៅមានចិត្តស្រលាញ់យេីងផងដែល បេីដូចកាលនោះយេីងនិងព្រមជាមួយឯង» ជុងហ្គុក ប៉ុន្តែចម្លេីយគឺដដែលមិនមានលឺសំទ្បេងថេយ៍និយាយអ្វីនោះទេ មានតែសំទ្បេងចង្វាក់បេះដូងលោតប្រណាំងគ្នា ជាមួយនិងសំទ្បេងសត្វនៅជុំវិញផ្ទះយំធ្វេីជាចម្រៀងនៃសេចក្ដីស្នេហា។
ការសម្លឹងគ្នាអស់ជាយូរថេយ៍បានចូលទៅថេីបជាមួយនិងបបូរមាត់របស់រាងក្រាស់ ដោយថ្នមៗ ជុងហ្គុកក៏ថេីបបកមកវិញនៅសេចក្ដីស្រលាញ់ សំទ្បេងបឺតជញ្ញក់លឺស្នូរដូចគេបៀមស្ករគ្រាប់ នៅក្រោមពន្លឺព្រះចន្ទ។ថេយ៍ដកបបូរមាត់ចេញ ពីរាងក្រាស់
« ចូលគេងទៅ យប់ហេីយ » ថេយ៍ ដេីរចូលទៅខាងក្នុងមុនរាងក្រាស់។ដោយញញឹមបិទមាត់មិនជិត
« យេស គេព្រមនិងយេីងហេីយ យេសយេស»ជុងហ្គុក អរសប្បាយពេលថេយ៍ព្រមទទួលខ្លួនធ្វេីជាសង្សារ
YOU ARE READING
ចំណងស្នេហ៍ មិត្តភាព (ចប់)
Short Storyជាមិត្តនិងគ្នាតែបែបជាមានចំណងស្នេហាដោយអ្នកម្ខាងមានចិត្តទៅលេីអ្នកម្ចាងទៀត ពេលដែលបានដឹងថាអ្នកម្ខាងនោះលួចស្រលាញ់ខ្លួន ក៏ស្អប់ខ្ពេីមឈប់រាប់អាន ចំណងមិត្តភាពគេក៏ផ្ដាច់គ្នា រយៈពេលដែលអ្នកម្ខាងទៀតទៅស្និតស្នាលនិងសិស្សច្បង ពេលនោះអារម្មណ៍អ្នកម្ខាងទៀតក៏មានចិត្តប្...
Ep20:ធ្វេីសង្សារយេីងបានទេ
Start from the beginning
