Two Men In Love Taejin/Vjin [Tamamlandı]

Prensin dönüşü

Büyük bir yıl  geçmişti Maisan Tapınağında.  Prens her şeyi burada öğrenmişti. Düşmeyi, kalkmayı, sevinmeyi, dostluğu, güvenmeyi, savaşmayı... Çok değişmişti Prens. Mesela artık korku yoktu gözlerinde, onun yerine ya yaşam vardı ya da ölüm. Her şey kesindi artık hayatında. Cesurdu. Bir çiçeğin dalı kadar kırılgan olan bileği artık demir kadar güçlüydü. Adımları yeri titretir, bakışı boyun eğdirirdi. Maisan ona liderliği öğretmişti.  Daha değişen çok şey vardı Prenste ama değişmeyen tek şey Dostlarıydı. Namjoon, Jungkook, Yoongi, Hoseok... Her anında yanında olan gençler en büyük desteği idi.  Bir yıl değil de on yıl  geçmiş gibi aradan. Çünkü öğrendikleri bir yılda olacak iş değildi ancak üstünden gelmeyi başarmıştı. Artık Kim Seokjin hasta değildi. Vücudu terk eden bu hastalıkla günden güne daha da güçlenen Prens karşısına kim çıkarsa meydan okuyordu.
Maisanda geçirdiği günleri düşündü yastıkta kafasını çevirirken. Altıncı ayın sonunda hekimler onun hastalığının ne derece olduğunu bilmek için ellerinden geleni yaptılar çünkü prens hastalanmamıştı uzun süre. Ondan sonra  Namjoon eğitimleri daha da sertleştirdi. Günden güne kilo alan Seokjin gün içinde ormanı koşuyor, odun kesiyor, rahibin bahçesine su taşıyordu. Başta zorlansa da pes etmedi asla. Bunun sonucunda vücudu bir askerinki kadar çelikten olmuştu. Askeri konuda kendini geliştirdiği gibi hukuk ve kanunda da kendini geliştirmiş bir   eğitimci kadar bilgili olmuştu.

   Şimdi ise bir yılın sonuna gelmişti. Son gecesiydi burada. Geç yatmıştı, arkadaşlarıyla küçük bir kutlama yapmıştı çünkü. Yoongi ve Hoseok burada kalmaya devam edecekti. Artık buraya geldiklerinde  görecekleri Prens yoktu üzülüyordu gençler. Rahipte öyle. Jimin ise...onlarla gelecekti. Nasıl bilmiyordu ama Jungkook onu ikna etmişti. Tüm her şeyi üstleneceğini söylemişti. Namjoon ise   yetiştirdiği Prensten gurur duyuyordu. Göğsünü gere gere arkasında duruyordu.
  Sabahı zar zor etmişti Prens. Bunca zamandır evim dediği yeri nasıl olur da bırakırdı? Kolay değildi ama gitmesi gerekirdi. Asıl evine gidip prangalarını kırdığını göstermeliydi. Beline kuşağını saran hizmetçi için kollarını havaya kaldırdı. Kafasına şapkasını koyan saray hanımına bakıp gülümsedi.

"Sonunda saraya gidiyoruz. Mutlu musunuz saray hanımı?"

"Mutlu olmaz mıyım Prensim? Herkes evini özler." Jin gülümsedi. Yaşlanan kadın gülümsüyordu.

"Hazırsanız yola çıkma vaktimiz gelmiştir efendim." Baekhyunun heyecanlı sesiyle kafasını ona çevirdi Prens. Baekhyunda diğerleri gibi heyecanlıydı. Saraya dönmek herkesi mutlu ediyordu.

" Hazırsınız efendim. " Seokjin sonunda yolculuk için giyindiğinde derin bir nefes aldı. Saray hanımının uzattığı kılıcı yerine soktu.

"Gidelim." Baekhyun Prensin arkasında yer alarak diğer hizmetliler ile yürüyordu. Hizmetliler de eşyalarını almış mutluluk içinde prensi takip ediyordu.  Seokjin dışarı adım atmıştı ki gördüğü manzarayla geçmişe gitti. Saraydan çıkarken gördüğü görüntü gibiydi. Atların üstünde askerler,onun için bir at arabası ve tahterevalli duruyordu.  Tek fark bu kez ayakları üstünde güçlüydü. Binmeyecekti onlara. Kendi atının üstünde liderlik edecekti askerlerine. Merdivenlerden indi. Namjoon'un yanına gitti. Namjoon kafasıyla selam verdi.

"Güzergah hazır mı?"

"Konuştuğumuz gibi efendim. Güzergahı terk etmeden varacağız." Seokjin kafasını salladı. Askerlerine şöyle bir baktı. Ardından da köşede duran onu bekleyen arkadaşlarına ve Rahibe.

"Herkes yerine! " Askerler selam vererek konumlarını aldı. Seokjin ise arkadaşlarının yanına gitti.  Rahip ilk sırada ona gülümseyerek bakıyordu.

"Gidişiniz yeri inletiyor Prensim. Güçlü ayak sesleriniz çoktan ulaşmıştır Saraya." Rahibin söylediklerine güldü Seokjin.

"Beni burada ağırladığınız için teşekkürler Rahip. Ikinci bir evim oldu. Iyi bir öğretmen de oldunuz bana. Her şey için müteşekkirim.
Ama şu teklifimi düşünün derim. Sizi iyi bir yere yer-"