Roberts #2: Stole my heart

2. Levi: Gebruik flirten alleen als je iets wilt

2. Levi: Gebruik flirten alleen als je iets wilt en maak er (bijna) nooit misbruik van.

'Deze kamer wordt die van jou als we jou kiezen.' Het meisje met de blauwe plukken in haar haren glimlachte naar hem. Ze had haar naam genoemd, maar die was hij alweer vergeten.

Hij grijnsde breed terug. Als hij deze kamer kon krijgen, dan zou hij naar zijn bijbaan kunnen rollen als hij dat wilde.

Hij schonk zijn mooiste glimlach aan het meisje, omdat hij wist dat hij daar meestal succes mee had. Er waren weinig vrouwelijke wezens die zijn glimlach konden weerstaan. Nou ja, er was wel iemand die dat kon en daar ergerde hij zich mateloos aan.

'Dat blauw in je haar past perfect bij je ogen. Maar dat wist je vast al, want daarom heb je dat gedaan, zeker?'

Hij stak zijn hand uit naar haar haren en liet ze voorzichtig tussen zijn vingers door glijden, alsof ze van glas gemaakt waren.

'Dank je,' stamelde het meisje. Blijkbaar was ze het niet gewend om complimenten te krijgen in het algemeen of in elk geval niet van jongens.

Levi keek omhoog naar het hoge, monumentale plafond. Hij zag zichzelf hier wel wonen. Het was tijd om op kamers te gaan, want het klonk behoorlijk suf om te zeggen dat je nog thuis woonde als achttienjarige student.

Bovendien zouden zijn ouders er dan nooit meer over zeuren als hij weer eens om half zeven 's morgens thuis kwam van een feestje. Hij was volwassen, for God's sake! En student!

Dan moest hij gewoon genieten van zijn leven, want voor hij het zich zou realiseren zou hij serieus moeten zijn. Levi had er een gruwelijke hekel aan om serieus te moeten zijn. Hij was niet zoals zijn oudere broer Blake en zijn zus Liv. Hij was Levi, de benjamin van het gezin. Hij was gewoon niet verstandig.

Hij boog zich naar haar toe en fluisterde toen: 'Je hebt trouwens ook een hele mooie mond, wist je dat? Hij is behoorlijk onweerstaanbaar.'

Hij boog zich naar het meisje toe en drukte zijn mond op die van haar, terwijl hij haar tegen de muur aan duwde en zijn handen op verkenningstocht over haar lichaam liet gaan. 'Heel erg onweerstaanbaar,' murmelde hij in haar nek voor hij zijn mond over haar huid liet glijden.

Hij viste zijn boxershort uit de hoop kleding en trok hem aan voor hij ook zijn zwarte skinny jeans uit de berg kleding trok.

'Moet je echt al gaan?' vroeg het meisje - hij wist nog steeds haar naam niet - jammerend.

Hij trok even zijn wenkbrauwen op voor hij zijn T-shirt en sweater over zijn hoofd trok. 'Ja, want ik moet werken. Maar als je mij die kamer geeft, dan kan dit wel vaker wat mij betreft.'

Blauwhaartje trok een gezicht. 'Ik zal mijn best doen, maar ik kan het niet beloven. Ik beslis niet alleen natuurlijk.'

'Met jouw natuurlijke charmes moet je ze kunnen overtuigen. Je hebt toevallig geen toverkrachten? Je ziet er goddelijk uit, dus het zou ook ideaal zijn wanneer je ook dat soort krachten hebt.'

Hij trok haar overeind en liet nog een keer keurend zijn blik over haar lichaam glijden. Hij duwde haar naar achteren en kuste haar nog een keer. Toen liet hij haar los.

'Je hebt mijn nummer toch?'

Het meisje knikte en ze leek een beetje ademloos te zijn. Hij wist dat hij een goede kusser was, dat had hij meer dan eens gehoord van meisjes. Ze zeiden dat hij ook goed in bed was. Hij grijnsde naar haar en liep toen fluitend naar beneden. Dit zou zijn toekomstige huis worden, daar was hij van overtuigd.