The Different Side

Sixty-five- Madison Smith

''Hoe is het met haar?'' zegt Scott terwijl ik Mai troost. ''Ga zelf maar kijken'' zegt Mai en Scott zucht. ''Ga je ook mee Mai?'' zeg ik en ik pak haar hand terwijl ik opsta en met haar achter Scott aan loop. April ligt in het grote bed met al de snoeren alweer aan haar en haar vader zit aan de ene kant en haar moeder aan de andere kant.

''April'' zegt Scott en ik hoor zijn stem breken. Ik hou Mai haar hand vast en we blijven een beetje achter staan. ''Scott'' zegt ze zwak en Scott kijkt naar zijn ouders, kijkend of hij haar mag knuffelen en zijn moeder knikt. Scott geeft April een kusje en knuffelt haar stevig.

''Ik hou van je Scott'' zegt April en Scott mompelt iets terug naar haar. ''Wij zijn over 5 minuutjes terug, we laten jullie even alleen'' zegt Greg en hij en de moeder van Scott lopen de gang op. Ik ga aan de andere kant van April zitten en Mai komt op mijn schoot zitten.

''Ik weet dat ik niet lang meer te leven heb, ik hou van jullie alledrie'' zegt April en de tranen rollen over haar wangen. ''Wij houden meer van jou April'' zegt Mai en ze pakt de hand van haar tweelingzus. ''Kunnen we nog een foto maken?'' zegt April en Scott pakt zijn telefoon om een selfie te maken. ''Kijk alsjeblieft blij, deze foto neem ik mee'' zegt April en we lachen allemaal naar de camera, proberend om zo echt mogelijk te lachen.

Scott laat de foto zien en hij lacht ook echt, een grote lach, je kan zijn tanden zien en je weet dat hij zich daar voor schaamt maar hij doet het voor April, hoe lief is dat.

Scott pov <—-

Ik maak de foto en lach in de camera, ik haat het om zo te lachen maar doe het voor April. Ik laat de foto aan de rest zien en ze glimlachen allemaal, de rest staat er allemaal super mooi op.

''Scott kan ik je heel even spreken?'' zegt April en Mai en Madison staan op om naar buiten te lopen. ''Wat is er lieverd?'' zeg ik, ik voel me zo verschrikkelijk maar moet echt genieten van deze momenten met April. ''Blijf alsjeblieft bij Madison en maak prachtige kinderen, ze heeft een hele goede invloed op je en je moet haar echt nooit meer laten gaan'' zegt April en ik glimlach even. ''Promise?'' zegt ze en ze steekt haar dunne pink uit. ''Promise'' zeg ik en ik haak mijn pink in die van haar om een pinky promise te maken. Iedereen komt niet veel later weer binnen en we gaan allemaal bij haar zitten.

''Deze ziekte heeft van me gewonnen'' zegt April en de tranen komen weer. ''Nog niet'' zegt Greg zachtjes. ''Jawel pap ik kan niet meer, ik word een engel en zal altijd over jullie waken, dankjewel voor de prachtige laatste dagen, ik hou van jullie'' zegt April en haar ogen sluiten langzaam. ''Ik hou van je'' zeg ik nog zachtjes en ik hou haar hand vast.

Iedereen blijft naar April kijken totdat we de lange piep horen. April ligt stil op het bed met een kleine glimlach op haar lippen, haar huid is bleek geworden en ik moet heel heel veel moeite doen om niet in huilen uit te barsten wat de andere al wel allemaal zijn.

De dokters komen binnen en ze leggen het witte dekbed over April haar hoofd heen, wij lopen allemaal langzaam de kamer uit. Ik kijk voor de laatste keer om en zie alleen nog maar de witte deken met April daar onder. Ik hou zo veel van haar.

So many tears while writing this wow, and I was listening to the radio while writing this, when I was done with this part See you again started to play and that made me cry even more . I hope you liked this part , ofja niet echt leuk vinden maar dat het goed geschreven is, kiss