Ο Τζον με ψάχνει στην καφετέρια τη Δευτέρα το απόγευμα, όταν τελειώνει η βάρδια μου, και πηγαίνουμε σε μια πλατεία κοντά στο χώρο εργασίας μου. Είναι μόνο τρεις η ώρα το απόγευμα και επιμένει να πάρει κάτι για φαγητό.
«Για την ακρίβεια, έφαγα στη δουλειά», του λέω, «αλλά μπορούμε να πιούμε έναν καφέ».
«Βέβαια, ναι».
Περπατάμε σε μια καφετέρια που βρίσκεται ελάχιστα μέτρα μακριά και καθόμαστε σε ένα τραπέζι κοντά στην είσοδο. Παραγγέλνουμε τους καφέδες μας - ο δικός του φρέντο εσπρέσσο σκέτος και ο δικός μου φρέντο καπουτσίνο μέτριο - και κοιτάζω την ώρα στο τηλέφωνό μου, και μετά το αφήνω στο τραπέζι, προσπαθώντας να μην σκέφτομαι οτιδήποτε άλλο εκτός από το ραντεβού μας.
"Λοιπόν...;»
«Μπόρεσες να κάνεις κάποια πρόοδο με τη διατριβή;» ρωτάει.
«Ναι, προχώρησα λίγο» μουρμουρίζω, «διάβαζα, έκανα έρευνα και τέτοια», συνεχίζω, απαντώντας αχνά. «Πώς τα πας εσύ;»
«Υποθέτω ότι πρέπει να είναι δύσκολο να βρεις αξιόπιστες πηγές για το θέμα», γνέφω, χωρίς να πω τίποτα άλλο. «Λοιπόν, έχω να δώσω κάποιες εξετάσεις, αλλά δεν είναι τίποτα σπουδαίο».
«Σου έχουν απομείνει πολλά μαθήματα;»
«Δέκα ή έντεκα, το λιγότερο».
«Είναι πολλά», αναστενάζω. «Θυμάμαι ότι όταν μου είχαν απομείνει τόσα μαθήματα, ένιωθα ότι δεν θα τελείωνα ποτέ».
«Ναι, αλλά προτιμώ να πάρω το χρόνο μου και να έχω κάποια ζωή εκτός πανεπιστημίου», δεν ξέρει καν ότι μόλις είπε κάτι που μου φαίνεται περίεργο, «αλλά υποθέτω ότι είναι επιλογές».
«Ναι, μάλλον», μουρμουρίζω.
Η γυναίκα που πήρε την παραγγελία μας βάζει τους καφέδες στο τραπέζι ανάμεσά μας.
«Απολαύστε τον». Μας χαρίζει ένα φιλικό χαμόγελο.
«Ευχαριστούμε».
«Λοιπόν... Σκοπεύεις να εξασκηθείς το επάγγελμα; Ξέρεις, να γίνεις ψυχολόγος γραφείου ή...»
«Δεν έχω αποφασίσει ακόμα», εξηγώ. «Νομίζω ότι μου αρέσει η έρευνα, αλλά και το να μπορώ να βοηθήσω κάποιον πρόσωπο με πρόσωπο».
«Καταλαβαίνω», χαμογελάει ο Τζον. «Και η οικογένειά σου, τι γνώμη έχουν για το ότι σπουδάζεις ψυχολογία;»
«Ο πατέρας μου δεν συμφωνούσε», εξηγώ, «θα ήθελε να σπουδάσω κάτι σχετικό με τη διοίκηση επιχειρήσεων», συνεχίζω. «Έχει μια επιχείρηση», δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες. «Νομίζω ότι θα ήθελε να συνεχίσω».
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Συναισθησία (Lust #1)
Romance⚠️🔞⚠️ Περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο! Διαβάζεται με δική σας ευθύνη! ••• Η Λιάνα Στίβεν απέχει μόλις λίγους μήνες από το να πάρει το πτυχίο της στην ψυχολογία. Όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά στη ζωή της, μέχρι που ο σύμβουλος της διατριβής της απ...
