" သမီး နင်အကိုဆီကိုလဲ စာလေးဘာလေးပို့လိုက်အုံး ဟိုမှာ မိန်းမများရနေပြီလားမသိဘူး ဖုန်းလဲမဆက် စာလဲမပို့နဲ့
ဒေါ်နန်ဒေဝီတစ်ယောက် အိမ်ထဲမှာချည်ထိုးနေရင်းသားဖြစ်သူ အဆက်အသွယ်မလုပ်တာကြာပြီးဖြစ်တာကြောင့် သမီးဖြစ်သူကို ပြောနေရချင်းဖြစ်သည်။
"အမေကလဲ ကိုဟန်မအားလို့နေမှာပါ
"နင့်အကို အားလဲငါတို့ဆီမဆက်ဘူး ငါတို့ရှိသေးတယ်ဆိုတာ သတိရောရသေးလားမသိဘူး
"မနက်စောစောစီးစီး နားငြီးလိုက်တာအမေရာ
"ဟဲ့ ဘာပြောတယ်
"ဘာမဟုတ်ဘူးလို့
" ကလင် ကလင် !!
" ဖုန်းလာနေတယ် သွားကိုင်လိုက်အုံး
"ဟုတ်
ဟန်သစ္စာ ဖုန်းသွားကိုင်လိုက်ပြီး
" ဟဲလို
" ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ
"ကိုဟန် !! မေမေရေ ကိုကိုဖုန်းလာတယ်
ထိုးလက်စချည်ကိုချပြီးတော့ ဖုန်းစီကို အပြေးလာခဲ့လိုက်၏
"ပေးပေး ငါပြောမယ်
" ဟဲလို
"မေမေ နေကောင်းလား
"မင်းမလဲ အခုမှ အမေကိုသတိရတော့တယ်
" အမြဲတမ်းသတိရပါတယ်အမေရာ ရွာမှာကဖုန်းမရှိတော့ အမေ့စီကိုမဆက်ဖြစ်တာပါ
" မင်းပြောသမျှပေါ့
"သား သီတင်းကျွတ်ကျ ပြန်လာမယ်ဆိုတာ အမေကိုလှမ်းပြောတာ
"အေးအေး သား အမေစောင့်နေမယ်နော် အစ စအရာရာဂရုစိုက် တစ်ခုခုလိုရင်လဲ အမေတို့ဆီလှမ်းပြောကြားလား
"ဟုတ်အမေ အဲ့တာဆို ဒါဘဲလေ သားကအခုဆေးတွေဝယ်ရင်းလာတာမလို့ အကြာကြီးပြောမရဘူး
"အေးပါ အမေကအသံလေးကြားရရင်ကို ဝမ်းသာပါပြီး
"ချစ်တယ်အမေ့
ကျသွားတဲ့ ဖုန်းကိုကြည့်ပြီး ဒေါ်နန်းဒေဝီတစ်ယောက် မျက်လုံးကလဲနေ မျက်ရည်တွေပြိုဆင်းလာတော့သည်။
