ACIBADEM -ASKIYA ALINDI-

ACIBADEM -GELECEK PLANI-

Selaamss!

Bahaneler sunmayacağım. Erken gelmek isterdim ama olmadı. Hastaydım, asla adam akıllı dinlenemediğim için hâlâ hastayım.
Bölüm gecikti, kusura bakmayın.

Keyifli okumalar!

"Beni yanlış anlamanı istemiyorum Nehir. Sadece, bu süreci ailenin yanında tamamlamamızın daha iyi olacağını düşünüyorum."

Karşımda duran Araf, kendini açıklamaya çalışırken onu anlamak için çaba gösterdim. Onu anlamaya çalışıyordum. Çalışıyordum ama iki hafta öncesinde kurduğu cümlelerle şimdi kurduğu cümleler arasında dağlar kadar fark vardı.

Kavgayla ve hatta tehditle ayrıldığımız ailemin evine yeniden dönmemi, ilişkimizi orada devam ettirmek istediğini söylüyordu.

"Ama, sen bana dedin ki..."

"Biliyorum." Araf, sıkıntıyla içine derin bir nefes çekerken gözlerini kapattı ve benimle olan temasını kesti. "Sana ayrı eve çıkmayı, gerekirse üniversitenin çıktığı şehre gelme konusunda tekliflerde bulundum ve sen de bana güvendin. Biliyorum. Biliyorum ama şu an şartlar çok değişti. Bunun için özür dilerim."

Herkese karşı koyup rest çektikten sonra o eve nasıl dönebilirdim ki?

Babam, eve almamakla beni tehdit etmişti. Tehdit edildiğim eve nasıl dönebilirdim ki?

Bana bu denli güven verip yanımda olduğunu defalarca belli ettikten sonra umutlanmıştım. Başta kararsız kalsam da onunla yeni bir hayat kurma fikrini her zaman kabul edebilecek bir kızdım. Buna rağmen eve dönmemi bugün benden nasıl isteyebilirdi ki?

"Gözlerimi açtığımda hayal kırıklığına uğramış küçük bir kız çocuğu göreceğim ve bu durum beni delirtecek."

Araf, suskunluğumdan yararlanıp yeniden konuşurken istemeden dolan gözlerimi görmemesi için dişlerimi birbirine geçirdim. Onun yaptığı gibi yapıp gözlerimi kapatırken ellerimi kucağımın üzerinde birleştirdim.

Konuşmak istemiyordum çünkü konuşursam ağlardım.

Film izleyerek uyuduğumuz gecenin üzerinden 4 gün geçmişti.

Araf'ın ruh halleri her geçen gün değişime uğramıştı. Bir günü diğer gününü tutmamaya başlamıştı.

Gördüğüm kadarıyla ilaçlarını düzenli kullanıyordu. Bana olan tavırlarının ilaçlardan dolayı kaynaklandığını anlayabiliyordum. Onu anladığım için bazı davranışlarını görmezden gelebiliyordum.

Burnumu içime çektiğimde Araf'ın elleri yanağıma yerleşti. "Senin iyiliğin için. Hepsi senin iyiliğin için küçük bebeğim." Sözleri beni teselli etmek için çıkıyor gibiydi. O, o amaçla söylüyor olabilirdi ama benim üzerimde hiçbir etkisi yoktu.

Eve dönmek istemiyordum.

Ailemi çok özlemiştim. Özlemeye de devam edecektim ama bana gösterdikleri davranış biçimleri aklımdan çıkmıyordu. Eve dönmek ve onları bu kadar kolay bir şekilde affetmek istemiyordum.