Karanlığa Açılan Pencere

Özgür Ruh

Özürlü değil onlar.
Özgür.
Hem de bizden daha fazla.
Anlamadığımiz sesler çıkarsalar da. 
Gökyüzüne bakarlar ara sıra.
Kim bilebilir ki ne var oralarda?
Dayanamaz bazen bağırırlar.
Çeker anaları babaları kahrı.
Bazen abi bazen bacı.
Sustururlar bizler için onları.
Bazen taşıyamaz bu yükü.
Biri çekip gider.
Özür borçluyuz onlara.
Bakarken sorgulayan bakışlarla
Bi kardeş doğurur.
Analar.
Biz göçünce belki o bakar.
Kimse bakmasın.
Kocaman bi evleri olsun.
Adı GÖNÜL evi.
Pencereleri göğe bakan....