Slave Of His Obsession

Chapter 1

Chapter 1

"Mary, maraming salamat." Hindi mapigilan ang luhang papatak sa mata ng isang madre

Isang malambot na ngiti ang nakaguhit sa mga labi ni Mary habang nakatitig sa madreng lumuluha at paulit ulit na nagpapasalamat sa kanya

"Walang anuman po, 'yon. Atsaka, hindi naman po ito ang unang beses na nagdonate ako ng ilang bagay sa inyo." Natawa nitong pahayag. "Masanay na po kayo dahil hindi lang po ito matatapos dito. May mga susunod pa po!" Mary cheered up the nun that keep crying at everything she did

Maria Sentil is a orphan, her parents died when she's young. Walang alam si Mary kung anong dahilan kung bakit sila namatay at kung anong klaseng mga magulang ang mga ito pero, nirerespeto nya padin ang kanyang mga magulang kaya binibisita nya ang mga ito sa sari-sariling puntod

Simula 'non, nagsumikap si Mary buhayin ang sarili, salamat sa suporta ng orphanage at kanyang kasipagan, nakapagtapos sya ng sariling pagaaral. Then when she saw a children's that walking out at the church, she walk inside and she meet this nun, that still crying

Naisip ng dalaga ang sariling sikap at kanyang gawa ng bata pa sya, at di magdadalawang isip tumulong hangga't sa makakaya para sa simbahan. Kaya naman ng orphanage kaya ang simbahan na tila masisira na ang agad ni Mary tinulungan

Every kids here is actually into gods, they believe in him. She's not that religious, but she know how to pray. Hanggang sa naging parte na ng buhay ni Mary ang magdasal at magpasalamat sa diyos. Lalo na bumubunga ang kanyang paghihirap at madaming blessing ang kanyang nakukuha simula ng tumung-tong sya sa simbahan

"Hindi naman po siguro masamang magbigay, hindi ba? You taught me that before, Mother Julieta." Mary wipe Julieta tears that keeps flowing

Ngumiti ito bigla sa narinig. "Napaka bait mo talagang bata, Mary. Pagpalain ka sana nawa ng diyos." Nagsign of the cross ito. "Naalala ko nga pala iha, may isa ding babaeng nagdonate satin ngunit di ko maalala ang pangalan dahil nadin sa aking katandaan." Ani nito

Naging masaya si Mary sa narinig. Tuloy-tuloy talaga ang daloy ng regalo ng diyos sa kanila. Kailangan nyang magpasalamat mamaya sa ama ng lahat dahil dito

"Sino po? Kilala nyo po ba ang itsura?"

"Hindi eh. Ang sabi lang nito sakin ay ito lang daw ang malapit na simbahan na nahintuan na kanilang kotse kaya dito ito pumasok. Pagkatapos ay may binulong-bulong pa ito, hanggang sa may binigay syang pera sakin at umalis." Kita ang panghihinayang sa mukha ng Madre. "Hindi ko sya agad nahabol para ibigay ang sobra. Kaya hindi ko nalang ginastos ang iba nito."

Tumango nalang ang dalaga. "Sige po. Sabihin nyo po agad sa akin kung namukhaan nyo po sya para makapagpasalamat naman tayo sa kanya. At nang maibigay nadin natin ang tirang pera." Simpleng ngiti nya dito, tumango din ito

"Mary!"

Bumaling ang dalawa sa isang batang papalapit sa kanilang pwesto. Ngiting-ngiti at sa bilis ng takbo nito, muntik na ito madapa. In reflex, Mary immediately catch him

"Abe! Bawas-bawasan mo ang kalikutan mo kung ayaw mo mapahamak!" Isang sigaw ang kasunod ng batang lalaki at nakita ang nangyari. "Ahh! Nadapa si Abe!"

Agad sinuri ni Mary ang katawan ng batang lalaki na hawak-hawak. "Ayos ka lang ba, Abe?" Konsulta nito dito

"Jusko, Abe! Akala ko hihinto ang tibok ng puso ko ng ika'y madapa!" Nagaalang sabi ng Madre

"Mother Julieta, stop saying that. Hindi po titigil ang inyong puso dahil nasa tabi natin ang diyos, hindi nya iyon hahayaan mangyari sa inyo." Sita ni Mary dito, ngumiti ang madre at humingi ng pasensya

"Oo nga po, mader! Malulungkot po kaming lahat kung ganoon." Atungal ni Abe

"Akala mo makakalimutan namin ang muntik mo na pagdapa, ha?" Singhal ni Fred na malapit na kaibigan ni Abe

Ngisi lang sinagot ng batang lalaking si Abe, na kinailing ni Mary. "Sa susunod Abe, magingat ka para iwas ang aksidente." She pat the little boy's head and rub it. Abe only cheekily smiled at her

"Nandito kana kasi, Mary! Ang tagal mo na kayang hindi dumalaw sa amin!" Rinig ang pagtatampo sa boses nito ngunit iba ang nasa mukha ni Abe

"Naging busy lang ako sa trabaho ko pero wag kang magalala dahil may regalo ako sa inyo." Umusog sya kunti para makita ng dalawang bata ang kanyang dala na mga pasalubong sa kanila at iba pa

Sumimangot naman si Fred ng makita ang madaming sapot sa sahig. "Binawasan mo padin ba ang sahod mo, Mary?"

Nagulat man, sinawalang bahala ni Mary ang tanong nito. "Okay lang! Madami pa naman akong tira dito na sapat para sakin." Lumapit sya sa supot at binuksan ang mga ito. "Halika kayong dalawa para mamili na kayo. Pagkatapos lalabas tayo para ipamigay sa iba ang nandito." Puno ng ngiti si Mary, at di kita ang mga napasimangot na mukha ng dalawang bata

Nagawa nalang umiling ni Julieta sa nakikita. Bumulong sya sa dalawang bata, di kalayuan sa pwesto ni Mary. "Tabihan nyo na si Mary. Alam nyo naman kung gaano sya kasaya sa tuwing may ireregalo sya sa inyo. Tuwing sasapit na kayo sa tamang edad, magdesisyon kayo kung ano ang dapat nyong isukli kay Mary." Hinamas ng matandang babae ang ulo ng mga ito. "Ngunit ngayong mga bata palang kayo, ang makakaya nyo lang ay magpasalamat at magdasal sa diyos." Tumango ang mga ito

"Abe, Fred! Dito, lapit! May nakita akong alam kong magugustuhan nyo." Lumapit din naman ang dalawang bata at nakisama sa paghalungkat ng supot na ireregalo ni Mary

Pagkatapos makapili, nagpaaalam ang tatlo kay mother Julieta na lalabas ng simbahan upang hanapin ang ibang bata na mapagbibigyan ng ibang regalo

May iba kasing mga batang walang matitirhan at ang iba ay natutulog sa labas ng simbahan, gaya ni Abe at Fred na kinup-kop ni Mother Julieta bilang katulong sa simbahan. Kaya 'yong ibang di pinalad ay tinutulungan ni Mary, lalo na kilala nya ang lahat ng bata dito sa kanilang bayan

"Si Mary oh!"

Nakatambay ang mga ito sa di kalayuan sa simbahan, na abandunadong bahay. Walang nakatira dito at ang ibang mga bata ay dito naninirahan

Ngumiti sya sa mga ito. "Pila kayo dahil may ibibigay ako." Tumabi sila sa kalsada at sumunod din ang mga bata

Mary feel sad whenever she see them here. Especially, they are skinny and imagining how they will live everyday in outside. Paano pa kaya sa pagtulog nila, ang lamig at sa ibang taong nadaan? Di nila alam kung kailan ang aksidenteng magaganap

Kaya hindi din mapigilan ng dalaga magdasal sa diyos na sana gabayin at patnubayin nito ang mga batang nandito sa kanyang harapan na may mga ngiti, at sa iba pang batang walang mga tirahan. Na sana kanyang maprotektahan ang mga ngiting ito araw-araw

She feel powerless, yet she's still praying to make them feel safe and they can smile like this everyday. Kung kaya lang ni Mary, ipasok ang lahat ng mga batang ito sa orphanage, nagawa nya na sana dati pa. Ngunit sapat na ang kanilang tirahan, madami na sila doon at di na kayang may dumagdag pa

"Maria Sintel?"

Biglang nagtaasan ang mga balahibo sa buong katawan ni Mary ng may boses syang narinig sa likuran. Hindi ito pamilyar dahil boses ito ng isang lalaki. Mary doesn't have any friend, she didn't even met a man, it's only this kids

Umikot ang ulo ni Mary upang makita ang tumawag sa kanya. "A-Ako nga po 'yon.." She almost whispered, like a bee

The man is smiling, looking down at her because she's sitting on the ground like the other kids. "My mother is the one who donate at the church. She want to donate again, can I come?"

Huh? "Y-Ye....yes..?!"