Zakkum

35-Kalp

Yatış emri verildiğinden bu yana tam tamına beş ay üç gün geçmişti. Bütün bu süreçte hatırı sayılır bir şekilde ayakta kalabildiğim tek zaman dilimi abim ve Derin'in nikahıydı.

Bir oğulları olacağını öğrendikleri gün evlenmişlerdi ve bugün o küçük mucizeyi kucağımıza almak için hastane koridorlarındaydık. Çağan yine beni bir sandalyeye oturtmuş başımda nöbet tutuyordu.

"Yeterince su içmedin sen bugün." diye homurdandı memnuniyetsizce.

"İçtim sevgilim." dedim sabırla. Gerçekten bunalmıştım artık. Bütün bu işkenceye yalnızca Papatya için katlanıyordum.

Psikolojim alt üst olmuş bir haldeydi. Doğru düzgün hareket etmediğim ve devamlı bir şeyler yediğim için kilo da almıştım üstelik.

Çirkinleşmiş miydim ben? Olabilirdi. Olabilir miydi? Derdini söylemeyen derman bulamaz demişler Rüya. Asıl konuya odaklan, bırak şimdi bunları.

"Çağan?" dedim sorarcasına.

"Söyle güzelim."

"Kilo aldım ben baya, değil mi?" Asıl konu dedim Rüya!

"Evet, doğal olarak." dedi Çağan rahatça.

"Şişmanım yani?"

"Şişman değilsin sevgilim, hamilesin."

"Sen geçen uykunda gülümsüyordun mutlu mutlu." dedim, kendimi bile şaşırtarak konuyu değiştirip.

"Ne görüyordun acaba?" diye sorarken aslında bu soruyu kendi kafamda istişare ediyordum. Çağan bu halime gülümseyip dizlerini kırarak önüme çömeldi ve ellerimi tuttu.

"Kızımı ve karımı görmüşümdür." dedi önce ellerimi öpüp sonra da karnımı severek.

"Tamam. Gözlerini kapatıyorsun bir de bazen durduk yere. O zamanlarda ne düşünüyorsun?" dedim bu kez de şüphe içinde. Ellerimi tek elinde birleştirip, diğer eliyle yanağımı avuçladı. Bana ne oluyordu böyle? Ne olacak, yine asıl konuları konuşmaktan kaçıyorsun!

"Gözlerimin ardında, gözlerimin önündekinden başkası yok.." dedi Çağan, başını yavaşça sağa sola sallarken.

"Çağan.." dedim utançla.

"Söyle güzel karım." dedi, yanağıma yasladığı elinin başparmağını ileri geri hareket ettirerek. Şimdi tam zamanı Rüya hadi, çıkar yüreğindeki baklayı. İzin ver rahatlatsın seni..

"Ben çok değiştim. Tuhaf biri oldum. Fazla kilo aldım. Çirkinleştim sanki. Hamladım üstelik. Koş desen yarı yolda kalırım kesin. Atış kabiliyetimi bile kaybetmiş olabilirim. Kendimi hiç olmadığım kadar yetersiz hissediyorum. Bu ben değilim. Bana ne oluyor bilmiyorum."

"Gülfem'le konuşmak ister misin biraz?"

"Hayır. Hayır istemiyorum. Seninle konuşuyorum sen de benimle konuşmalısın." diye mızmızlandığıma inanamadım.

"Güzelim.. Daha fazla kıvranmadan asıl derdini mi söylesen sen bana?" dedi Çağan sonunda.

"Çok mu belli ettim?"

"Eh biraz.."

"Bak işte gördün mü, oyunculuğum bile körelmiş? İnanamıyorum ya, beş ayda bu kadar değişmem nasıl mümkün olabilir?"

"Rüya.. Artık aklındakini paylaşacak mısın benimle?"

"Tamam. Paylaşayım madem."

"Seni dinliyorum?"

"Neden?"

"Sinirlenmemek için çaba sarf ediyorum güzelim. Ne konuştuk biz seninle? Ne anlaştık?"