Sevdaya 5 Kala

(1)

Koşuyordu genç kız.. Hiç bilmediği sokaklardan. Elbisesinin etekleri yeri süpürerek geçiyordu hızla. Neden kaçtığını bilmiyordu ya da nereye yetişmeye çalıştığını,koşuyordu sadece.. Nefesi kesilecek kadar hızlı koşuyordu..

Sonra durdu,birden evinin önündeydi ve nefes nefese kalmıştı. Rahatladı genç kız,evine gelmişti. Evi onun en güvende olduğu yer değil miydi sonuçta? Eve girmek için kapı koluna uzandı,uzanmasına ama daha O,kapı koluna dokunamadan kapı ardına dek açıldı.

Karşısında genç kızın daha önce hiç görmediği bir adam belirdi. Öfkeli bir adam,gözleri öfkeden kızarmış bir adam..

Saç tellerinden,ayak uçlarına kadar titredi genç kız. Rahatsız oldu adamın bakışlarından. Gerildiğini hissetti.

Çokça da ürktü o kırmızıya bulanmış kara gözlerden...

_____

Genç kız gözlerini açtı birden. Yatakta doğruldu ve kendine gelmeye çalıştı. Bütün bedeni buz kesmişti. Yine o anlamsız rüyalarından birini görmüştü. Kendini bildi bileli böyle tuhaf rüyalar görürdü. Hepsi de çok gerçek gelirdi Ona.. Kimini hiç hatırlamazdı,kimi de kanına kadar işlerdi rüyaları.

Gördüğü bu rüya gibi..

"Neyse ki rüyaydı,geçti gitti." diye düşündü içinden. Tamamen kendine geldiğinde ezan sesini duydu.

"Allah-u Ekber Allah-u Ekber.."

Sabah namazına uyanabildiği için Allah'a şükretti. Kimi zaman alarm kurmasına rağmen namaza uyanamayacak kadar derin uyuduğunu varsaydığında,kendini çok şanslı hissetti. Allah'ın farz kıldığını kaçırmadığı içinde çokça huzurlu..

Yatağından kalktı ve ışıkları açarak odayı aydınlattı. Akşamdan açık kalan pencereyi kapatmadan önce sokak lambasının ışığı sayesinde ufak ufak çiselemeye başlayan yağmuru farketti. Yağmur kokusunu kendini bildi bileli çok severdi. Derin bir nefes çektikten sonra pencereyi kapattı. Abdest almadan önce kız kardeşlerine seslendi. Onları uyandırması için apayrı bir efor harcaması gerekiyordu sonuçta. Birkaç seslenişten sonra çabası sonuçsuz kalınca banyonun yolunu tuttu. Bir güzel abdestini aldı ve seccadesinin başına geçti. Şimdi tamamen gördüğü rüyanın etkisinden çıkmış ve ferahlamıştı. Onu Müslümanlık ile şereflendiren Rabb'ine şükretti bir kez daha ve namazını kılmaya başladı..

Namazını kıldı,tesbihatını yaptı ve ev ahalisini namaza kaldırmak için ayağa kalktı. Önce annesini uyandırmayı düşündü,sonra da kardeşlerini uyandırma görevini ona havale etmeyi.

Evet evet uyanıklık yapıyordu ve üç kardeşini uyandırma işkencesinden sıyrılmaya çalışıyordu. Genç kız hain!planını uygulamak için annesinin odasına giderken,karanlık koridorda annesi ile çarpıştı. Karanlık fobisi olan annesi boş bulunup kısık bir çığlık attı. Şükür ki kimsenin duyamayacağı alçaklıkta bir çığlıktı bu.

Ürkek annesi kızını görünce rahatladı,rahatladı ama ilk göz ağrısına sitemini de geciktirmedi.

"Senin bu yaptığın da iş mi Gülnur?Yüreğime iniyordu neredeyse. Ne yapıyorsun bu saatte kızım."

Gülnur annesinin sitemlerine gözlerini devirdi ve cevap verdi.

"Ay anne,ne yapabilirim bu saatte Allah aşkına! Namaz kıldım,sonra da seni uyandırmaya geldim namaz için."

Annesi Emine hanım anladığını belirtircesine başını salladı ve kardeşlerini uyandırıp uyandırmadığını sordu.

Gülnur gülümsedi. "Yok onları da sana bıraktım." dedi.

Annesini ardında bırakıp balkona,asılı çamaşırları toplamaya çıktı. Yağmurun duracağı yoktu. Kurumaya yüz tutmuş çamaşırları sepete katıp odaya geçti ve çamaşırları katlamaya başladı..

Gülnur dört kardeşin en büyüğü idi. Onun ardından Gül, Hakan ve Hazan geliyordu. Ve Allah biliyor ya genç kız ve annesi onları sabah namazına kaldırabilmek için epey bir uğraşmak zorunda kalıyordu.

Şükür ki çocuklar uyandırıldı,namazlar kılındı. Gülnur ise o sırada işlerini bitirmiş,tekli koltuğa oturmuş birkaç sûre ezberlemeye çalışıyordu. Ne kadar faydalı bilgi öğrense o kadar iyiydi Onun için.

Hem dünya hem ahiret için..

Dua kitabını elinden bırakıpta oturduğu tekli koltuktan kalktığında,babasının fırtına gibi koridordan geçip dışarı çıktığını gördü. Ne olmuştu ki birdenbire?

Babasının yüzündeki endişe de neye delaletti öyle?