Kardan Adam

24.Bölüm: "En değerlim"

"Ben bu dünyada senden fazla hiç bir şeyi sevmiyorum sevememde duydun mu?Sen benim her şeyimsin."

❄️

"Ya çok teşekkür ederim Kerim ya sen olmasan bu ders notlarını asla alamazdım." Kerim gülümsedi "Sorun değil Sihir."

Uraz yanımıza geldi "Sihirim." dedi m harfine vurgu yaparak "Aşkım,Sevgilim,Sihirim." dedi yine son harflere vurgu yaparak "Nasılsın Birtanem." artık söylememe gerek yok değil mi son harflere vurgu yaptığını?

"İyiyim Sevgilim bende Kerime teşekkür ediyordum ders notları için."

"Aa bak aklıma ne geldi Üniversitenin yakınında yeni bir cafe açılmış oraya gidelim mi Sihir ders çalışırız hem demiştin ya biraz zorlanıyorum diye." Uraz ben konuşmadan konuşmaya başladı "Yani bence olmaz çünkü biliyorsun biz sevgiliyiz ve Sihir bana çok aşık ve ben ona ders çalıştırım."

İkimizinde kaşları çatıldı "Sen Mimarlık okumuyor muydun?" Uraz başıyla onayladı "Evet Kerim ama ben gerekirse Sihirim için Tıp da öğrenirim hadi sen işine bak."

Kerim giderken Uraza döndüm "Daha çok kıskansaydın Uraz.Ya ben zorluk çekiyordum çocuk bana yardım edecekti."

"Ben ederim." ofladım "Nasıl edeceksin acaba?Mimar Uraz."

****

Sıçrayarak uyanınca etrafıma bakındım çok kötü bir rüya görmüştüm.Rüyamda Uraz Araba kazası geçirip ölüyordu.

Yüzümü ellerimle kapatıp ağlamaya başladım ve sonra telefonumu elime aldım bir kaç çalıştan sonra Uraz açtı.

"Güzelim saat gecenin ikisi noldu?" burnumu çektim "Urazım iyi misin?"

"Sihir?Sen ağlıyor musun?İyi misin sen?" yutkundum "Değilim kabus gördüm kabusta sen ölüyordun."

"Oy kıyamam sana ben." akan yaşımı sildim "Uyuyamam ki ben şimdi." Uraz ofladı "Tamam bekle sadece."

Yarım saat sonra penceremde bir hareketlilik hissedince korktum ve yatağımın başında duran komodinimdeki bıçağı aldım.

Birisi içeri girince hızla ışığı açtım ve giren kişiye baktım "Bebeğim sakin ol benim." Urazı görünce bıçağı kenara koyup ona sarıldım "Urazım."

Uraz da bana sarılıp saçlarımdan öptü "Oh"

Kırık koluna baktım "Acıyor mu?" dudağını büzüp "Çok acıyor." deyince kıkırdadım numara yaptığını biliyordum ama yinede çok tatlıydı.

Dudağına minik bir öpücük bıraktım "Nasıl tırmandın sen oraları kırık kolunla?"

"İnsan aşkı uğruna dağları bile deliyor bebeğim." güldüm "Ama niye geldin ki?"

"Uyuyamam dedin ya bende uyutacağım seni,Sevgililik görevimi yapmam gerek." kollarımı boynuna doladım "Sana çok aşığım."

Gözlerimin en derinine girdi "Ben daha çok aşığım." kaşlarım çatıldı tam ağzımı açmıştım ki Uraz konuşmama izin vermeyip beni öpmeye başladı.Neye uğradığımı şaşırmış bir şekilde kendimi ona bıraktım ve sadece anın tadını çıkardım.

Geri çekildiğinde gülümsedi "Bu dudaklar benim,ilk ben öptüm ve hep ben öpüceğim." gülümsedim "Seninkilerde benim o zaman,ilk ben öptüm..ilk ben öptüm değil mi Urazım?" Uraz güldü "Evet ilk sen öptün."

Sırıtmam arttı "Hımm iyiymiş bu." güldü "Hadi uyuman lazım artık." Yatağa yattınca Uraz yatağın başına oturup saçlarımı okşadı "Çok korktun değil mi geçenki kazada o yüzden öyle rüyalar gördün."