Zemheri

3.Bölüm

Sibel ile oradan çıktıktan sonra eve doğru yürümeye başladık.

"Ahsen iyi misin?" Diye sordu Sibel.

"Ne?" Diyerek ona döndüm. Bir şey dediğini duymuştum ama ne dediğini anlamamıştım.

"İyi misin diyorum. Telefonla konuştuktan sonra bir kötü oldun sanki. İyi geçmedi mi?"

Hayır anlamında başımı salladım. "İyiyim ben, merak etme."

"Peki." Dedi Sibel. "Sen öyle diyorsan."

Eve gelene kadar bir daha konuşmadık.

Eve geldiğimizde Huriye abla yemek hazırlamıştı. Yiyemeyeceğimi, tok olduğumu, yorgun olduğumu söyleyip zar zor ikna ettikten sonra uyumak için Sibelin odasına gelmiştim.

Yatakta oturmuş karşıya bakarken aklıma gelen şey ile telefonumu elime aldım. Rehbere girip Zehra'yı aradım.

Uzun uzun çaldı. Açmayacağını düşündüğüm için kapatacakken açtı telefonu.

"Efendim Ahsen?"

"Zehra, bizimkiler yanında mı?"

"Hayır. Senin aradığını görünce bahçeye çıktım ben." Dedi.

"Tamam. Benim aradığımı söyleme tamam mı?"

"Tamam da bir şey mi oldu?"

Derin bir nefes aldım. Bunu yaptığıma inanamıyordum ama başka çarem yoktu.

"Zehra bana para gönderebilir misin?"

"Gönderirim, gönderirim de bir şey mi oldu Ahsen? Sesin iyi gelmiyor."

"Bir şey olmadı."

"Tamam. Ne kadar göndereyim."

"Çok göndermene gerek yok, Bursaya dönecek kadar."

"Dönüyor musun?"

"Dönüyorum." Dedim.

"Hadi ya, ben bu kadar çabuk pes edeceğini düşünmemiştim." Deyince derin bir nefes aldım.

"Pek pes etmek demeyelim biz ona."

"İyisin değil mi?" Diye sordu tekrardan.

"İyiyim Zehra!" Dedim.

"Peki. Gönderiyorum ben şimdi."

"Tamam."

"Ama bir dakika, sen kartlarını kaybetmedin mi? Nasıl çekeceksin parayı?" Diye sorunca duraksadım. "Off."

"Tamam bileti ben alayım göndereyim sana."

"Başkada bir seçeneğimiz yok zaten." Dedim.

"Yani."

"Zehra kimseye söyleme tamam mı?"

"Tamam, aramızda."

"Sağol."