Married To A Philandering Bastard

Chapter 5

Nanginginig ang kamay ko habang nakatingin sa picture. I can't believe this. All this time para akong tanga na naghihintay sakanya pero siya ay nagpapakasaya sa kabit niya. Bakit ba hindi ko siya pinaniwalaan na andun siya sa babae niya? Nagbulag-bulagan ako na baka ay sinasabi niya lang yon para saktan ako.

Tinuyo ko ang mga luha ko at tinago ang picture. Alam kong katangahan ang ginagawa ko pero sa palagay ko ay magagamit ko rin ang mga ito balang-araw. Umakyat na ako sa kwarto namin at hindi na nag-abala pang kumain. Nawalan na ako ng gana.

Pagkarating ko sa kwarto ay binuksan ko ang cabinet ko at tinago ang picture kung saan nakalagay din ang mga gamit na binigay sa akin noon ni Haden. Isasara ko na sana ito nang makita ko ang wedding picture namin. Agad ko itong kinuha at agad ring namalabis ang aking mga luha. Gusto ito noon ipatapon ni Haden pero hindi ako pumayag. Ilang sipa at suntok niya ang sinalag ko para hindi niya makuha ang picture.

Habang nakatingin ako sa wedding picture namin ay kita ko ang saya sa aking mga mata habang walang reaksyon naman si Haden dito. Na kahit pagsabi lang ng 'I do' ay hirap siyang sabihin ito noon. At nang maalala ko ang mga sandaling iyon ay nagsitulo nanaman ang mga luha ko. Seriously? Hanggang kailan ako titigil sa pag-iyak dahil sakanya? At hanggang kailan ako magtitiis sa piling niya? Kasi pagod na pagod na ako….

Pero kahit ganon ay hindi ko siya kayang iwan. Hindi ko alam kung ilang minuto o oras ba akong umiiyak. Hindi ko ito namalayan hanggang sa dalawin ako ng antok at makatulog.

Hindi ko namalayan na nakatulugan ko na pala ang pag-iyak. Nagising ako dahil sa isang malamig na tubig na tumama sa mukha ko. "Sabi ko maglinis ka ng bahay, huwag kang buhay reyna dahil hindi mangyayari 'yon"

"So my FAITHFUL husband is here, huh? Sawa ka na ba sa kabit mo?" I said while staring at him.

"What the hell do you want? Everything I have done is none of your business" he said while frowning.

"Really? So if I go to the bar and look for a man I can be with, I guess it will be okay….. don't you think?" I said while intently looking at him.
His face darkened and I immediately got a slap. Ramdam ko ang pamamanhid ng pisngi ko kasabay non ang pagtulo ng luha ko. He cupped my face and he squeezed my cheek with his only hand.

"Ganyan ka na ba kadesperada, huh? Kung lalandi ka rin lang, huwag na huwag mong ipapaalam sakin kung anong gagawin mo kasi kahit maglandian pa kayo sa harap ko ay wala akong pakialam. Hindi ko talaga alam kung bakit sa dinami-rami ng babae eh ikaw ang napangasawa ko. Dapat hindi na lang ako sumipot nung kasal natin" at kagaya nalang ng
dati, matapos niyang sabihin yon ay tinalikuran niya ako.

"Yun na nga eh, sana hindi na lang natuloy yung kasal natin" I said and I see his body stiffened.

"All I want is your attention. That maybe someday, you will realize how important I am in your life" I said while tears are flowing to my cheeks. "But I guess that it's very impossible to happen"

He turned his back at me and I could see no emotion in his eyes that hurt me even more. I just ignored that and spoke again.

"Kasi sa totoo lang, pagod na pagod na ako eh. Masyado mo na akong sinasaktan at hindi ko na kayang tiisin pa eh. Yung harap-harapan mo akong ginagago. Na pinapamukha ko sakin wala akong kakwenta-kwenta bilang asawa mo"

He stepped closer to me but I shook my head. Signalling him to stop and listen to what I feel.

"Haden, tao lang ako eh. Nasasaktan din ako. Oo na, kasalan ko na. At nagsisisi na ako na pinakasalan kita. Na sana ay hinayaan nalang kita sakanya kasi alam ko na doon ka sasaya. I am selfish and I think this is my punishment for being one. I totally know that you're doing this to make me suffer..... and I can say that you're doing it perfectly. Because now, I feel myself broke into pieces" I said while staring at his eyes not minding my blurry eyes because of the tears.