ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boğazıma dolan kanla sıçrayarak uyandım.
Gözlerim deli gibi yanıyor, metalin iğrenç tadı burnumu ve ağzımı yakıyordu. Öksürerek ağzımdaki kanı çıkarmaya çalıştım. Sorunu anlamadığım için şaşkındım. Tehlikeyle yüzleşmek için elimi yastığımın altına atıp bıçağımı çıkardım. Burnumdan kanlar akarken elimdeki bıçakla karanlığı yardım. Kimse yoktu. Nefes sesi duymaya çalışıyorsam da başaramıyordum. "Ah..." Canım yanıyordu. Kanlı parmaklarımla el yordamıyla şifonyerin üzerindeki ışığı bulup açtım.
Kanlı öksürüklerim ve uğuldayan kulaklarıma rağmen ayak seslerini seçebiliyordum. Biri delicesine koşuyor, olduğum yere varmaya çalışıyordu. Öksürerek yatakta iyice doğruldum. Sırtımı yatak başlığına dayayıp burnumu parmak uçlarımla tıkadım.
Meredith odanın kapısını kırıp yıldırım gibi içeri dalarken öksürüklerim dinmemiş, aksine şiddetlenmişti. "Ne oluyor be?" Yanıma varıp bir eliyle omzumu tutup diğeriyle alnımdaki saçları geriye yatırdı. Göz bebeklerimi görmeye çalışırken küfrediyordu. "Ayın daha ikisi. Daha şimdiden yoksunluk çekiyorsun." Bir öksürük krizi daha gelince ellerinden kurtulup yatağın üzerine kustum. Bu kez kardeşim ne kadar iğrenç bir görüntü olduğuna dair mırıldanıyordu.
Büyük bir patırtı eşliğinde Max odaya girerken bir kez daha kusmamak için yanağımın içini dişliyordum. Barmen çocuk aceleden kayıp düşerek Meredith'in hâlihazırda kırdığı kapıya kafasını geçirdi. Kaybettiği birkaç saniyeyi telafi edercesine uzun bacaklarıyla neredeyse yuvarlanarak yanıma geldi. Mavi okyanus rengi gözlerinde yaşlar birikmiş bir hâlde, dağınık görüntüsüyle yanı başımda diz çöktü. "Ölüyor mu?" Gülmek için ağzımı açınca tekrar öksürmeye başladım. Öldüğüm falan yok, amma abarttınız, diyecekken daha fazla konuşamadım.
İstemsizce kürek kemiklerim önce içe sonra dışarı bükülerek kanatlarımı sırtımdan çıkardı. Gözlerim kayıp giderken kanatlarımın komodini, üzerindeki eşyalarla beraber devirdiğini gördüm.
