နောက်တခါလက်ထပ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး

အပိုင်း(၁၁၂)

'ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး' အဲ့ဒါကိုပြန်ပြောရလို့စုလိုင်ဒေါသတွေပြန်ထွက်လာတယ်။အစကတော့သူမစုန့်ထင်ယွီနဲ့အတူတူအပြင်သွားမလို့ဟာကိုသူကရက်ရက်စက်စက်နဲ့သူမကိုလူမရှိတဲ့နေရာမှာထားခဲ့တယ်။သူမသူငယ်ချင်းတွေသာလာမခေါ်ခဲ့ရင်သူမအဲ့ဒီမှာဘဲရှိနေဦးမှာ။

သူမသူနဲ့အတူတူမသွားခဲ့ရပေမယ့်ကံကောင်းပြီးသူ့ဖုန်းကိုတွေ့ပြီးစုရန်ကိုဖုန်ခေါ်ခဲ့ရတယ်။အဲ့လိုဖုန်းခေါ်လိုက်တာကစုရန်အပေါ်မှာသက်ရောက်မှုရှိမှာသေချာတယ်။ပြဿနာဘယ်လောက်ကြီးမလဲဆိုတာကတော့သူမရင်ထဲမှာစုန့်ထင်ယွီကဘယ်လောက်နေရာယူထားလဲဆိုတဲ့အပေါ်မှာမူတည်လိမ့်မယ်။

'ဒီလိုအခွင့်အရေးကောင်းကိုဘာလို့မဖမ်းဆုပ်ထားရတာလဲ?' စုဟုန်မကျေနပ်တဲ့ပုံနဲ့: 'သမီးပြောတော့စုန့်ထင်ယွီကိုသဘောကျတယ်ဆို။ဒါဆိုရင်အခွင့်အရေးကိုရှာရမှာပေါ့။စုရန်အပေါ်မှာအ
ဖေမျှော်လင့်ချက်ထားမနေတော့ဘူး။သူမစုန့်အိမ်မှာဆက်နေလဲအဖေ့အတွက်အကူအညီဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။အဖေ့မျှော်လင့်ချက်တွေကိုသမီးအပေါ်မှာဘဲထားတော့မှာ....'

'အဖေ သမီးလဲဒီလိုအခွင့်အရေးကိုဘယ်လက်လွှတ်ချင်ပါ့မလဲ။စုန့်ထင်ယွီကစုရန်စိတ်ကိုသက်သက်ဆွပေးခဲ့တာ။အိမ်ကနေထွက်ပြီးလမ်းတစ်ဝက်လောက်လဲရောက်ရောသမီးကိုကားပေါ်ကနေမောင်းချခဲ့တာ။သူသမီးကိုဘယ်လောက်တောင်မှအန္တရာယ်ရှိတဲ့နေရာမှာထားခဲ့လဲဆိုတာကိုအဖေမသိပါဘူး'

'သူကဆင်းခိုင်းတိုင်းဆင်းလိုက်တာလား?'

'ဒါဆိုရင်ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ?စုန့်ထင်ယွီကဘယ်လိုလူလဲဆိုတာကိုအဖေလဲသိသားဘဲ။သမီးသာကားပေါ်ကမဆင်းခဲ့ရင်သူကိုယ်တိုင်ဆွဲချတော့မှာ...'

'တကယ့်ကိုအသုံးမကျဘူးဘဲ' သူသတင်းကောင်းမကြားရတော့မျက်နှာမကောင်းဘူး။

'အဖေ ဘာလို့ဒီလိုမျိုးပြောရတာလဲ?တစ်ခါရှုံးနိမ့်လို့နောက်ဆုတ်သွားမယ်လို့ထင်နေတာလား?အရင်တုန်းကစုရန်ကိုစုန့်မိသားစုထဲကိုပေးဝင်မိတာကိုအခုသမီးနောင်တရနေတာအဖေသိပါတယ်။သမီးသာဖြစ်ခဲ့ရင်ကောင်းမှာ..' သူမပြောပြီးတော့နောင်တရနေမိတယ်။