*Not: Satır arası yorum yapıp oylayın lütfen, teşekkürler <3.
İnsanlar şeytanlardan daha iblis. Kendi çıkarları için, kardeşlerine bile kıyıyorlar. Onlara hâlâ güvenebilmen acizlik.
Sadece Demon~
"Ah benim aptal bücürüm!" Dedi Demon dudak büzerken. Derin bir nefes alıp saçlarımı kurutmayı bıraktım ve gelişigüzel tarayıp tarağı kaldırdım.
"Bence o tarafta vücudunu çizmelisin. Eminim tenine çok yakışacaktır!" Demesiyle dolan gözlerimi sıkıca kapatıp tekrar açtım.
"İstemiyorum Demon, zorlama lütfen." Diyerek odada ki kitaplığa yöneldim.
"Kitap mı okuyacaksın? Eminim okumayı çoktan unutmuşsunuz bücür!" Dedi alayla.
O sorada kapı çalınıp açıldı ve içeriye Lodos girdi.
Merakla ona bakarken Demon kahkaha attı. "Kesin boğduğunu öğrendi ve hesap sormaya geldi bücür!" Dedi aşağılayıcı ve keyifli bir sesle.
"Günaydın." Dedi Lodos sakince. Sertçe yutkundum. "Sana da günaydın." Dedim kısaca.
"Ben şey için gelmiştim.." Dedi ve elinde ki kutuyla yanına yaklaştı ve bana uzattı. "Sana telefon aldım. Hem okula da gideceksin ya, haberleşmemiz gerekir diye." Dedi.
Heyecanla elinde ki kutuyu alıp kocaman gülümsedim.
"Teşekkür ederim. İlk telefonumu sen aldın!" Dedim çocuksu bir hevesle. Bu tepkime anlık afallasa da sonra güldü.
"Güzel, hayırlı olsun o zaman?" Demesiyle sırıttım. "Sağ ol." Dediğimde dudaklarını ıslattı.
"İçine telefon hattı da taktım. Eğer telefonu beğenmezsen değiştiririz." Dediğinde başımı salladım.
"Gerek yok, ama yine de sağ ol." Dedim. Bir süre daha telefon hakkında birkaç şey anlatıp odadan çıktı.
Heyecanla kendimi yatağa attım ve parladığından emin olduğum gözlerimle kutusu açtım.
"Bence içine kamera yerleştirdiler. Amaçları bu telefon sayesinde seni izlemek, şizofren olduğunu anlamak ve tımarhaneye postalamak. Yerinde olsam o telefonu kırardım bücür." Dedi Demon umursamaz ve alaylı bir sesle.
Aniden yüzüm düşerken umursamamaya çalışarak telefonu yerinden çıkarttım.
Arkası açık mavi, önü beyazdı. Parlak bir telefondu ve oldukça büyüktü.
Bir süre yanda ki tuşları kurcaladım. Sonunda ekran açılmaya başlayınca heyecanla bekledim.
Açılan telefonu bir süre izledim. Gerçekten çok güzeldi ve bu benim ilk telefonumdu!
Bir süre sonra tekrar kapının çalınmadan açılmasıyla oraya döndüm.
"Kızım çaldım ama duymadın, bende gireyim dedim." Diyerek içeriye girdi Cihangir bey.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı
Fantasy'Kafamın içindeki çığlıkları, senin ruhunun fısıltısı susturdu.'~Ayza A. *ESKİ İSİM: ABİLERİM Mİ?* ... Bir kız düşünün, şizofren.. Evet bu kız Ayza. 17 yaşında ve kendini bildi bileli olmayan sesler duyuyor, görüyor. Sürekli yanında olan kişiler Dem...
