Shoot Love - Taekook

9. Little Prince

Oy verseniz ya 😔💜

İyi okumalar ✨

🌕🌕🌕

Günlerdir yataktan çıkmıyordum, sabah uyanıyor, bana verilen kahvaltıyı reddediyor, biraz ağladıktan sonra dışarıda olanları izliyor, akşam yemeğini reddettikten sonra biraz daha ağlıyordum. Onun evinde onun yemeğini yiyerek keyif çatmayacaktım.

Bunları yaparak aslında kendimi cezalandırıyordum, ilk defa gördüğüm ve kim olduğunu bilmediğim siktiğimin bir herifiiyle yattığım için kendimi cezalandırıyordum.

Kilo vermiştim, aynaya baktığımda çıkıklaşan elmacık kemiklerimin beni mutlu etmesi gerekirken göz altı morluklarımı gördüğüm her defasında sinirden kudurarak banyodan çıkıyordum. Leş gibi kokuyordum da, üzerime giydiğim kıyafetleri ara sıra elimde yıkayıp kurutsam da bir makinenin yaptığı kadar temiz yapamıyordum. Onun hiçbir şeyini kullanmamaya yeminli gibi hareket ediyordum. Odadan çıkmıyordum, yataktan çıkmıyordum ve öylece zamanımı geçiriyordum. Benim bu hallerimden sıkılıp beni sokağa atacağı zamanı bekliyordum.

Taehyung’un ne yaptığından haberim yoktu ve zerre merak da duymuyordum. Cehenneme kadar yolu vardı, umrumda da değildi.

Orada kaldığım üçüncü günün akşamında onun canına tak etmiş gibi odama daldı. Kapıya dönük olan sırtımı hiç düzeltmeden onu yemek getiren ya da bir ihtiyacım olup olmadığını soran hizmetlilerden biri sanarak konuşmuştum.

“Hiçbir şey istemiyorum.”

Sesim bininci defasında söylediğim gibi bıkkındı, beni yalnız bıraksınlardı işte. Ölüp gitmeyi bekliyordum.

“Kendini açlıktan öldürmeye mi çalışıyorsun?!”

Onun sesini duymamla sırt kaslarım kasılsa da yüzümü ona dönmemeye kararlıydım. Giydiği kunduraların sesi sert zeminde yankı yaparken yanıma kadar gelip tam görüş hizamda diz çöktü. Bakışlarımı onunla buluşturmak istemiyordum, gitsin adam öldürsündü, silah ticareti yapsındı ya da ne bileyim uyuşturucu alıp satsındı. Ne iş yapıyorsa onunla meşgul olsundu da bana karışmasaydı.

“Bana bak.”

İnat eder gibi gözlerimi tamamen kapattığımda iç çekerek yattığım yataktaki boşluğa oturdu. “Kendini aç bırakarak ne yapmış oluyorsun? Benden intikam aldığını falan mı düşünüyorsun? Böyle yapınca anca kendine zarar vermiş oluyorsun.”

Hiçbir cevap vermedim, sessizlik aramızda dalgalandı. Büyüdü ve ikimizi de içine çekecek kadar devasa bir cüsseye ulaştı. Öyle rahatsız olmuştum ki gözlerimi açıp ne yaptığına bakmak istedim. Usul usul araladığım gözlerimle kahverengileriyle karşılaştığım anda afalladım, yattığım yerde sarsıldım. Taehyung bir insanı bakışlarıyla bile sarsabilecek güce sahip bir insandı.

Hiçbir şey demeden birbirimizi izledik, ona sinirli değildim. Gerçekten değildim, sonuçta beni tanımıyordu. Tanıştığı ilk günü onun yatağında geçiren bendim, beni beraber olduğu diğer insanlar gibi sanıyor olabilirdi.

Yalandı.

Ona çok fena içerlemiştim ve kendimi cezalandırıyorum palavrası altında ona olan kırgınlığım yatıyordu.

Elini hareket ettirip benimkine yaklaştırdı, anında elimi kendime çekmemle gözlerini kapatan bu sefer kendisi oldu.

“Özür dilerim.” dedi, o kadar kısık sesle söyledi ki başta anlamadım bile. Ben o an Kim Taehyung’un ilk kez birinden özür dilediğini sonradan öğrenecektim.