Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 HAFTA SONRA
1 Haftadır Semih'le olan illegal anlaşmamızı sürdürüyorduk, ne olsa beni haberdar ediyordu, ben de ona yardım ediyordum. Bence Onur başkomiser de bunun farkındaydı ama sesini çıkarmıyordu. Salih savcı ile ise hiç görüşmemiştim.
Akşam yeni çıkan ve merakla takip ettiğim diziyi izlerken telefonumun mesaj sesi duyuldu. Muhtemelen Semih di ve vereceği haberi oldukça merak ediyordum.
"komiserim Salih savcını hakkınızda verdiği dilekçenin karar cevabı geldi. Onur başkomiserde şu an. Yakın zaman da sizi arar muhtemelen."
Yerimde duramıyordum. Çıkan kararı bir an önce öğrenmem gerekiyordu. Ama bildiğimi belli edemezdim. Başkomiser bana haber verene kadar öylece duracak ve bekleyecektim, başka çarem yoktu. Eğer sorarsam veya bildiğimi belli edersem muhtemelen Semih'in bana haber uçurduğunu fark ederdi. Her ne kadar ben farkında olduğunu düşünsem de belki farkında değildi, belki de kartlarını açık oynamıyordu.
Çıkan karar benim hayatımı etkileyecekti. Hayatımın seyrinin belli olacağı kağıt şu an Onur başkomiserin elinde. Bana haber vermek için ne bekliyor? Belki de açığa alındım, bu kötü haberi nasıl vereceğini düşünüyor?
Hayır. Sanmıyorum. Öyle bir şey olsa, üzülecek olsa bile gevelemez, direkt uzatmadan söylerdi.
Kendime gelmek için kafamı bir iki defa hızla sağa sola salladım. Resmen beynimin içinde, düşüncelerim arasında bir harp vardı.
Amaçsızca evin içinde dolaşıyordum. Bir yatıyor bir kalkıyordum. Kitabı açıyordum ama zaten toplasan okuduğum iki satır bir şeyi de anlamadan tekrar kapatıyordum. Televizyonu açıyordum ama gözlerim boşluğa dalıyor, izlediğime adapte olamıyordum. Sesi açık olmasına rağmen sık sık herhangi bir mesaj veya arama umuduyla telefonu kontrol edip duruyordum. Debelenerek geceyi sabah ettim.
Sanki uykumda benimle beraber bir köşede oturmuş gelecek haberi bekler gibi koca gece gözlerime hiç uğramamıştı.
Sabah hava aydınlanmaya başladığında sersem gibiydim. Madem uyuyamıyordum en azından uykumu dağıtsın diye bir kahve içmeye karar verdim.
Mutfakta kahvemi hazırlarken odamdan tüm eve yayılan telefonumun sesi ile elimdeki her şeyi bırakıp odama koştum. Demek ki Onur başkomiser karakola geçince bana haber vermek istedi.
