Don't look, just love II n.h [edit]

Prolog

Nazywam się Amelia Johnson. Mam 17 lat. Urodziłam się niewidoma. Mimo to jestem szczęśliwa. Nie chodziłam do szkoły. Uczy mnie mama, która zna dobrze alfabet brajla. Wraz z rodzicami przeprowadziłam się z małej wsi na obrzeżach Irlandii do Mullingar. Czy cieszę się z tego? Nie za bardzo. Znałam tam każdy zakątek, jak ludzie mówili, że jestem niewidoma, dziwiło ich to. Poruszałam się jak normalny człowiek. Nie raz upadłam to prawda, ale podnosiłam się i szłam dalej z głową uniesioną do góry. Tam traktowali mnie jak normalną osobę, a tu jak będzie? Nie chce litości. Oparłam głowę o szybę w samochodzie i zamknęłam oczy, wyobrażając sobie widoki jakie są za nim. Czy kiedykolwiek chciałam, posiadać zmysł zwany wzrokiem? Nie raz, ale potem dziękowałam, że żyje. Mogłam się urodzić martwa i nie mogło mnie być na świecie.

Piękne w braku wzroku jest to, że pokocham kogoś całkowicie sercem, a nie oczami.

Nazywam się Niall James Horan. Mam 19 lat. Gdy miałem 15 lat moi rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Tir wjechał w nich. Dowiedziałem się tego od mojej kuzynki, która siedziała wtedy ze mną. Przepłakaliśmy cała noc. To był ostatni raz kiedy płakałem. Mieszkam w Mullingar od czasu wypadku z kuzynka. Jest to drobna osóbka o wybuchowym charakterze. W mieście uważają mnie za wandala, bo mam tatuaże, pale, pije alkohol i nie raz coś ukradłem. Ludzie oceniają po pozorach, nie wiedzą co się dzieje w głąb mnie. Nie wiedzą, czy ktoś mnie skrzywdził, zranił czy przytrafiło mnie się coś złego. Dlatego ludziom nie można ufać. Odpycham ich od siebie, tylko nie Lexi. Moja skóra to moja historia. Tam gdzie jest serce, mam wytatuowane daty ich urodzin oraz śmierci.

Chce żeby ktoś mnie pokochał nie oceniając po tatuażach, tylko po tym jakie mam wnętrze.

Mam nadzieję, że opowiadanie przypadnie wam do gustu, startuje już w czerwcu! Na górze macie zwiastun!