ខណ្ឌស្នេហ៍ (ចប់)

ភាគ១៦ 🔞🔞

អធ្យាស្រ័យចំពោះពាក្យមិនសមរម្យ

________

"បើអញ្ចឹងតើធ្វើយ៉ាងមិចទៅ របួសអ្នកនាងត្រូវការលាងចេញបើទុកអាចនឹងឆ្លងមេរោគក៏ថាបាន"ជុងហ្គុក
"មិនអីទេ ខ្ញុំអាចធ្វើខ្លួនឯងបាន"ថេហ្យុង
"ធ្វើបែបនឹងមិចនឹងកើតទៅវាអាចពិបាកដល់អ្នកនាងណា"ជុងហ្គុក
"មិនអីទេ លោកទៅយកថ្នាំមកខ្ញុំអាចធ្វើខ្លួនឯងបាន"ថេហ្យុង មិនត្រឹមតែមិនយល់ព្រមទេថែមទាំងប្រើនាយឱ្យទៅយកថ្នាំមកដើម្បីឱ្យខ្លួនលាងរបួសដោយខ្លួនឯងទៀត
"ហឹម អញ្ចឹងក៏បានដែរ"ជុងហ្គុក ថាហើយក៏ដើរទៅខាក្នុងដើម្បីយកប្រអប់ថ្នាំមកឱ្យរាងតូចបន្តិចទើបចេញមកវិញហើយហុចប្រអប់ថ្នាំនោះមកឱ្យរាងតូចព្រមទាំងសម្លឹងមើលទៅគេភ្លឹសៗ

"លោកអាចបែរទៅកន្លែងផ្សេងបានទេ?"ថេហ្យុង បើឱ្យនាយមកឈរមើលគេបែបនេះគេលាងរបួសលាបថ្នាំយ៉ងមិចនឹងកើតទៅ
"អ៎របាទ អូខេ"ជុងហ្គុក ក៏យល់ព្រមបែរមុខចេញតាមការស្នើសុំរបស់រាងតូច ឃើញដូចនេះទើបថេហ្យុងចាប់ផ្តើមដំណើរការដោះលេវអាវខ្លួនឯងម្តងមួយគ្រាប់ម្តងមួយគ្រាប់រហូតដល់អស់ទើបចាប់ផ្តើមលាងរបួសឱ្យខ្លួនឯង
"អួយ~"ថេហ្យុង
"ថេហ្យុង យ៉ាងមិចទៅហើយ"គ្រាន់តែឮសម្លេងស្រែករបស់អ្នកម្ខាងទៀតភ្លាមជុងហ្គុកងាកមកយ៉ាងរហ័សដើម្បីទៅមើលរាងតូច ធ្វើឱ្យភ្នែកទាំងគូរត្រូវប្រទាក់ជាមួយនឹងរាងកាយយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនោះម្តងទៀតហើយតែថាលើកនេះពេញភ្នែកជាងមុនទៅទៀតដោយសារតែយប់មើលមិនសូវច្បាស់ទើបអាចទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងបាន ប៉ុន្តែថាលើកនេះឃើញហើយឈាមក្នុងច្រមុះក៏ចាប់ផ្តើមហូរមកតែម្តងចំណែកកូនប្រុសក្នុងខោវិញក៏បះមកឡើងរឹងឆ្កឺតតែម្តងហើយ
"លោកច្រមុះលោកឈាមហើយ កើតអ្វីឬអត់?"ថេហ្យុង សួរឡើងទាំងភ្លេចថារាងកាយខ្លួនឯងពេលនេះគឺកំពុងតែចំហរមិនមានអ្វីបិទបាំងនោះទេ
"មិន មិនអីទេ ចាំខ្ញុំលាបថ្នាំឱ្យអ្នកនាងវិញកុំ កុំឱ្យពិបាក"ជុងហ្គុក ថាហើយក៏ចាប់ទាញប្រអប់ថ្នាំនោះមកធ្វើការលាងរបួសឱ្យរាងតូចថើរៗ ចំណែកថេហ្យុងឃើញបែបនេះមានអារម្មណ៍ថាអៀនយ៉ាងខ្លាំងតែឱ្យធ្វើយ៉ាងមិចទៅបើនាយលាបឱ្យទៅហើយ ហើយណាមួយធ្វើខ្លួនឯងក៏ពិបាកដែរ
"រួចរាល់ហើយ"ជុងហ្គុក និយាយឡើងក្រោយពេលលាងរបួសឱ្យរួចរាល់
"អ អរគុណ"ថេហ្យុង ថាហើយប្រុងនឹងលើកដៃបិទលេវអាវវិញតែស្រាប់តែត្រូវអ្នកម្ខាងទៀតចាប់ដៃជាប់
"លោកយ៉ាងមិចនឹង"ថេហ្យុង លើកចិញ្ចើមមិនយល់ហេតុអ្វីសុខមកចាប់ដៃខ្លួនបែបនេះ
"ជួយខ្ញុំបន្តិចបានទេ"ជុងហ្គុក និយាយហើយក៏ចាប់ទាញដៃថេហ្យុងមកដាក់លើខោរបស់ខ្លួនដែលកំពុងតែមានអ្វីមិនដឹងទេកំពុងតែទល់ឡើងរឹងនៅក្នុងខោរបស់នាយ(ម៉ាទោស មានអាម្មណ៍ថាខ្លួនឯងចាប់ផ្តើមរោគចិត្តតិចៗហើយ🤧)
"ល លោក និយាយអ្វីនឹង"ថេហ្យុង សួរទៅនាយទាំងរដាក់រដុបទាំងដែលការពិតក៏យល់ពីន័យរបស់នាយថាចង់បានន័យថាមិច
"សុំអង្វរ ជួយខ្ញុំបន្តិចទៅ បើមិនអញ្ចឹងទេខ្ញុំច្បាស់ជាផ្ទុះហើយ"ជុងហ្គុក ពោលឡើងដោយទឹកមុខកំសត់ដឹងទេថានាយព្យាយាមទ្រាំខ្លាំងប៉ុណ្ណាដើម្បីឱ្យលាងរបួសឱ្យថេហ្យុងរួចនោះ
"ប៉ុ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីក៏ជាខ្ញុំ"ថេហ្យុង
"គឺ នៅទៅនេះមានតែអ្នកនាង ហើយខ្ញុំបែបនេះក៏ព្រោះតែអ្នកនាងដែរ បើអ្នកនាងមិនចង់ជួយខ្ញុំក៏មិនអីដែរ ខ្ញុំមានតែទ្រាំតែប៉ុ អឹម"ជុងហ្គុក និយាយមិនទាន់ចប់ប្រយោគផងស្រាប់តែត្រូវរាងតូចបំបិទមាត់ដោយមាត់បាត់ទៅហើយ
"ខ្ញុំជួយលោក ពួកយើងធ្វើវាទៅ"ថេហ្យុង ដកមាត់ចេញមកវិញមុននឹងនិយាយឡើងហើយថែមទាំងដោះអាវដែលមានជាប់លើខ្លួនតែមួយនោះចេញទៀតផងធ្វើឱ្យរាងកាយរបស់គេពេលនេះគ្មានអ្វីបិទបាំងសូម្បីតែបន្តិច ចំណែកជុងហ្គុកឮបែបនេះក៏ញោចស្នាមញញឹមបន្តិចមុននឹងឱនទៅលេបត្របាក់បបូតមាត់ស្តើងនោះម្តង មិនត្រឹមតែថើបទេថែមទាំងបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងទៀតផងឯដៃធំក៏យកទៅអង្អែលខ្នងរលោងនោះចុះមកដល់ខាងក្រោមក៏លើកឱ្យរាងតូចហើបគូទបន្តិចដើម្បីដៃនាយលូនទៅច្របាច់សាច់គូទមួយគូរនោះយ៉ាងពេញៗដៃទៅតាមអារម្មណ៍