sex tape - dutch version

nevertheless - 034

"Papa, nee. Laat hem gaan." Mijn moeder zit stilletjes op de bank. Ik ga naast haar zitten met minimaal een halve meter afstand.

"Waarom heb je ons nooit iets verteld, Victoria? Je weet dat je ons kunt vertrouwen toch?" zegt ze.

"Misschien om zijn reactie," zeg ik, kijkend naar de deur waar mijn vader net stond. Waar is hij heen? Ik sta op en ren naar de voordeur. Op de drempel staande zoek ik met mijn ogen naar mijn vader en Harry. Ik ontdek hen pratend bij de grote boom in onze voortuin.

Ik ga iets dichterbij staan, geen van hen heeft door dat ik er sta. Ik hoor niet veel van hun gesprek. Woorden als 'u' 'haar' en 'leven' komen voorbij. Waar gaat dit over?

Harry POV.

"Heb je goed voor haar gezorgd of niet?"

"Ja meneer, dat verzeker ik u. Ik ben niet perfect, ik ben verreweg van perfect. Maar ik geef meer om haar dan wie dan ook. Haar leven gaat voor de mijne, Niet dat ze daarvan af weet, nee, ze denkt dat ik gewoon als een vriend naar haar kijk," zeg ik.

"Waarom vertel ik u dit? Sorry, ik ga nu echt. Ik zet mezelf compleet voor schut." Ik zet mezelf echt compleet voor schut ja. Het is allemaal de waarheid. Maar het was de bedoeling om dat haar te vertellen en niet haar vader. Hij denkt vast dat ik niet goed bij mijn hoofd ben.

"Het maakt niet uit. Victoria heeft iets goeds gedaan en daar ben ik blij mee."

"Hoe bedoelt u?" vraag ik. Ik probeer geen 'je' te zeggen, niet bij Victoria's vader. Nee, ik houd het bij u.

"Zie je het dan niet? Een jongen die eerst om niemand iets geeft begint om anderen te geven. En volgens mij heeft Victoria daar voor gezorgd."

Ik ben even stil. Ik denk dat ik inderdaad erg veranderd ben. Ik geef om mensen. Hij heeft gelijk, dat komt door Vic.

"U heeft gelijk." Victoria's vader glimlacht.

"Maar als je haar nogmaals pijn doet, dan weet je wat ik als vader doe. Ik doe jou pijn," zegt hij opeens, kil. Nog steeds die glimlach op zijn gezicht gepland. Ik weet wel zeker dat ik hem makkelijk kan neerslaan, maar ook al zal deze man me bewusteloos slaan; ik ga niet terugvechten. Victoria vermoordt me als ik dat doe.

Denk ik.

"Oké," zeg ik. Hij loopt weer naar binnen. Dat ging niet heel slecht, desondanks ik hem heb verteld wat ik voel en niet Victoria. Desondanks ik net bedreigd werd.

Misschien was de waarheid niet zo slim om te vertellen. Ik weet het niet.

"Waarom vermoordde hij je niet?" vraagt Victoria. Ze staat op de drempel van haar huis.

"Omdat ik toch sterker ben," grijns ik.

"Harry, serieus. Waar ging dat over?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. Ik ga haar echt niet vertellen wat ik tegen hem gezegd heb, doei.

"Dat is privé."

"Kom op! Hij heeft je toch niet bedreigd?" Ah, nee joh.

"Nee, what the fuck. Tuurlijk niet. Ik zie je wel weer, Vic," zeg ik.

"Ga je nu gewoon weg?" vraagt Victoria. Ik knik. Nee, ik blijf hier gezellig onder een eikenboom staan totdat haar ouders me de tuin uitduwen.

"Ja, ik ga weg."

"Waarom vertelde je niet gewoon wat we voorbereid hadden?"

"Omdat ik geen good guy ben, V. Ik wil niet dat ze me als een held zien want dat ben ik niet. Zeg maar tegen je moeder dat het me echt heel erg spijt."

"Ik bel je straks en je neemt op, oké?" zegt ze. Ik verzeker haar dat ik op zal nemen. Dan loopt ze naar binnen. Het volgende moment hoor ik iemand toeteren. Ik draai me om naar de straat en zie George op mijn scooter zitten.

"Hoe heb je die nou weer van het slot gekregen?" roep ik boos. Hij toetert nog iets van twintig keer. "En hoe heb je hem überhaupt gevonden?"

"Je vergeet dat ik pro ben in dingen vinden en open krijgen, bro. Ha-ha, woordgrap." Wat is er mis met hem?

"Grappig. Geef me mijn scooter en verdwijn."  Hij schudt zijn hoofd. 

"Natuurlijk geef ik je je scooter niet. Dan moet ik zeker lopend naar huis, nee, je zet me maar af. Harteloos, Harry, Harteloos." Waarom is hij zo George? Hij mag van mij wel een beetje minder George zijn. Iets meer zoals mij. Geintje. Wat ben ik toch een boefje!

"Minder harteloos dan dat jij bent."

"Dat is waar. Maar neem je me mee of niet? Anders rijd ik nu weg, zonder jou."

"Goed, goed, goed. Ik zet je thuis af."

"Thanks mate. Mag ik niet mee naar jouw huis? Daar is het gezelliger."

"Daar moet ik even over nadenken. Komen we er morgen op terug?" zeg ik sarcastisch. George rolt met zijn ogen.

"Dus we gaan naar jouw huis?" zegt hij.

"Natuurlijk." Ik loop naar de scooter. "Maar ik rijd."

"Ik kan beter rijden."

"Ja maar het is mijn scooter loser. Ik rijd. Punt."

"Eigenwijs," lacht George, "ja Styles, jij mag rijden. Nu blij?"

"Ik ben altijd blij."

hi guys. hier is gastvrouw tess. hahahaha
maar oke, dat van boefje moest gewoon. credits naar melody die morgan gister boefje noemde HAHAHA
o ja, ik wou nog even wat melden. ik bepaal ZELF wanneer ik update, ik bepaal ZELF hoelang mijn hoofdstukken zijn en ik bepaal ZELF wanneer ik mijn omslag verander. daar heeft niemand anders iets over te zeggen. ik schrijf omdat ik er zin in heb en het leuk vind en niet omdat anderen dat willen
het is mijn boek
tot daar mijn korte rant. thanks for reading guys :)! mijn concert in brussel is al bijna en ik ben zo excited omg. ik zal proberen het te filmen en dan bij een hoofdstuk te plaatsen :)
het is zo raar dat ik ze gewoon ga zien, ook al is het van 24949494994 meter afstand. en voor de mensen die niet naar otra gaan: ik hoop met heel mijn hart dat jullie ze ooit nog gaan zien, echt waar. iedereen verdient het om zijn of haar idolen te ontmoeten
bye!
- tess