Ik heb je nodig // Bankzitters

Hoofdstuk 39

Het is zwart. Ik zie en hoor niets meer. Leef ik nog? Niet veel later voel ik dat ik mijn ogen weer open kan doen. Ik voel dat ik op de vloer lig. Iemand heeft mijn hand vast, maar ik kan nog niet echt zien wie. Daar zie ik nog te wazig voor. Plots voel ik een enorme pijnlijke steek op mijn hoofd. Ik knijp mijn ogen samen van de pijn. Wat is er gebeurt? Niet veel later hoor ik sirenes dichterbij komen. Zouden die voor mij zijn? Nee toch? Ik knijp heel zachtjes in de hand van degene die ik vast heb. "Het komt goed, Lies." Hoor ik iemand tegen mij zeggen. Volgens mij is het Matthy, maar ik kan het niet zo goed plaatsen. Ik hoor dat er mensen het huis binnen komen. Niet veel later voel ik dat ik ergens op neer gelegd word. Ik voel mezelf verplaatsen. Dan hoor ik Matthy, denk ik, en mensen die ik niet ken praten met elkaar. Niet veel later voel ik een deur dicht gaan. Ik denk dat het een autodeur was. Waar is Matthy? Ik raak een beetje in paniek. De motor van de auto hoor ik starten. Ik merk dat ik steeds sneller ga ademhalen. "Hallo Lisa de Graaf." Hoor ik een vrouwen stem opeens zeggen. Waar ben ik? "Alles komt goed. Niet schrikken, ik ga even wat in je arm doen" Zegt de stem. Wie is deze vrouw? Niet veel later voel ik een naald in mij gaan. Ik schrik, maar ik kan niet reageren "Dat deed je hartstikke goed." Ik wil terugpraten, maar dat lukt niet. Ik wil naar Matthy en Raoul, maar ik heb geen idee waar ze zijn. Of waar ik ben? Ik probeer om mij heen te kijken, maar ik zie eigenlijk helemaal niets. Het is nog te vaag om er iets van te maken. Ik ben zo bang. Wat is er allemaal gebeurt? Ik kan me niet veel meer herinneren. Alleen dat ik opstond en ik opeens niets meer zag. Of er daartussen wat gebeurd is, geen idee.

De auto of bus stopt en ik hoor de deur weer opengaan. Ik word weer verplaatst. Geen idee wat ik op dit moment voel. Alles om mij heen is wazig. Alles wat ik hoor wordt vager. Ik snap niet wat er gebeurt. Ik voel niets meer. Alsof alle emotie in mijn lichaam verdwenen is. Leef ik nog? Ben ik dood? Veel vragen waar ik het antwoord niet van weet. Vragen die maar door mijn hoofd blijven spoken. Ik hoor niets meer, alleen nog maar mijn eigen gedachtes. Was dit het? Ik probeer te bewegen, maar niets lukt. De stemmen in mijn hoofd worden duidelijker. Harder. Maar niet verstaanbaar. Alsof het een taal is die ik niet ken. Wat moet ik doen? Ik kan niets meer. Niet praten. Niet bewegen. Niets. Opeens hoor ik bekendere stemmen voorbijkomen. "Lies! Lies..." hoor ik er opeens bovenuit komen. "Bel 112." Hoor ik niet veel later. Wat gebeurt er met mij. Niets is meer duidelijk.

De stemmen zijn weg. Plotseling hoor ik niets meer. Er ontstaan een soort leegte in mijn hoofd. Opeens voel ik iets. Iets pakt mijn hand. Ik probeer te voelen wat het is, maar zelfs dat lukt niet. Ik kan me gewoon niet bewegen. Stemmen om mij heen worden weer wat duidelijker. Ik hoor Matt zijn stem opeens. "Liesje, ik ben bij je. Alles komt goed." Hoor ik hem zeggen. Hij klinkt gebroken, alsof hij net uren heeft gehuid. Ik kan niets doen. Niets zeggen. Niets. Ik wil hem heel graag een knuffel geven, maar niets kan. Het voelt alsof ik vastzit. Vast in mijn eigen lichaam. Ik ben echt bang. Bang voor alles. Voor wat er met mij aan de hand is. Voor waar ik ben. Of ik nog leef.

Ik voel dat Matthy mijn hand loslaat. Het enige waar ik nu aan kan denken: 'Ga niet weg Matt, ik heb je nodig.' Ik voel tranen over mijn wangen lopen. Ik wil dat hij bij mij is. Ik kan dit niet alleen. Opeens hoor een regelmatige piep. Om ongeveer elke seconde hoor ik een kort piepje. Wat is dat piepje? Het piepje gaat steeds een beetje sneller. Wat gebeurt er? Ik merk dat ik in paniek raak. Waar is Matt? Waar is Raoul? Waar ben ik en wat gebeurt er met mij? Het piepje gaat steeds sneller, net als mijn ademhaling. Ik kan dit niet aan. De stress wordt mij te veel. Opeens is het stil...

Sorry voor het wat kortere deel. Ik ga proberen om vanavond een nieuw deel online te zetten!

Hopelijk vinden jullie het boek nog leuk?

Groetjes Suus!!