"မှာထားတာတွေ ရပါပြီဗျ"
"ဒါနဲ့ ဒီမှာ Kofiဆိုတဲ့ ကပ္ပလီကြီးရှိလား။ လူကောင်ထွားထွားနဲ့ မင်းသိမှာပါ"
"ဪ...ကျွန်တော်တို့ ကျွန်ခေါင်းကို ပြောတာထင်တယ်။ ကျွန်တော်ခေါ်ပေးရမလား"
"အေး လုပ်ပါကွာ။ ဒီမှာ မင်းအတွက်..."
ပြည်နယ်ငွေစက္ကူအနည်းငယ်ထုတ်ပေးတော့ စားပွဲထိုးလေးက ကျေနပ်သွားသည်။
မကြာခင်မှာပဲ Kofiဆိုတဲ့လူ ထွက်လာသည်။
တမြန်နေ့တုန်းကပုံစံအတိုင်း ဘာမှမပြောင်းလဲ။ အသားမည်းမည်း နှုတ်ခမ်းထူထူနဲ့ မျက်လုံးပြူးပြူး။"Kofi ထိုင်ဦးလေ"
"ကျွန်တော်တို့ ထိုင်လို့မရဘူးဗျ"
တောင်ပိုင်းလူနေမှုစနစ်က တစ်ခါတရံ ဂွကျလွန်းသည်။
လူမှုအဆင့်အတန်းခွဲခြားရေးမှာ သူအားနည်းသည်။"ငါထိုင်ဆို ထိုင်စမ်းပါကွာ"
"ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တယ်ဆိုလို့"
ကပ္ပလီကျွန်တွေက သဒ္ဒါမှန်အောင်မပြောတတ်သလို စကားလုံးတွေက ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရိုင်းရိုင်း။
"ငါ့ကို မှတ်မိတယ်မလား။ တမြန်နေ့က တွေ့သေးတယ်လေ"
"သခင်လေးရဲ့လူပဲ ကျွန်တော်သိပါတယ်"
"မင်းကို အကူအညီတောင်းဖို့ ရောက်လာတာဆိုပါတော့"
"ကျွန်တော့်လိုကျွန်က အစ်ကိုလေးတို့ကို ကူညီနိုင်တာ ရှိလို့လား"
"ရိုးရှင်းပါတယ်။ ငါက မင်းသခင်လေးရဲ့ ငယ်ဘဝအကြောင်းပဲ သိချင်တာ"
Kofiမျက်နှာမှာ ၂စက္ကန့်လောက် အံ့ဩရိပ်သန်းသွားပြီး ပျောက်သွားသည်။
သူ့မျက်နှာအနေအထားကို ပြင်လိုက်တာပင်။"သခင်လေးငယ်ငယ်က အတ္တလန်တာရဲ့ အချစ်တော်လေးပါပဲ။
ကျွန်တော်က နှင်းဆီမြိုင်က အိမ်စေကျွန်ဗျ။
သခင်ကြီး Levan၀ယ်ခဲ့တဲ့ကျွန်ယုံပေါ့ဗျာ"သူ့မျက်ခုံးတွေ မြှင့်တက်သွားရသည်။ Kofiက အတ္တလန်တာက အိမ်စေမဟုတ်။
နှင်းဆီမြိုင်က အိမ်စေဖြစ်ပြီး ချာတိတ်အဖေရဲ့လူ။
ဒီလိုဆို ချာတိတ်အဖေနဲ့ အန်ကယ်Aidenကြား အဆင်မပြေဖို့က ဖြစ်နိုင်များနေလေပြီ။
YOU ARE READING
𝑨 𝑹𝒐𝒔𝒆 𝑶𝒇 𝑮𝒆𝒐𝒓𝒈𝒊𝒂 🥀
FanfictionTo my one and only Rose of Georgia... A devastated story between a traumatized boy and a psychiatrist during the American Civil War. Something as deep as ocean was formed between them. Recommended song - That should be me by Justin Bieber ...
Part 14
Start from the beginning