EVERYTHING ARRANGED [ON HOLD]

Chapter 31

(Nakaraan)

Tumabi na sa akin si Kent at I rested my head on his shoulder. He played with my hair. "The lolo's want a boy. The lola and bestfriend wants a girl. How about you?"

"A baby boy." I smiled.

"A baby boy, coming up!" Inihiga nya ako and planted small kisses sa muka ko.

I chuckled. "Matagal pa naman siguro yun. I mean, I think marami pa tayong dapat iconsider bago magka-baby."

Tumigil ito at tiningnan ako. "Ayaw mo pa ba?"

I touched his face and caressed his cheek. "Syempre gusto. I just want to be ready. Tsaka hindi pa naman natin alam kung mabubuntis nga ako."

Bigla naman itong ngumiti ng nakakaloko. "E di sisiguraduhin natin."

He then slowly descended his face with a smirk, until his lips found mine.

Chapter 31

Tara's POV

It's been weeks since pumasok kami sa opisina. Wala pa kaming balak actually na bumalik but we discovered na napakarami na palang nangyari sa kompanya when we were not there. 

Nakarinig ako ng katok sa pinto ng opisina ko. "Come in."

"Ma'am.."

Tiningnan ko kung sino ito at nakita si Isabel na may hawak na folder. Napahilot ako sa sentido ko. "Don't tell me.."

Tumango ito. "May panibago na naman po nagback-out sa mga clients natin."

Napabuntong hininga ako. "Pang-ilan na ba yan?"

Lumapit ito at nilapag ang folder sa mesa ko. "Ma'am, pangatlo na po."

"What the hell is happening?" Sumandal ako sa swivel chair at pumikit. Three big clients for the day. That's really something. "Anong oras ng meeting?"

"1PM po."

Tumingin ako sa wrist watch ko. 12:30 pa lang. "Okay."

"Ma'am, kumain muna po kayo. Ano po bang gusto nyo? Bibili po ako."

Ngumiti ako dito. "Okay lang ako. Ikaw ba? Baka hindi ka pa kumakain. Baka biglang sumugod nalang dito yung fiancee mo at sigawan ako at sabihing hindi kita pinapagpahinga."

Napatawa naman ito. "Hindi naman po siguro ma'am. May kailangan pa po ba kayo?"

"Give me the agenda ng pagmeetingan mamaya. That's all. Kumain ka na rin muna."

"Sige po." At umalis na ito.

I focused na ulit sa mga papeles na kaharap ko ng magring ang phone ko. Kaagad ko naman itong kinuha at tiningnan ang caller ID.

Kent Calling..

"Hello?"

[ Kumain ka na ba? ]

I chuckled. "You called para lang jan?"

 [ Well, as far as I know, it is my duty to know kung nakakain na ang asawa ko. ]

I smiled at binitiwan muna saglit ang mga papeles and rested my back sa upuan. "Hindi pa po boss. Ang dami ko pa kasing chineck na mga project at papeles."

[ Hindi pa rin ako kumakain. Pwede ka bang kainin? ]

Nag-init ang pisngi ko. I can imagine him habang sinasabi nya yun. For sure, nakaplaster na naman sa muka nito ang nakakalokong ngiti nito. "Sorry. Dahil jan sa mga kain kain mo, natambakan tayo ng maraming trabaho."

Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang nakangiting Kent. "Wala ka ng magagawa. Andito na ko kaya kakainin na kita. HAHAHA!"

I laughed. "Ganyan ka pala kapag nalilipasan ng gutom."

Lumapit ito sa mesa ko at dumukwang to give me a smack. Itinaas nya ang isang kamay nya na may supot. Ngumiti ito. "Lunch?"

"Well, I need it." I smiled.

Kumain kami at natapos with still ten minutes left bago ang meeting.

"You know what? I really can't figure out kung bakit ang daming nagbabackout. They are our potential projects. I mean, contract signing na lang ang kulang sa mga kliyenteng yun but they are disappearing like bubbles."

Tumango si Kent. "True. Hindi ko rin mafigure out."

"Malaking kawalan sa kompanya to Kent. Yung mga projects na yun ang higit na kelangan natin for the rest of this year."

He held my hand and smiled. "We'll figure this out, okay?"

Tumango ako.

Nagtagal ang meeting. Nun lang namin nalaman na ang pagkalagas ng clients ay nangyayari na pala nung mga panahong wala kami. We also discovered na hindi ito masyadong nabigayan ng pansin but then naalarma lang ang lahat ng halos malagas na lahat ng kliyente. Almost half na pala ng mga potential projects and clients namin ay nawala na. 

Nung malaman namin yun, we were angry ofcourse. Kasi wala man lang nagpaalam sa amin ng sitwasyon. But in the end, naisip namin na walang maiitulong ang init ng ulo. Nangyari na at nangyayari pa rin. We just have to figure out why.

"I'm sorry to say na if we don't stop the growing numbers ng mga clients na nawawala, we might need to loan to continue the operation para sa mga on going nating mga projects. We pay the employees, their benefits, plus our company's expenses, plus the maintance and etcera.. hindi na magiging sapat yung pumapasok na pera to supply the expenses."

"But we never ever loaned sa kahit anong bangko o pautangan."

After the meeting, nagset pa kami ng meeting sa bawat head ng department to tell us kung ano ang mga posibleng mga mangyari dahil sa sitwasyon ngayon. Sa lahat ng nakausap namin, ito na ata ang pinakamasamang narining namin. It points to one thing - malulugi ang kompanya.

"Wala tayong magagawa. Yes, kahit kelan hindi tayo nag-loan pero kakailanganin natin this time kung hindi magbabago ang sitwasyon. We also have one option. To find new investors. Pero malabo yung mangyari lalo na kapag kumalat ang balita na the company is losing its clients."

Napabuntong hininga ako. "Okay. Thank you." Umalis naman ito after.

Napatingin ako kay Kent na naging tahimik simula pa kanina. Lumapit ako sa kanya. He welcomed me naman in his arms and let me sit on his lap. Niyakap nya ako. "What are you thinking?"

"I don't know, Tara. This business ay nasa pamilya na natin dati pa. Before it was merged, it was well taken care of. Just by the thought na posible itong mawala dahil sa kapabayaan ko.."

I cupped his face and look at him. "Hindi ito mawawala sa atin okay? For sure may mga napagdaanan na din tong mga ganitong issues before. We just need to think of a solution. Andito ako. Magtutulungan tayo."

"Pero--"

"Kent, enough already. We can make through this."

"I know. Pero hindi ko rin matanggal ang pag-aalala."

I caressed his cheeks. I smlied at him. "We can do this."

Tumango ito at ngumiti na rin. "Oo. Thank you."

NOTE:

I know this is short. But I'm really now trying na makapag-update ng madalas. So bear with me. Another thing, wala akong alam sa mga business matters. Ang course ko naman e hindi rin related sa business. Hindi kami mayaman at wala kaming kompanya. Maganda lang ako. HAHA. Kaya kung may mali man sa mga pangyayari jan o basta may mali tungkol sa mga pinagsasabi ko jan, pagpasensyahan nyo na. Hindi ako nakapagresearch e. Maki-ride nalang kayo. XD

Till then! God bless! :)

Please Vote, Comment, Be a fan and Recommend! :D