Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Konuşmamız bittikten sonra başkomiserin odasından çıkıp kendi odama geldim. Henüz oturmadan telefonum çalmaya başladı.
Ekranda yazan isim beni şaşırtmıştı. Emrah abi şu zamana kadar toplasan 3 kere bile aramamıştır. Şimdi durduk yere aramasına anlam verememiştim.
Telefonu açıp kulağıma götürdüm "alo"
"alo Miray, müsait miydin?" sesi telaşlıydı. "müsaaitim Emrah abi buyur?"
"yardımına ihtiyacımız var Miray" kaşlarım çatılmıştı. "hayrola ne oldu, neden bu kadar telaşlısın abi?"
"annem Miray..." devamını getirmesini bekliyordum ama bir türlü konuşmadı. Ben de telaşlanmıştım.
"ne oldu Emrah abi söylesene?"
"annem kayıp Miray. Bulamıyoruz. Yok ortada."
"Ne demek yok? emin misiniz, iyice baktınız mı gidebileceği yerlere?"
Emrah abinin burnunu çektiğini duydum. Sesi dinç gelse de telaşlıydı. "baktık Miray. Yok hiçbir yerde. Durumunu biliyorsun. En son geldiğinde gördün. Pek iyi değildi. kim bilir nerede şimdi."
"tamam, sakin ol geliyorum ben. Neler yapabiliriz bir konuşalım. neredesin?" boğazını temizledi. "evdeyim"
🔪🚨⚰️
Karakoldan çıktığımda saat 17:00 civarıydı. Evin önüne geldiğimde alelacele arabayı pak edip aşağı indim. Koşar adım apartmana girdim ve seri bir şekilde merdivenleri çıkmaya başladım. Dairenin önüne geldiğimde nefes alışımın düzene girmesi için bir iki kez derin nefes alıp verdim ve zile bastım.
Emrah abi kızarmış gözleriyle kapıyı açtığında içimden bir şeyin koptuğunu hissettim.
Bu ailenin başına son zamanlarda ne çok şey geliyor ama...
Emrah abi beni içeri davet ettiğinde yavaşça ayağımdaki botların fermuarını indirdim. Önce sağ ayağımdaki botu çıkarıp adımımı içeri attım daha sonra da diğerini. Botlarımı kapının önündeki ayakkabılığa koydum ve içeri girdim.
Emrah abi evde tekti. "Orhan amca nerede? Biliyor mu durumu?" Emrah abi omuz silkip koltuğa oturdu. "bilmiyorum. Haber vermedim."
Şaşkınlıkla olduğum yere çivilenmiş, ona bakıyordum "Neden haber vermiyorsun Emrah abi? Adamın karısı kayıp."
