Bölüm 30
İyi Ki Sevmişim Seni
“Neden uzanıyorsun? Gitmemiz gereken bir sürpriz var.” Dedi sırıtarak. Pozisyonumu hiç bozmadan, kaşlarımı çatmaya devam ettim.
“Yanıma uzanır mısın?” diye fısıldadım. Onun o süpersonik kulaklarının duyacağından emindim. Kalbim normalinden biraz daha hızlı atıyordu ama iyi durumdaydım. Gözlerimin hafifçe kızardığından adım gibi emindim. Üzerimde Aras’ın aldığı pudra pembesi elbise vardı. Yutkunarak bekledim. Aras yanıma uzanarak koluyla belimi kavradı. Dişlerimi sıkarak belimdeki elini tutarak bel boşluğuna doğru bıraktım. O da kaşlarını çatarak yan döndü ve yüzümü incelemeye başladı. Kalbim biraz daha hızlı atmaya başladı.
“Neler oluyor İlkim?” diye sordu. Sesi ciddiye yakın bir tondaydı ama bozulduğunu biliyordum. Dudağımı ısırarak derin bir nefes verdim. Beynimdeki kurt ne var ne yok kemirip duruyordu. Dişlerimi sıkarak pat diye söylemeye karar verdim. Eğer beklersem kalp krizinden gidecektim yoksa.
“O yeşil gözlü kız kim Aras?” diye sordum kaşlarımı biraz daha çatarak. Ağırlığını dirseğinin üzerine vererek yüzüme baktı. Hafifçe tebessüm ediyordu. İçimden “Arsız mısın ne sırıtıyorsun!” diye bağırmak geliyordu. O beynimdeki kurt da kendimi tutmama hiç yardımcı olmuyordu. Dişlerimi sıkmaya devam ederek gözlerinin içine baktım.
“Eşsiz vampir sezilerim kıskandığını söylüyor hayatım?” dedi şirinlik yapmaya çalışarak. Tek kaşımı kaldırma denemelerine giriştim ama yine beceremeyince vazgeçip iki kaşımı birden kaldırdım.
“Peki. O zaman senin o eşsiz vampir sezilerin söyleyebilir mi kim o kız?!” Bağırmadan da beter keskin bir sesle söylemiştim. Kıskançlık damarlarımda geziyor, bütün vücuduma yavaş yavaş yayılıyordu. İçimden ellerimi saçlarıma daldırıp ölümüne çekmek geliyordu. Dişlerimi biraz daha sıkarak başımı yana eğdim ve keskin bakışlarımı yüzüne odaklamaya devam ettim.
“Dur bir saniye. Elizabeth’in neyim olacağını düşünüyorsun ki İlkim? O sadece koloniden bir kız o kadar. Bir daha bu konuyu açmanı istemiyorum. Şunu bil yeter.” Diyerek eğildi ve yüzlerimizi aynı hizaya getirdi. Dudakları dudaklarıma o kadar yakındı ki değmesi için dudaklarımı büzmem yeterliydi. Yutkunarak bekledim. Kalp atışlarım daha da hızlandı. Damarlarımda akan kanın hızlandığına adım gibi emindim.
“Seni seviyorum.”
Gözlerimdeki kızgınlık anında silinmiş, yerini tutkuya bırakmıştı. Tatlı nefesinin serinliğini dudaklarımda hissedebiliyordum. Ellerimi kaldırarak yanaklarına koydum. Gülümseyerek başımı hafifçe kaldırarak dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Beceriksiz dudaklarım, dudaklarının çevresinde hareket ederken Aras daha fazla debelenmeme izin vermeden kontrolü kendi eline aldı. Dudakları dudaklarımda ustaca hareket ederken eriyip gidebileceğimi hissettim. Bu hissin hiçbir zaman geçmeyeceğinden emindim. Geçmesini istemiyordum da. Yaklaşık iki dakika sonra yanağımı okşayarak geri çekildi ve ayağa kalktı. Bende onunla birlikte doğrularak oturur pozisyona geçtim.
“Aslında sana bu hediyeyi gecenin sonunda vermeyi planlıyordum ama sanırım daha fazla dayanamayacağım.” Dedi gülümseyerek. Gerçekten de dediği gibi dayanamayacaktı. Gözlerinde, yerinde duramayan kıpır kıpır bir çocuğun gözlerindeki heyecan vardı. Parıl parıl parlıyordu. Bende gülümseyerek ayağa kalktım.
“On saniye içinde buradayım.” Diyerek kapıyı açtı ve fırlayıp gitti. Hızının havayı yarıp geçmesiyle oluşan sesi duyduğumda yüzümü buruşturarak beklemeye devam ettim. Dediği gibi on saniye içinde geri dönmüştü. Elinde büyük, siyah, beyaz ve sarı çiçekler olan kocaman bir kutu vardı.
