BENİMLE YAN (2.kitabı geliyor)

BY-70-

Geçen bölümün sonunda bahsettiğim şey diğer bölüme ertelendi. Daha fazla yazmaya zaman bulamadığım için bu bölüme yetişmedi.

Bölüm şarkısı; Manga - Cevapsız Sorular (Kesinlikle dinleyin.)

Güntaç Özdemir -Benimle Yan

Manga - Alışırım Gözlerimi Kapatmaya

Anıldan;

"Gelmedin."

Bakışlarımı taşlı yola yasladığım ayaklarımdan alıp Alev'e çevirdiğimde kaşlarım çatıldı. Her zaman ki gibi kalçasının altında biten mini elbisesiyle duruyordu ama bu sefer farklı olarak elinde topuğu kırılmış ayakkabısı ve yaşlı gözleriyle karşımdaydı.

"Neden ağlıyorsun? İyi misin? Göz kaleminde bozulmuş ne oluyor dayın hapishanede tecavüze mi uğramış da senin gibi bakımlı bir kız gözlerini düzeltmemiş ayrıca ağlıyor..."

Onu ağlarken görmenin verdiği telaşla saçmalarken sözümü kesip "Ne arıyorsun burada?" diye sorduğunda yaslandığım hastane bahçesini çevreleyen duvarın dış cephesinden sırtımı çekip ona doğru yaklaştım.

"Asıl sen ne arıyorsun burada?"

Gülmeye başladığında kaşlarım daha da çatıldı. Anlayamadığım bir çok şey vardı. Gözleri ağlıyordu ama dudakları gülüyordu. Bu çelişki yetmiyormuş gibi birde sesi titriyordu. "Bu kadardı değil mi? Seni çağırdım, gelirsen bir şans vereceğim dedim ama gelmedin çünkü seni çağırarak o şansı çoktan vermiş oldum. Elde edene kadardı her şey değil mi? Diğer bütün erkekler gibi ben durana kadar peşimden koştun. Ben de aptal gibi beni sevdiğini sandım. Birisinin ilk defa beni sevdiğini sandım ve yine ilk defa bir şans verdim."

Alt dudağımı ısırırken bıkkınlıkla gözlerimi ondan aldım. Çağırdığı yere gitmediğim için kızgındı çünkü benim tek işim o olabilirdi değil mi? Benim bir işim çıkamazdı, benim değer verdiğim birine zarar gelemezdi gibi konuşuyordu. İçinde Masal'ın üç gündür yoğun bakımda olduğu bir hastanenin hemen dışında duruyordum ve Alev benim zevkimden onun çağırdığı yere gitmediğimi sanıyordu.

"Hiç aklına gelmiyor değil mi önemli bir işim olabileceği?"

Elinde tuttuğu topuğu kırık ayakkabısını duvara sertçe attıktan sonra "Ne işin var ya?" diye bağırdığında bakışlarımı tekrar ona çevirdim. "Hastane çevresindeyiz, bağırma."

"Sen bana ne yapacağımı söyleyemezsin!"

Üst dudağımı yalarken alayla güldükten sonra başımı eğip saçlarımı karıştırmaya başladım. Kızarık gözlerim yerdeki taşlardayken derin bir nefes aldım. Doğru ya, nasıl unutmuştum Bayan Mükemmel'e laf edemeyeceğimi?

Elimi saçlarımdan çektikten sonra tekrar sevdiğim mavi gözlere çevirdim bakışlarımı. "Benim yanımda duramazsın Anıl, benimle konuşamazsın Anıl, bana bakamazsın Anıl, benimle olamazsın Anıl!" diye bağırdıktan sonra irkilen vücuduyla ses tonumu azaltıp konuşmaya devam ettim. "Beni sevemezsin Anıl..."

Dişlerini sıkarak bana bakmaya devam ederken alaylı bir şekilde sırıttım. Masal'ın hala yoğun bakımda olmasıydı bu sefer gözlerimi dolduran, kendinden başkasını düşünmeyen Alev'in gözlerinin dolması değil. "Kusura bakma ama Masal hastanedeyken bana 'belki' bir şans verebileceğin düşüncesiyle çağırdığın yere gelemezdim. Beni hiçbir zaman sevmeyeceğini anladım artık. Sorun korkmadan karşına çıkmak değil, sorun baktığın yere çıkmak. Ve ben hiç bir zaman baktığın yerde olamadım. Bakabileceğini düşündüğüm her yere koştum ama hiçbir zaman baktığın taraf olamadım. Tanıdığım herkese seni anlattım, anlattıkça sevdim. Bir sana anlatamadım seni. 'Sana seni anlatsam beni bende bırakır mısın?' demeyeceğim. Benden vazgeçeli çok oldu. Sana beni anlatsam, beni sende bırakır mısın?"