Zorla kapatıldığı akıl hastanesinde hafızası silinen Luna, hastaneden çıktığı anda ilk Türkiye'ye gelir. Kendisine diretilen kimlikle yaşamaya çalışan Luna bir süre sonra kapısına bırakılan çeşitli evraklar ile istihbaratlardan tehditler almaya başl...
Kurgumu yeniden yazma kararı aldım. Bu durum inanın benim içinde zordu. Dile kolay toplam yirmi yedi bölüm ve yarısı neredeyse on bin kelime den oluşmuş. Silerken içim nasıl cız etti anlatamam. 🤭🥺
Ama inanıyorum ki bu haliyle çok ama çok daha iyi olacak hikayem. İlk on bölümü ile alakalı içime sinmeyen kısımlar vardı ve toparlayamıyordum. En iyisi baştan yazmak dedim ve kolları sıvadım. 🌸
Son bölüme kadar okuyanlar için söylüyorum, Luna oluşumunu kurmuş şekilde hikayeye dahil olacak. Okuduğunuz hiçbir şey değişmeyecek, sadece olay akışı değişecek ve daha da detaylı işleyeceğim hikayeyi. 🖤
Umarım beni yalnız bırakmazsınız ve bu halini de severek okursunuz.
Her Pazartesi düzenli olarak yükleyeceğim bölümleri. Bugüne istinaden Cuma'dan atıyorum ve umarım uğur getirir bana.
Başlangıç tarihlerinizi de alayım...
Hikayemi bereden görüp ortak olmaya geldiniz bakalım?
Bu arada başlamadan son bir şey belirtmek istiyorum. Bölüm içi şiddet, kan, küfür ve +18 betimlemeler mevcut olacak. Rahatsız olacak kişiler başlamasın. 🖤
Sizi kocaman seviyorum. 🖤
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
Her ne kadar Eğlencenin Kralı olarak bilinse de o, eğlencenin aydınlattığı tüm renkli ışıklar ardındaki karanlığa, karanlığınsa ismini sadece kendisinin bildiği çeşit renklerine bürünmüştü.
Karanlığını üzerine geçirip düğmelerini ilikledi. Ceketini giyindi. Sönmeye yüz tutmuş sigarasından bir duman çekti. Dumandan gözü yanmıştı. Umursamadı. Saçları arasında ellerini gezindirdi. Kısacıktı, şekil vermeye gerek duymuyordu. İlerleyip masanın üzerinde ki gümüş çakmağı aldı. Sol üstünde K, sağ altında N, ardında da parmak izi kendi kanıyla işlenmiş gümüş zippo çakmağı cebine attı. Tamamlanmıştı. Barış Kozan çakmağıyla tamamlanmıştı.
O, yerin üstünde herkese, yerin dibinde de yönetenlere hükmediyordu. Karşısındaki kişinin kendisini nasıl tanımasını istiyorsa, öyle tanıtırdı.
"Barış!" diye seslendi bir ses. Duymadı.
"Kozan" diye devam edince sıkıntıyla nefes verdi. Çıktı odadan. Kapıdaki kişiyle birlikte otelin tarihi demir parmaklı asansörüne bindiler. Sadece yer altı eğlencesine giden asansörün düğmesine bastı. Kaç kat yerin dibine indi bilmiyordu.
Asansör durdu. Açılan kapının ardındaki kırmızı ışıklı koridordan yürüdü. Adımları onun gelişinin habercisiydi. Siyah demir kapıya bir kez vurdu. Kapıya bir kez vurulursa bilinirdi ki kapının ardındaki kişi Kozan'dı.
