Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben karakola geldikten yaklaşık 20 dakika sonra Semih elinde dosya ile odaya girdi. Dosyayı elinden alıp masaya oturdum. Açıp incelemeye başladım. Detayları Semih'e de söylüyordum.
"parmak izi yok silahın üzerinde." Semih alayla gülümsedi. "şu dosyaya dair her şey bize yardımcı olmamaya yemin etmiş. Cinayet silahından dahi nasıl parmak izi çıkmaz aklım almıyor. Katili yakalayalım önce bir alnından öpeceğim "helal olsun kardeşim senin kadar anamı ağlatanı çıkmadı karşıma şu meslekte" diye."
Dediği şey üzerine güldüm "sinirlerimi bozma." Semih de güldü.
Ruhsat belgelerini incelemek için diğer kağıdı elime aldım. Okuduğum birkaç satırdan sonra karşıma çıkan ruhsat sahibinin ismi şok geçirmeme sebep oldu. "ne oldu komiserim, iyi misiniz?"
Fısıldayarak konuştum. "silahın ruhsat bilgilerine ulaşıp, sahibini tespit etmişler." Semih sesine yansıyan heyecanı ile konuştu. "kimmiş komiserim?" kafamı kaldırıp yüzüne baktım.
"Emre Taşkın"
Semih elini yavaşça alnına vurdu "N-nasıl mümkün olabilir bu?"
"bilmiyorum Semih, bilmiyorum." şaşkınlığımın esir aldığı sesim fısıltıydı.
"Nasıl bir olay döndü, nasıl olur? Aklım almıyor."
Kendime gelmek için kafamı hızla bir iki defa yana salladıktan sonra masanın üstünde, Yeliz'in raporlar ile beraber bize geri yolladığı şeffaf poşetin içindeki cinayet silahını elime aldım. Poşetin içinden çıkardım ve namlunun ucuna baktım.
Evet, bu Emre'nin silahıydı. Namlunun ucundaki boyanın soyulmuş olması ve hafif hasardan anlamıştım...
"tamam burası uygun" ikimizde arabadan indik. "evet Emre bey hazır mısınız?" gözleri, küçük bir çocuğun heyecanı ile parlıyordu. "hazırım, hadi"
Gülümsedim. "bunda bu kadar heyecanlanacak bir şey yok. sakin ol. Alt tarafı silah kullanacaksın"
Gözlerini devirdi "sen her gün belinde silah ile gezdiğinden senin için sıradan bir şey tabi ama ben daha önce hiç atış bile yapmadım sevgili cinayet büro komiseri Miray Ünsal"
İki elimi teslim olur gibi havaya kaldırdım "tamam tamam haklısın demedim bir şey" bagajdan, kutusunda duran silahları aldım. "ama şöyle bir sorun var, ikimizin silahı da aynı. Eve gidince bir şekilde ayırt etmemizi sağlayacak çare bulalım."
"ruhsatları da silah kutularının içine koysak? Sonuçta ruhsatlarda adımız yazıyor. Oradan anlarız" elimle silah işareti yapıp Emre'yi işaret ettim ve tek gözümü kapatıp baktım "zeka küpüm benim"
