Bela Bizi Bulunca

Nisan. Namı Değer 23 Nisan

Fotoğraftakiler Nehir ve yeni karakter Nisan.

İyi okumalar Popilikte Çığır Açanlar.

Sizi seviyorum.

Esra ağlayınca Selin koşarak yukarı çıktı.

O sırada telefonumdan mesaj geldiğini bildiren bir ses geldi.

Bilmediğim bir numaradan olduğu için ilk başta silmeyi düşündüm ama sonra merakım yüzünden kendimi mesajı açarken buldum. (biliyorum uzun bir cümle oldu. Ama hızlı okumaya çalışırsanız bayağa anlamlı bir cümle)

' Starbucks'a gelebilir misin? Eski bir arkadaşınım ben. Ortaokulda Nehir sen ve ben gezerdik hep. Adım Nisan. Hatırlarsan bana 23 Nisan diyolardı. :) Ben starbucksdayım. Gelebilir misin lütfen? '

Aman tanrım. Yıllar önceki Nisan mıydı bu gerçekten?

Oha.

Mesajı okur okumaz Nehir'e döndüm ve " Sana çok iyi ve sıkı bir haberim var. Ortaokulda birlikte gezdiğimiz Nisan gelmiş. Beni Starbucks'a çağırıyor. Ben oraya gidip Nisan'ı alıcam. Sonra buraya geliriz. Selin'lerde tanışır hem. Ben kaçtım baaay''

Son cümleyi söylerken çoktaaaan kapının önünde durmuştum.

Çantamı ve montumu askılıktan alıp giydim. Kapıyı açıp dışarı çıktım. Ah. Çok salağım. Arabanın anahtarlarını almayı unuttum.

Koşarak eve döndüm ve kapıyı anahtarımla açtım ve arabanın anahtarlarını elime alıp çıktım.

Kapıyı arkamdan kapattım.

Arabanın kapılarını açarken koşuyordum.

Arabada yerimi alınca zaman kaybetmeden arabayı çalıştırdım ve park halinde olan arabamı sürmeye başladım.

Lanet olsun. Hangi Starbucks'a gitti bu kız.

Telefonuma mesaj gelince kırmızı ışık olduğu için telefonu açtım ve gelen mesajı okudum.

' İstinye Park'taki starbukstayım. :)'

Mesajı okuduğumda yeşil ışık yanmış ve arabalar yeni yeni gitmeye başlamıştı.

Arabayı hızlandırdım. Nisan'ı bekletmek ayıp olabilir değil mi?

***

Starbuks'ın önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve içeriye girdim.

Gözüme çarpan sarı buklelerle hemen oraya gittim.

Nisan beni görünce ayağa kalktı ve bana sarıldı.

''Birşey ısmarlamış mıydın? Eğer ısmarlamadıysan bizim eve gidelim. Nehir seni görmek için can atıyorda. Gelmeden önce sıkı bir tembihlendim. ''

Güldü ve ceketiyle çantasını alıp kapıya yöneldik.

***

İstinye parktan çıkana kadar hiç konuşmadık.

Arabada gelirken konuştuğumuz da pek söylenemez.

Kapıyı çalınca birkaç saniye sonra açıldı.

Kapıyı Nehir açtığı için açar açmaz Nisan'ı görünce çığlık attı ve boynuna sarıldı.

'' Seni çok özledim 23 Nisan. ''

Nisan gülerek geri çekildi ve '' Bana böyle seslenilmeyeli uzun zaman oldu... Bende sizi çok ama çok özledim. ''dedi.

Üçümüz de sırayla koridorda yürüdük. Kapının önüne gelince ben ve Nisan hızlandık ve oturma odasının kapısından Nehir ben ve Nisan aynı anda geçmeye çalışınca sıkıştık.

Üçümüz birden gülünce aklıma ortaokulda yaşadığımız olay geldi.

Teneffüs zili çaldığında koridorda yürüyorduk ve aynı anda sınıfa girmek için hamle yaptık. Şimdi olduğu gibi o zaman da böyle sıkışmıştık.

Bütün sınıf da dahil hepbirlikte güldük.

Diğerleri de bunu düşünüyo olsa gerek gülmemiz güçlendi.

Güç bela sıkıştığımız yerden çıkınca koltuklara geçtik ve Selin'le Nisan'ın tanışma aşamasına geldik.

Ben Nisan'ı tanıtırken Esra yanımıza geldi.

'' Evet. Esra ve Selin burada olduğuna göre asıl meseleye gelelim.

Efendim Selin hanım. 23 Nisan '' dedim Nisan'ı göstererek.

'' Evet 23 Nisan hanım. Kuzim Selin. Buda onun kardeşi Esra. ''

Esra'nın küçük kahkahaları bizi de güldürdü.