Love Sick (Completed)

09 - The Last Goodbye

"HINDI MO BA TALAGA  AKO NAALALA?" Hinawakan ni Joshua ang kamay ni Arkin pagkatapos nitong magtanong. Ilang minuto rin itong nakatulala at parang wala sa kanyang sarili pagkatapos ng lahat ng kanyang rebelasyon.  Dapat ba siya ditong maniwala na siya nga si Kenneth na isa pang bida sa kwento nito?  

"Hindi talaga eh." Tinignan niya ito sa mga mata.

"Oh bakit ganyan ka makatingin, akala mo ba ay niloloko kita."

"No it's not that pero..."

"Alam ko na mahirap paniwalaan. Yun din ang akala ko nung una na hindi nga ikaw si Kenneth hanggang sa tinanggap ko nalang. Pero napatunayan ko yon sa pamamagitan ng sulat.

"Sorry." Mas lalong nalungkot ang mukha ni Arkin pagkatapos.

"Oh bakit ka nag so-sorry?"

"Im sorry because I dunno how kung paano nangyari ang lahat ng ito."

"Yung mga parents mo. Alam bato?"

"I guess so pero wala naman silang sinabi sa akin kung nagkaroon man ako ng amnesia before." Yumuko si Arkin habang hinahaplos haplos ang kanyang ulo. Tila minamasahe niya ito. This past few days ay nagigising siya ng madaling araw at tila may napapanaginipan siya na mga wirdong bagay. Parang may mga nag fa-flash back sa isipan niya at pinapakita iyon through his dreams. Hindi kaya iyon na nga iyun? 

"Nahulog ka kaya dati or na involves sa isang car accident?" Tanong ni Joshua na mga posibleng posibilidad ng kanyang pagkalimot.

"I Dont know, Alam ko lang ay naaksidente ako before pero..." Sagot niya habang hinahaplos parin siya ni Joshua sa likod.

"O sige. Baka mabaliw kapa sa kakaisip, buti nalang eh hindi ko muna ipinagtapat sayo ang lahat. Napapranoid ka tuloy."

"Nope. Mabuti nayung sinabi mo. And thank you. Muling hinaplos ni Arkin ang papel na ibinigay sa kanya ni Joshau kanina. Eh ito ano namang kwento nito?"

Tinignan din iyon ni Joshua. Habang nakaupo sila sa may sofa ay tila sinasariwa nito ang lahat ng pangyayari. "Ibinigay mo sa akin yan nung nakikipag daldalan ako sa mga claasmate natin. Recess nun, nakakatawa pa nga dahil ipinamigay mo yan kay Munic. Muntikan pa kasing magkamali siya ng binigyan." Kinikilig ito habang nag kekwento.

Binasa naman ni Arkin ang love letter na ibinigay niya kay Joshua. Matatamis na salita ang ginamit niya sa tila tula na mga pangungusap. Sa isip-isip niya ay napaka baduy niya ng mga araw nayun. Pero sa kabila ng kanyang isip ay namamayani parin duon ang kalungkutan. Bakit ba kasi sa dinami dami ng makakalimutan ay bakit si Joshua pa.

 Hinaplos muli ni Joshua ang kanyang kamay pagkatapos niyang tiklupin ang sulat, malungkot parin ang mukha nito.

"Oh tignan mo yung sarili mo. Ang lungkot-lungkot mo. Ayoko ng makikita kitang malungkot." Hinaplos naman nito ang pisngi niya. Naramdaman niya kaaagd ang init ng kamay nito. "It's warm." Wika niya. Gustong gusto niya iyon. Hanggang sa di naglaon ay nagka titigan sila sa isat-isa. Their eyes are met in the middle of  a thin air. Para bang pati ang mga iyon ay nangunusap at nagsasabihan ng mahal kita. Palapit ng palapit ng papalapit, hanggang sa di naglaon ay nagdikitan ang kanilang mga labi. It was a blissful kiss without a doubt or a gust of hate. Ibinuka ni Arkin ang kanyang labi at sinabayan din iyon ng buka ng labi ni Joshua. Pareho sila ngayong unti-unting nalalasing sa kakaibang sarap na ngayon lamang nila muli natikman.

Pareho silang nag babalingan ng leeg sa kanan at sa kaliwa. Until their tongue have cross beyond the boundary of each other. Para ba yung wala ng bukas.  Sa isip-isip tuloy ni Joshua na hindi lang pala ang mga titig, boses at katawan ni Arkin ang masarap dito, kundi rin pala ang mga labi nito.