17

22K 513 58
                                    


KORUMA #1

03.03.22

🔥

Çok mu durulduk ne?

Yapalım bir güzellik canlanalım 🌠

☄️

Evin her yanına dağılan tarçın kokusunu bir süre herkes soluduğunda ben babamın gözlerinde gördüğüm o duyguya artık bir isim vermiştim.

Babam benden gitmediğini söylüyordu.

Bir nakış gibi işlendi o bakışı kalbime, ılık ılık yayıldı damarlarımda kan olup tüm bedenime. Damarlarım bu nakışı kabul edercesine aktı, akarken daha da hızlandı.

Bilincim yerimdeydi ama sanki transa girmiş gibi sadece babama bakarken ayağa kalktım ve o an bana derinden bakarken ben sadece yutkundum.

Küçük adımlarla yanına gittim. Ona kıyasla küçük elimi ona uzattım. Şaşkınlıkla bir bana bir halama baktı. Havada olan elimi büyük eli arasında hapsetti.

"Kumru?" Dedi, sesi bu anı yaşıyor olup olmadığını sorgular gibiydi. "Sen iyisin?" Ona günler sonra gülümsedim. Dolan gözlerime inat gülümsedim. Annemi düşündüm ve bir defa daha gülümsedim.

Tuttuğu elimi bırakmadan ayağa kalktı. "İyisin değil mi?" Diyene kadar cevap vermediğimi fark etmemiştim. "İyiyim." Dedim. Elimi elimden çektim ve bir adım geriledim. Sonra benim hareketimi izleyen babama baktım ve kollarımı iki yana açtım. Bir adım da olsa bana gelsin istedim.

Ve babam bir adım attı. Bana gelmişti.

Sarıldı, ben de sarıldım. Saçıma konan öpücüklerini saymadım. Sımsıkı saran kolların altında kendimi uzun süre sonra iyi hissettiğimi düşündüm. Çok geçmeden başka birine ait bir kol dolandı belime ve ona bakmasam da tanıdım. Halamdı.

"O halde tarçınlı kek yiyelim hadi." Demesiyle ayrılmamıza sebep olan halam olmuştu.

☄️

Saatler sonra babam ve halam işlerinin başına döndüğünde koca evde korumalar ve ben kalmıştım. Odama çıkmadan önce onu görmek istiyordum. Bu nedenle kapıya yaklaşırken beni durduran sese dönüp baktım.

"Kumru Hanım?" Muhtemel her çalışan bana daha temkinli yaklaşmaya başlamıştı. Boğazımı temizledim ve lafı dolandırmadan onun nerede olduğunu sordum. Benimle aynı katta olduğunu öğrenen beynim, beklemeden ilerleme komutunu da vermişti.

Geldiğim kapının önünde öylece bekledim. İçeriden hiçbir ses gelmiyordu. Hatta ev o kadar sakindi ki hiçbir yaşam belirtisi yoktu.

Kapıyı çaldım. Yine ses gelmedi. Bir daha çaldım. Karşılık bulamadım. Pekala yalan derken duyup konuşuyor olduğu konusunda sanmıştım ama görünüşe bakılırsa o başka bir yalanı ortaya serilmişti.

Açtığım kapıdan öylece girdiğimde yataktaki doluluğa baktım. Oradaydı ve yatıyordu. Tartaklanmak demişken yüzünde pek bir yara izi yoktu. Ona yaklaştım çıplak bedeninde kollarındaki eski yara izleri dışında başka bir iz yoktu.

Hışımla üzerindeki battaniyeyi kaldırdım ve o olduğu yerden sıçrarken ben sarılı olduğu bacağındaki kanlı beze baktım.

KARAYEL +18 (KBM)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin