Bir yazarın ruhunun derinliklerinden size ulaşacak hikayeler...
Okuyunca hüzünlenip hem de mutlu olmak mı?
Bir ruhta yaşanan onlarca hikaye için sayfaları aralamaya hazır mısınız...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
GÜNAHLARIN RUHU ELE VERİŞİ
Ruhu paramparçaydı. Ölüyor muydu? Neydi bu hissizliğin sebebi? Ruhu bir yazarın kelimelerini hırsla kağıda yazarken çıkardığı ses gibi akıyordu. Bağırtı ve acıdan inleme sesleri her seferinde bedeninde delikler açıyordu sanki.
Etraf kalabalıktı. Bir kuyrukta sıra bekler gibi ama sıra ona asla gelmeyecek gibi bekliyordu. Bedeninde çekmesi gereken acılar ruhuna mı taşınmıştı? Soluk renkli gözleri etrafın karanlığına rağmen bir mum ışığı kadar parlaktı. Bu parlaklık üfleme ile sönecek gibi de değildi. Gözleri sahte bir merakla etrafı taradı. Gözünü kapadı ya da öyle yaptığını zannetti. Açılan gözler kalabalığın adeta yutmuştu. Önünde biri vardı karanlıktı gözükmüyordu. Bir ses yankılandı. Gürültü sönmüş sesi netleşmişti.
"Ölüm sadece bir bakış uzağında genç adam."
Sesi ile ruhunda büyük depremler oluşturan naif bir kadın sesi kulağına ulaşmıştı. Bu depremin altında yatan duygu korku muydu? Ani olan bu korkuya alışık olmayan adam bu duyguyu cesaret sanmıştı. Bakışlarını hemen karşısına yönelten adam adeta olduğu yere mıhlanmıştı. Günahkar bedeninden dışarı çıkan yaşlar nadiren dolan gözlerini yakıyordu. Şimdi duyguları karmakarışıktı. Ne hissedeceğini bilemiyor ve gözlerini o kara gözlerden ayıramıyordu. Bedeni kaskatı kesilmişti. Kadının yılan saçları şehvetle başında süzülüyordu. Gözlerine bir kez bakıldığında karşısındakini kalbinin dönüştüğü gibi taşa çeviriyordu. Onun da laneti buydu. Adamın tüm duyguları boş bir intihar ipinde sallanırken onları izleyen tek bir duygu vardı; umutsuzluk...
Adamın ayaklarından başlayan lanet kalbinde son buldu. Acı çektirdikleri gibi, acı çekmişti. Ama bu diğer lanetlenenlerden farklıydı. Günahları ruhunun önündeki seti yıkmış ve ruhunun da taşa dönüşmesine izin vermişti. İnsan aslında kendine ulaşmıştı.
Kadının infazından sonra kara gözlerinin ırmaklar akması gereken kısımdan, yere düşen bir taş parçası toprakla buluştu ve orada bir çiçek açtı...
