Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece yığıldığım koltukta uyuyup kalmıştım. Hayatımın en huzursuz uykularından birini yaşadığım gece olmuştu. Gerçi doğru dürüst uyuduğum bile söylenemezdi. Mentalite olarak kendimi bu güne hazır hissetmiyordum. Haliyle bu vücuduma da bir yorgunluk veriyordu.
Kendimi zorlayarak kalktım. Bir şey yemeyi istemiyordum, bir an önce karakola gitmek istiyordum. Elimi yüzümü yıkamak için banyoya yöneldim.
Aynadaki yansımama baktım. Her zaman ki gibi görünüyordum, bir değişiklik yoktu ancak bakışlarımın arkasındaki yorgunluğu ve ruhumdaki acıyı kolayca fark edebilen kimse olmayacaktı sanırım.
Gözaltlarım hafifçe morarmıştı, gözlerimde kıpkırmızıydı. Hafifte şişmişti sanki. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra hızlıca üstümü giyindim. Gözaltlarımda dün geceki yürek yangınımdan bana hatıra kalan morlukları kapatmak için hafif bir makyaja ihtiyaç duyacaktım sanırım.
Makyaj masasına yöneldim. Genelde hafif makyajlar tercih ettiğim için maalesef çok zengin bir koleksiyonum yoktu. iki tane Concealerm vardı. gündelik makyajlarda kullandığımı eleyip, daha kapatıcı olan, özel günlerde kullandığımı aldım elime. Gözaltlarımı kapatabilmiştim ama kırmızı gözlerime yapacak bir şeyim yoktu. Doğrusu uğraşasım da yoktu.
Odadan çıkıp salona yöneldim, salondaki sehpanın üstünden cinayet dosyasını aldım ve evden çıktım.
🔪🚨⚰️
Karakola geldiğimde bir kaç kişiyle selamlaştıktan sonra doğruca başkomiserin odasına gittim. "başkomiserim günaydın" elindeki dosyadan kafasını kaldırdı. "günaydın Miray" Eliyle masasının önündeki koltukları işaret etti, "oturmak için benden izin beklemiyorsun herhalde"
"hayır başkomiserim de, aslında ben size bir şey soracaktım." hızlı adımlarla yaklaşıp koltuklardan birine oturdum. "Bugün maktulün ailesinin sorgusuna giremem biliyorum. Ama Semih'le gidebilir miyim? Sessizce oturur, hiçbir şeye dahil olmam. Sadece orada bulunmak istiyorum."
Kafasını hafif sağa eğip bana baktı, "bunun yönetmeliğe aykırı olduğunu biliyorsun değil mi?"
"biliyorum. Böyle bir talepte bulunduğum için özür dilerim ama lütfen... Rica ediyorum. Kimseye bir şey söylemeyeceğimi biliyorsunuz."
Başkomiser kısa bir süre bana baktı ve iç çekti. "bu konuşma hiç yaşanmadı, sen bana böyle bir teklifle gelmedin, ben de kabul etmedim, sen oraya hiç gitmedin tamam mı? Kimseden duymayayım."
