Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok...
Hayat; ne getireceğini bilmediğimiz, inanılmaz sürprizlerle dolu olan bir maceradır. Hayatta hiçbir şey için başlangıç ya da son yoktur. her zaman, her an bize açılan kapılar olacaktır. Ve bizi nelerle karşılaştıracak bilemeyiz.
Senin sonun, bir başkasının başlangıcı olabilir. Hayat akar ve asla durmaz. Geç veya erken diye bir terim de yoktur. Bir şeye geç kalırsan başka bir şeye yetişmiş olursun, bir şeyi kaçırırsan başka şeyi yakalarsın. Akış seni asla ummadığın yerlere götürür...
Bugün şehir sessizdi . Son dosyayı dün çözmüş , sanığı tutuklayıp yargıya teslim etmiş birinin biraz olsun uyuyup dinlenebilmesi için harika bir vakitti.
Dün öğlen saatlerinde, ekipçe bizi çok zorlayan bir cinayet dosyasını çözüp derin bir nefes çektik çünkü uzun süredir bu kadar zorlayan bir dosyaya baktığımızı hatırlamıyorum.
Eve döndüğümde hiçbir şeye takatimin olmadığını hissetmiştim. Üstümü değiştirip, kafam bu kadar boşken direkt uyumak istedim. Üstümü değiştirirken gözüm kitaplığımdaki cinayet polisiye romanlarına takıldı.
Ne büyük tutkuyla okurdum onları, bir vakayı çözmek, etrafta delil toplamak, sorgu odaları bunlar beni heyecanlandıran şeylerdi. Bir katil psikolojisini de hep merak etmiştim.
Ama bunun göründüğü kadar basit bir şey olmadığını ve sağlam bir psikoloji istediğini mesleğe başlayınca, aldığım eğitimler ve karşılaştığım vakalarda daha iyi kavramıştım.
Gözünü bile kırpmadan seri cinayetler işlemiş bir adamla sorgu odasında yalnız olduğunu, karşında oturduğunu, gözlerinin içine baktığını düşünmek... Mesleğin tutkusu bence burada başlıyor zaten.
Üstümü değiştirdikten sonra yatağa uzandım. Meslek hayatım dışında da özel hayatımda kafa dolduran şeyler olduğundan hemen uykuya dalamadım tabii.
🔪🚨⚰️
Uykuya daldıktan sonra da ne ara sabah olduğunu anlayamadan geri uyandım. yavaş geçen günler ve hızlı geçen geceler benim düşmanımdır.
Dün almayı ertelediğim duşumu almak için banyoya girdim. Su ile uzun vakit geçiren biriyim. Duş almam bazen bir saati bile geçer. Bunu düşününce bir tebessüm dudaklarımı kapladı ve zihnime bir anının görüntüleri düştü...
Banyonun kapısı tıklatıldı. Hem de bilmem kaçıncı kere . " hadi artık Miray" bir şey söylemedim . "yaşıyor musun?" .
Suyu kapattım. Havluyu alıp vücuduma sarmaya başladım "çok şakacısın, ölmemi mi dilerdin bilmiyorum ama hayattayım." kapıyı açtım.
