The sister of Harry Styles

Onderzoekdag 3

POV Anna

Ik word wakker, maar deze keer niet in men bed dat in de witte kamer staat, maar in de sportzaal liggend op de grond.

Ik stond rustig recht en voelde pijn over heel men lichaam. Fijn... Ik moet weer spierpijn hebben.

Ik hoorde weer boxen praten...

"Je mag morgenavond weg als je de test van vandaag en morgen voltooid" zei één van de dokters, maar ik wist wie het was de vrouw die ik bij men eerste dag kreeg.

De dokter van gisteren kwam weer binnen en vroeg of ik weer mee kon komen. "Tuurlijk" zei ik.

We zaten terug in dezelfde kamer als gisteren.

"Goed dag 3. Ik heb me nog niet voorgesteld, Jake Foster" zei de dokter terwijl hij zijn hand uitstak. Anna Styles zei ik terwijl ik zijn hand aanpakte, maar snel terug los liet.

"Mis je hem?" Wie? "Je broer" Waarom zou ik dat niet doen, ik bedoel los van het feit dat hij teleurgesteld is in me. "Hoe kom je daarbij?" vroeg Jake verwonderd. Toen ik in coma lag kon ik iedereen horen en ik hoorde hem dat toen zeggen zei ik terwijl er een traan over men wang rolde. Jake pakte mijn hand vast en ik voelde een shock door heel men lichaam gaan...

Flashback

Louis pakt mijn hand vast en zei "Je gaat niet weg, je moet naar Harry." Ik moet niks zei ik terwijl ik een ruk gaf aan mijn arm om los te komen van Louis. Laat me toch met rust, ik heb niemand nodig. Iedereen denkt toch alleen, maar aan zichzelf zei ik tegen Louis. "Dat is niet waar, Gemma en Harry hebben iedere dag aan je gedacht." zei Louis. Ja...nu wel zei ik terug terwijl ik weg probeerde te lopen van Louis. "Hoe bedoel je nu wel?" vroeg Louis verwarend. Ze hebben me alleen gelaten heel mijn jeugd, waar waren ze toen ik hun f*cking nodig had riep ik kwaad in Louis zijn gezicht. Moei je met je eigen zaken, je weet niet wat ik allemaal heb moeten doorstaan riep ik terug. Louis was geshockeerd dus greep ik men kans om weg te glippen...

End flashback

Ik kwam terug op de wereld en er spookte de hele tijd een zin door mijn hoofd "Laat me toch met rust, ik heb niemand nodig. Iedereen denkt toch alleen, maar aan zichzelf."

"Gaat alles?" vroeg Jake toen hij nog altijd men hand vast had. Ja...ik...uhmm...kun je...zei ik stotterend. "Oww ja" zei Jake terwijl hij men hand los liet en me een lichte glimlach gaf. Dankje.

Jake brengde me terug naar men kamer.

Ik wou direct in men bed kruipen toen ik foto's zag hangen op de muur.

Harry, Gemma, Hailey, de jongens en...Louis.

Er rolde terug een traan over men wang en ik kroop in men bed met een glimlach.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hey lieve lezers :)

Sorry voor het lange hoofdstuk. Ik had inspiratie :) xx ly