Teen camp 2 | One direction

036: Een baby & een helikopter

Evi's P.O.V

Niall helpt me naar ons bed toe, ik ga rustig liggen. Nu moet ik dus wachten tot de weeën beginnen, maar als ik Lucy zo hoorde wil ik geen weeën. Ik ben zo bang dat er iets fout gaat. Straks ligt de baby niet goed, dan moet ik een keizersnee, maar dat kan niet op dit eiland. Anouk gaat weer naar beneden en laat Niall en mij alleen.

"Waar ben je bang voor?" Fluistert hij zachtjes. Hij aait over mijn bolle buik heen. "Voor alles." Hij glimlacht, "maar het meeste op dit moment." Ik denk even na, er zijn zoveel dingen waar ik nu bang voor ben. Ik ben bang voor de bevalling, ik ben bang voor de weeën, bang dat als mijn baby geboren is het niet kan overleven op dit eiland. Wanneer zouden ze ons hier afhalen?! Misschien wel nooit.. Maar waar ik het meest bang voor ben is dat ik het niet kan, alles niet. Dat ik niet goed kan bevallen, goed kan moeder zijn.

"Niall denk je dat ik het kan? Alles zeg maar." Zijn wenkbrauwen schieten verbaast omhoog. "Jij kan alles, als we het maar samen doen." Dat was het antwoord dat ik nodig had, ik kan alles met Niall. Al is hij maar bij me, ik had heel even zekerheid nodig. Er klopt plotseling iemand op de deur, het zijn Zayn en Louis. (Het doet zo'n pijn om over ze samen te schrijven)

"Anouk wou weten of je ook iets te eten of drinken wilt? Lucy is nu aan het persen voor haar eerste kind. Heb jij al weeën?" Vraagt Louis. Hij weet niet hoe hij met de situatie om moet gaan. Ik glimlach tot ik plotseling een steek voel, een harde steek dat erg pijn doet. Zal dat een wee zijn geweest? Het begin van de weeën? "Evi?" Vraagt Zayn plotseling, hij kijkt me net als de rest bezorgt aan. "Gaat het wel?" Ik knik, dit was nog prima te doen. Maar ik weet dat het erger word en daar ben ik bang voor.

"Ik hoef niks, misschien een glas water." Louis en Zayn knikken en lopen weer naar beneden. Ik hoor Esmee opeens schreeuwen, "JA nu weer even stoppen, even op adem komen. EN komt er weef een?! persen, persen, persen. Ik zie iets, het koppie!"

Ik glimlach bij het horen van Esmee haar stem. Ze klinkt zo zelfverzekerd,gelukkig hebben we haar en Anouk. Plotseling komt weer die steek, die pijn. Maar het is nog makkelijk te doen. Ik kijk op de klok hoeveel tijd er tussen zit, 15 minuten.

Er wordt weer op de deur geklopt dit keer is het allen Louis met mijn glas water, hij zet het op mijn nachtkastje neer en geeft Niall een klopje op zijn schouder. "Het komt goed." Zegt hij. "Ik weet het zeker." Dan verlaat hij de kamer weer en komt Zayn nog even binnen. "Evi?" Ik kijk hem vragend aan, "ik wens je heel veel succes met je bevalling." Dan kijkt hij naar Niall, "jij ook bro, ik weet zeker dat alles goed gaat. Jullie kind zou gezond ter wereld komen," dan gaat hij achter Louis aan en verlaat hij de kamer.

"Niall? Wil je een warme kruik voorkeur halen, ik heb nogal pijn." Zijn ogen schieten open, "heb je weeën?" Ik knik, "ja, maar ze zijn nog niet zo pijnlijk en komen om de 15 minuten."

Niall brengt me een kruik en ik probeer wat te slapen, wat moeilijk is dan je denkt. De weeën worden heftiger en komen steeds sneller achter elkaar. Soms dut ik even in en dan schrik ik weer wakker door die heftige pijn. Ik kon niet stil blijven liggen, ik stond weer op en zakte weer in elkaar op mijn bed. De misselijkheid is overweldigend. Het deed zo'n veel pijn. Ik keek naar de klok ze komen rond de 5 à 6 minuten nu.

En het erge was dat Niall toe keek, hij probeerde alles om het me naar het zin te maken. Maar niks hielp. Hij bleef hulpeloos toekijken. Ik dacht dat we dit samen gingen doen?

+++

Lucy's P.O.V

Persen?! Ik moest persen?! Wat moet ik doen, de pijn was overweldigend. Deze persweeën zijn niet te verdragen. Het voelde alsof ik geen controle over mijn lijf meer heb. "Wat moet ik doen Esmee?!" Ik raakte in paniek.

Esmee keek me aan, "Persen! Duw, duw zo hard je kan. Goed nu even wachten even op adem komen. Komt daar weer eentje?! Oké weer duwen! Duw maar naar beneden, denk aan beneden, goed zo." Esmee was een grote steunpilaar. Het hielp fantastisch. Ik moest weer even stoppen, maar die kleine op adem komende seconden waren te weinig. Ze waren zo kort, maar ik moest door. Ik dacht aan mijn twee kleine kinderen. Een tweeling..

Toen kwam Anouk beneden, "Evi haar vliezen zijn gebroken nu nog wachten op weeën, Louis wil je vragen of ze wat te drinken of te eten wilt?" Louis?! Sinds wanneer is hij beneden, ik merk ook niks. Ik zag in mijn ooghoeken Zayn en Louis naar boven gaan.

"Persen!" Riep Esmee weer, ik deed wat me gezegd werd. "JA nu weer even stoppen, even op adem komen. EN komt er weer een?! persen, persen, persen. Ik zie iets, het koppie!" Dat gaf me moet, ze zag mijn kindje. "Duw de pijn weg Lucy!" Roept ze weer. Ik moest dit doen, ik moest het doen. "Nog eentje." Riep ze. Ik pers dwars door mijn pijn heen. En plotseling stopte het. Mijn eerste kind was geboren.

Ik voelde plotseling geen pijn, waar waren de persweeën gebleven voor mijn tweede kind? Maar toen ik mijn kleine meisje zag vergat ik alle zorgen. Harry hield haar vast en glimlachte. Mijn kleine meid. Ze had prachtige bruine ogen en bruine kleine haartjes.

"Hoe noemen we haar?" Vroeg Harry. Ik glimlachte, "Amy."

Harry knikte, "ja Amy."

Toen keek ik naar Esmee, "wanneer de tweede baby?" Ze keek op de klok, "vaak beginnen de pers weeën voor de tweede baby een paar minuten er na. Let maar op ze komen zo. Ze stond op, "Anouk neem jij het van me over?" Anouk kwam direct bij me zitten. Esmee liep naar Liam die bij de keukentafel zit, "kom." Fluistert ze. Dan gaan ze samen naar buiten.

+++

Esmees P.O.V

Ik pak Liams hand en trek hem naar buiten, "wat is er aan de hand Esmee? Waarom moet ik komen?" Ik keek naar boven en zag een zwart stipje, "voor dat!" Ik wees er naar en Liam keek verbaast naar boven. Het maakte erg veel lawaai. En het kwam dichter en dichter bij.

Plotseling zie ik dat het een helikopter is, "gaat het landen?!" Vroeg ik verbaast.

Het gaat landen, het gaat focking landen op dit eiland! De helikopter cirkelde een beetje rond en ik en Liam begonnen te zwaaien. De helikopter probeerde te landen wat verder weg van ons huis en ik rende er samen met Liam naar toe. Toen we een,aal aankwamen was de helikopter al geland. En in de verte zag ik er nog een komen.

We rende op twee mannen af die uit de helikopter kwamen. Een man keek naar ons en zuchtte opgelucht, "bent u Liam Payne?" Vroeg hij aan Liam. Liam knikte en hield me stevig vast, "wij zijn van de politie en we komen hier op jullie te bevrijden, is iedereen oké?"

Na zolang wachten zijn er eindelijk twee helikopters gestuurd! Eindelijk!

We gaan hier eindelijk weg!

-------------------------------------

Nog twee baby's en ze gaan eindelijk weg hier!

Willen jullie me volgen op twitter: RomyFantasy

Ik heb echt zo'n zin in deel 3! Jullie ook?! Ik weet zeker dat jullie het leuk vinden!
En als jullie je ooit bedenken, omdat Zayn ineens weer aardig is of omdat jullie Fleur en Zayn missen zeg het me dan, want dan schrijf ik ze er weer in.

Jullie zijn de baas, nou niet helemaal ik beslis hoe het eindigt 😈

Anyway, Amy is al geboren, ben je blij Amy?

Xx Romy