JUST...don't

hfd 191

Charlie p.o.v

Zoals beloofd zorg ik ervoor dat ik de dag erna optijd terug ben zodat ik ashlyn mee naar haar school kan brengen. Gisteravond laat heb ik mijn opa nog gesproken en gewoon eerlijk gezegt dat ik geen idee heb wat ik moet zeggen en wat ik nu moet doen maar dat ik wel weet dat ik het echt zwaar klote vind. Hij begrijpt dat ik het moeilijk vind en dat ik niet weet hoe ik moet reageren maar ik mag niet meer weglopen want volgens hem sterft hij dan eerder aan een hartaanval van hoe ongerust hij is inplaats van de kanker in zijn lichaam. Ik heb voor gister mijn excuus aangebied en belooft dat ik voortaan nooit meer weg zal lopen en me dan maar op de wc opsluit. Nu is het nog veel te vroeg voor de andere om wakker te zijn maar ik wilde zeker weten optijd zijn zodat ik me belofte bij harry nakom. Het was wel raar toen hij gister zei over het vertrouwen terug winnen. Dat zorgde er echt voor dat ik me het liefst in zijn armen zou gooien en hem niet meer los liet , maar ook hem zo hard te slaan omdat ik het gewoon nog steeds niet kan bevatten. 24/7 gaat de vraag van "was ik dan niet genoeg " door mijn hoofd heen. De hele tijd vraag ik mezelf af wat ik fout heb gedaan en wat hem vreemd heeft laten gaan. Daarom ben ik dus nog steeds mezelf aan het veranderen omdat hij blijkbaar mij niet genoeg vind.... oke dat klinkt best arogant. Maar dat is wel gewoon serieus hoe ik me voel. Ugh... ik wil zo graag dat huis uit maar dan stel ik ashlyn teleur en dat wil ik ook niet. Weglopen wil ik ook niet meer want dan maak ik opa bang en hier blijven maar hier blijven is net alsof je in een gevangenis zit achter de tralies.

Ik zit op mijn kamer en heb een kop koffie naast mijn boek staan terwijl ik daar even helemaal in los ga.

Fuck fuck fuck fuck....
Net als ik dacht dat alle elende eindelijk afgelopen was komt alles weer keihard terug zetten. Opa die niet lang meer te leven heeft en dan die brief van die gevangenis. Van alle twee weet ik niet wat ik ervan moet denken ,al weet ik wel dat het me echt zware koppijn geeft. Dat van die gevangenis was gistermiddag al genoeg om me hele humeur naar de klote te krijgen maar toen kwam ook nog dat van opa. Ik wist echt niet hoe dit moest reageren. Dit is de eerste keer dat ik iemand dicht bij heb die zal overlijden aan die vreselijke ziekte en het eerste familie lid wat ik ga missen. Dat viel even zwaar op mijn buik en daarom ging ik zoals gewoonlijk weer vluchten van de problemen en liet ik iedereen in de stress achter. Ik wou naar mijn huisje gaan maar besloot de stad in te gaan en leerde collin kennen. Na nog geen 10 minuten met hem gepraat te hebben had ik zo het gevoel alsof ik hem echt al heel lang ken. Geen idee hoe dat kan maar het voelde zo... vertrouwd ?? Over vertrouwd gesproken , harry hoopt dat ik mijn vertrouwen in hem terug ga winnen. Hij vertrouwt mij blijkbaar ook niet want meteen toen hij collin zag dacht hij meteen het ergste. Collin is bijna 30 , hij zou me broer kunnen zijn !! En hij is al getrouwd en heeft kinderen dus dat ging sowieso niet. Maar dat was wel even wat met zijn reactie. Ik denk dat het het beste zou zijn voor ons alle twee als we van elkaar weg zouden blijven. Zo zitten we elkaar niet in de weg en blijven we ook niet zo in het verleden hangen. Volgensmij het enige wat ons nu nog bij elkaar houd is ashlyn. Tuurlijk we kunnen het nog wel gezellig hebben naar het is heel erg anders als vroeger. Ik voel niks meer voor hem , maar dat zou ook kunnen zijn doordat ik mezelf aanpraat dat ik hem moet vergeten. Het is misschien triest maar ik heb serieus op internet gezocht naar verhalen van mensen waarbij iemand vreemd is gegaan. Bij allemaal lees je dat ze nooit die gene meer volledig vertrouwen. Zelfs als ze naar de supermarkt gaan worden ze al nerveus. Ik wil mijn leven niet vullen met het volgen van harry om te kijken of hij wel echt eerlijk is en doet wat hij zegt. Dan ben je zoon vrouw waar ze in de kroeg om lachen als ze dronken zijn. Weetje , normaal heb je voor dit soort problemen ouders... nou heb ik die ook wel een soort maar die hebben het zelf al druk genoeg. Christian is aan het studeren in new york omdat hij denkt dat het daar beter is dus ben ik hier een soort alleen. The hamptons ligt ook niet in de buurt dus bij rosie mijn verhaal dumpen gaat ook niet. Al die gedachtes hou ik maar opgepropt terwijl ik gewoon niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Ik hou mezelf nu staande voor ashlyn en opa omdat ik zijn laatste periode zo leuk mogelijk wil maken maar anders was ik serieus in bed gaan liggen tot het antwoord uit de lucht was komen vallen. Gebeurde dat maar....