Κεφάλαιο 37

230 41 3
                                    

Ζαΐρα.

Η Τζένη φαίνεται νευρική και φοβισμένη. Στα καστανά μάτια της υπάρχει μόνο φόβος καθώς κοιτάζει το μαχαίρι στο χέρι μου. Ένα απλό κόψιμο θα είναι αρκετό για να την πληγώσει. Ξέρω ότι είναι ένα ακραίο μέτρο, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να την κάνω να ομολογήσει. Μισώ που συμπεριφέρεται σαν να είναι ένα αθώο περιστέρι που δεν βλάπτει κανέναν. Είναι δολοφόνος. Σκότωσε πέντε αθώα κορίτσια.

«Τι σκαρώνεις, τρελή;» ρωτάει. Παλεύει να μιλήσει, μετακινείται στην καρέκλα της.

Κρατώ το πρόσωπό μου ανέκφραστο.

«Είσαι το πιο αξιολύπητο άτομο στον κόσμο», λέω. «Δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν που να υποτάσσεται τόσο πολύ. Γιατί αυτό είναι το μόνο που κάνεις, να πέφτεις στα πόδια ενός άντρα που δεν σε αγαπάει όπως περιμένεις».

Το πρόσωπό της κοκκινίζει, βλέπω μια λάμψη θυμού στα μάτια του. Αυτό ήταν ένα χτύπημα κάτω απ' τη μέση, της αξίζει όμως.

«Ο Απόλλων είναι δικός μου». Ήμασταν πάντα κοντά, μέχρι που ήρθες εσύ. Το ήξερες ότι μου πήρε την παρθενιά; Απόλαυσα κάθε δευτερόλεπτο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόπο που κάναμε έρωτα».

Τα χέρια μου σφίγγονται γύρω από το μαχαίρι, μια πικρή γεύση εγκαθίσταται στο στόμα μου. Με πειράζει για να με πληγώσει. Και λειτουργεί. Το να τη φαντάζομαι με τον Απόλλων με γεμίζει οργή και ζήλια. Τη μισώ, αλλά δεν θα της δώσω την ευχαρίστηση να με δει να πληγώνομαι.

«Άκουσε, Τζένη», αρχίζω. «Ελπίζω να απολαμβάνεις πραγματικά τις φαντασιώσεις σου για τον Απόλλων, γιατί δεν θα ξανασυμβούν. Ξέρεις γιατί; Θα σε μισήσει όταν μάθει ότι είσαι δολοφόνος, μια άρρωστη γυναίκα που έχει σκοτώσει τις πρώην φιλενάδες του».

Κουνάει αρνητικά το κεφάλι της.

«Δεν θα με μισήσει επειδή είμαι αθώα», λέει. «Είμαι αθώα και δεν μπορείς να με πάρεις μακριά του».

Κάνω ένα βήμα προς το μέρος της.

«Λοιπόν, θα δούμε πόσο αθώα είσαι» Τοποθετούμαι πίσω της και πιάνω μια τούφα από τα ξανθά μαλλιά της, τραβώντας τα προς τα πίσω. «Ξέρεις ποια είμαι, Τζένη;»

«Μια ψυχοπαθής σκύλα σαν τις γυναίκες της οικογένειάς σου;»

Ανασηκώνω τους ώμους.

«Ίσως».

Αναλύω προσεκτικά την αντίδρασή της. Είναι νευρική, την αισθάνομαι να τρέμει. Όταν δεν απαντάει, μουρμουρίζω:

Η ομορφιά του σκότους Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα