CAMDAN ZİNCİRLER

16.Bölüm

Keyifli okumalar...

Elif'in ağzından...

..."İyi misin? Ne oldu sana?"

Ben hala şaşkınlıkla karşımda duran adama bakıyordum. O ise bana nasıl yardım edeceğinden emin değil gibi bir tavırla soru soruyordu. 'iyi misin' bunu duymam ile daha çok ağlamaya başladım. Hayır... Hayır iyi değilim.

Başımı iki yana olumsuz anlamda sallayarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bir anda bana sarılması ile ben de ona sarıldım.

..."Tamam... Sakin ol, geçti..."

Bunu derken bir yandan da saçlarımı okşuyordu. Şu anda burada olması ve tekrar karşılaşmış olmamız beni her ne kadar şaşırtmış olsa da onu neredeyse hiç tanımıyor olsam da sarılmasına karşılık verdim. Şu an buna o kadar ihtiyacım vardı ki.. sarılmak kadar bana iyi gelen bir şey daha yoktu.

Çınar abimle alışveriş merkezine gittiğimizde, benimle tanışmaya çalışan kişiydi bu. Benimle tanışmak istemişti ama onu reddetmiştim ve az daha Çınar abimden dayak yiyiyordu. Yanlış hatırlamıyorsam adı Tolga'ydı. İyi ki karşıma çıktı, iyi ki buradaydı. Şu anda, benim hayatta olduğum için sevinen birilerini görmekten daha çok istediğim bir şey daha yoktu.. Ona daha sıkı sarıldım, o da aynı tepkiyi verdi. Bir eli sırtımda diğer eli saçlarımdaydı. Şu anda kaybolmak istiyordum. Kollarının arasında yok olmak.. artık var olmamak ve duygulardan tamamen arınmak istiyordum.

Çınar"Lan! Ne oluyor orada!? Elif!"

Ay ben abimi unuttum! Ya of bir olay daha olmasın. Tolga bana doladığı kollarını geriye çekerken ben de ondan yavaşça ayrıldım. Tolga tam kalkıyordu ki Çınar abim yakalarından tutarak onu havalandırdı. Has... bu işin sonu onun için pek iyi bitmeyecek gibi görünüyordu. İyi de o bana yardım etmek istedi..

Çınar"Oğlum sen şu alışveriş merkezindeki çocuk değil misin? Sen bizi mi takip ediyorsun lan!!? Kimsin sen? Hayırdır!?"

Tolga"Evet ben sizinle karşılaştım ama sapık değilim, buraya yakın bir yerde yaşıyorum."

Tolga çekinerek kendini ifade edince Çınar abim biraz daha kaşlarını çattı.

Çınar"He yani, herşey tesadüf. Öyle mi? İnanır mıyım lan ben buna!? Salak mı yazıyor alnımda!?"

Artık araya girme gereksinimi duymaya başlamıştım. Aksi takdirde Çınar abim Tolga'yı öldürecekti herhalde.

"Abi ne yapıyorsun? Bıraksana çocuğu. Beni öyle yerde görünce yardım etmeye gelmiş sadece."

Çınar abim bana bakıp göz teması kurduğunda sanki birşeyleri yeni yeni fark ediyormuş gibi bir ifade oluştu yüzümde. Biraz tedirgin olarak bana baktı ve Tolga'nın yakalarını bırakıp yanıma adımladı. İki elini de yanaklarıma koyup hafif eğilerek göz teması kurdu.

Çınar"Elif iyi misin? Daha de-... Seni hemen eve götürelim. Biraz dinlenmen lazım."

Tolga'ya karşı olan öfkeli sesi benimle konuşurken yok olmuştu. Bana şefkat ile yaklaşmasına bayılıyorum çünkü bana hâlâ beni seven insanların olduğunu hatırlatıyordu. Aklıma Deniz denen o kişi gelince içim burkuldu. Abim konuşmasını bitirince ellerini yüzümden çekip doğruldu.

"Ama abi, be-"

Çınar"'Ama'sı falan yok prenses. Yorgun görünüyorsun ve öylesinde. Abi sözü dinle, tamam mı?"