Asil, Fransa'da yaşayan ünlü bir piyanisttir. Bir gün aralarında derin bir bağ bulunan Aslan'ın ölüm haberini alır ve Türk askerleri Aslan'ın katilini alt etmek için Asil'e bir iş birliği teklifinde bulunur. Her şey Asil'in bu teklifi kabul etmesiyl...
Herkese merhaba, beni çok başka hayallere daldıran bir hikayeyle karşınızdayım. Bence Yazgı sizin fark etmeden bir sürü teori üreteceğiniz bir kurgu olacak. Çok heyecanlıyım, umarım beğenirsiniz. Hepinizi çok seviyorum.
Lütfen oy verip yorum yapmayı unutmayın.
Tiktok: degisikruyalar Instagram: degisikruyalar.
Buraya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz.
Birinci bölüm yayım tarihi: 27.01.22
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SEVGİLİ GEÇMİŞ
Sevgili geçmiş,
Karaladım.
Sevgili Yazgı,
Bundan iki yıl önce sana son mektubumu yazdığımı düşünüyordum, son kez yazıyorum demiştim. Son kez anlatıyorum demiştim, seni kendi içimde bitirdiğimi söylemiştim. Yanılmışım, ben Asil yine sana geldim Yazgı. Bugün sana iki yıl önce ki son mektubumda olduğu gibi kötü bir haberle geldim. Az sonra vereceğim habere karşı ne hissettiğimi bilmiyorum ama senin her şeye, tüm yaşananlara rağmen çok üzüleceğini biliyorum. Benim hissettiğim tek şey bir intikam arzusuyken senin hissedeceğin şeyin koca bir hüzün olacağının bilincindeyim. Aslan öldü, ölmüş yani. Yanında değildim, biliyorsun ben onun hiç bir zaman yanında olmadım, senin aksine. Bugün, gece yarısı Türkiye'den bir telefon geldi. Türkiye'den gelen aramalara alışkın değilim, bu yüzden korktum. Kimin için korktuğumu şuan bile bilmiyorum ama korktum.
Telefonun diğer ucunda ki adam uzun cümleler kurmadı, beni bir şeye alıştırmaya çalışmadı. Eğer telefonun ucunda ben değil de sen olsaydın, sana da böyle pat diye söyler miydi yoksa önce seni sakinleştirir miydi bilmiyorum. Beni tanıdığı söylenemez, seni ise umursamadığını ikimiz de biliyoruz ya da seni seviyordur, buna emin olamıyorum.
Üç saniye boyunca kendi numarasından aramasa dahi kim olduğunu bildiğim adamın konuşmasını bekledim. Üç sanyenin ardından konuştu, "Öldü." dedi. İsim vermesine gerek yoktu, ölen Aslan dışında birisi olsaydı bana haber vermeyeceğini biliyordum. Zaten sesinde ki o acı tonun tek açıklaması Aslan'ın ölmüş olması olabilirdi. Onun sesinde ki bu acılı tonu hayatımda sadece üç defa duydum, biri de dün geceydi. Cevap vermeme fırsat vermeden telefonu kapattı ama ben onun kurduğu cümleyi düzelttim "Şehit oldu." dedim kendi kendime.
Cenaze ile ilgili bilgileri farklı bir numaradan gelen mesajla öğrendim ve bu sabah erkenden Türkiye'ye uçtum. Cenazesine gittim, kalabalıktı. Çok seveni vardı, en geride durdum ve cenazenin bitmesini bekledim. Cenaze bitti ve geri döndüm, varlığımdan haberi olan herkesin beklediği o mezarlık yüzleşmesini yapmadım. Mezarlıktan son çıkan oldum ama mezarının başına bile gitmedim, ölülerden hesap sorulmazdı ben de sormadım. Paris'e iner inmez aylardır herkesin beklediği konserime son anda yetiştim, son bir prova yapmadan herkesi büyüledim ve Aslan beni ilk kez izledi. Yaşarken gelmediği konserime ölünce ruhunu getirdi çünkü konser boyunca kimseye fark ettirmeden akıttığım göz yaşlarımın başka bir açıklaması olamazdı.
