SLIDE • beomjun

-lust-

sucker için bölümü dün atınca dedim ki, hazır 1k olmuşken elimdeki bölümü atayım.

ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM SUCKER'I SEVDİĞİNİZ İÇİN❤️❤️❤️

iyi okumalar 💗

---

Yeonjun, Beomgyu'nun sardığı yaralarını kendi elleriyle açmadan iki gün önce
(Yeonjun'un ağzından)

"Yapacak mısın?"

Anlamıyordum.

Yaklaşık iki saat önce telefonuma bilinmeyen numaradan gelen mesaj sayesinde buraya gelmiştim ve karşımdaki kişinin ne söylediğini gram anlamıyordum.

"Neden yapıyorsun bunu?"

Terkedilmiş hatta büyük ihtimalle yapım aşaması yarıda bırakılmış yıkık dökük bir binanın içindeydik. Ben ve o.

Choi Soobin.

Sorumla beraber yüzünden eksik etmediği gülümsemesini iyice büyüttü. Samimiyet hissettirmiyor, yalnızca mide bulandırıyordu. Nasıl biri olduğunu kızarmış gözlerine, ağlamaktan dolayı kısılmış sesine rağmen bana anlatan Beomgyu'dan öğrenmiştim zaten ama neden böyle birisi olduğunu bilmiyordum. Ona sorduğumda da bana kızmış, "Ne bileyim ben! Sevmiyor işte." demişti.

"Bu seni neden bu kadar ilgilendiriyor. İbne misin yoksa sen de? Aciz misin sen?"

Ne saçmalıyordu?

"Açık konuş." Sanki bunu bekliyormuş gibi kollarını göğsünde birleştirdi ve yavaş yavaş bana doğru adımlamaya başladı.

"Nasıl ya? Sen bilmiyor musun bizim ibne senin için yanıyor. Beomgyu seviyor ya seni Yeonjun. Senin küçük kardeşin. Aşık sana, ne kadar da acınası değil mi?"

Hayır, hayır bu olamazdı. Yalan söylüyordu. Sorun, lanet sorun beni sevmesi miydi bilmiyordum ama şu an gittikçe boktan hissediyordum. İyice bana yaklaşan bedenini var gücümle ittirdim, dengesi bozulacak gibi olduğunda kollarını çözdü. "Açık konuş dedim. Yalan söyle demedim."

"Ne o? Küçük kardeşinin senin yüzünden dayak yediğini bilmek canını mı yaktı. Ne kadar da iğrenç."

"Birini sevdiğimi öğrendi işte. Tamam, gerisini ben sararım, hyung."
"Bana da bahsetsene ondan."
"Hmm bahsederim bir gün."

"Nasıl birisi bu çocuk? Doğru kişiyi sevdiğinden emin misin Beomgyu? Sen acı çekiyorsun, bu sevgi sana yaramıyor bence."

Doğru kişi.

Ben doğru kişi değildim.

Bana anlatıyordu. Beni bana anlatıyordu, bu yüzden mi bana geliyordu acaba. Yaralarını sarmam rahatlatıyor muydu onu? Peki bu saatten sonra nasıl saracaktım? Sızlamayacak mıydı parmak uçlarım?

"Kes artık hüzünlenmeyi. Sevmiyorum onu anlıyor musun? Ve bunun için bir şey yapman lazım. Eğer dediğimi yaparsan..." Kaşlarımı kaldırarak ona baktım. Ne teklifiydi bu? "...babamın zehirli elleri artık Beomgyu'nun üstünde olmaz. Ama eğer yapmazsan Yeonjun..."

Yavaş yavaş çıkışa yöneldi. Devam ettirmesini bekledim.

"Ben yeni zehirli eller eklemekten çekinmem."

---

"Peki neden ertesi günü o lafları duydum ben?!"

"Şimdi de beni mi suçluyorsun Heeseung?!"