Part (9)🌚🌚

Mulai dari awal
                                        

သိပ်မကြာယုန်ပိစိက သူ့ပေါင်ပေါ်
အတင်းခွတက်လာပြီး ရင်ဘတ်ကို
ခေါင်းလေးမှီကာ

" တခြားယုန်လေးတွေကို
တကယ်ကျွေးမှာလားဟင် ..... "

" အင်း .... တကယ် "

" ယွီယွီ့ကိုရော ကျွေးမှာလား .... "

" ကိုယ်နဲ့ကစားပေးရင်တော့ ကျွေးမှာပေါ့ ....
မကစားပေးရင်တော့ .... "

" အဲ့တာဆို မုန်လာဥကြီးကို သူတို့နဲ့တူတူ
စားချင်တယ် ... "

" ၀ူယွီ !!! "

သ၀န်မတိုတဲ့အပြင်
အတူပါစားဦးမယ်ဆိုတော့
ရိထင်းဒေါသထွက်လာရပြီ။

" မင်းက မင်းယောကျ်ားကို တခြားသူတွေနဲ့
အတူနေစေချင်တာလား ....
နည်းနည်းမှသ၀န်မတိုဘူးလား ဟမ် !!! "

" ဟင့် ... "

" မငိုနေနဲ့ !! သ၀န်မတိုတတ်ဘူးလား "

" အင်း ... "

မျက်နှာလေးမဲ့ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလာတော့
ရိထင်း စိတ်တိုရခက် စိတ်ဆိုးရခက်နဲ့
ဆွံ့အ,သွားရပြန်သည်။

" ဟင်း !!!! "

နောက်ဆုံးတော့သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး
စိတ်လေသွားရသူက ရိထင်းကိုယ်တိုင်သာ။

" ကဲ ... ကဲ အဲ့တာထားလိုက်တော့ ....
ကြာရင် ကိုယ်လည်းအောင့်ထားရလွန်းလို့
ပန်းသေတော့မယ် .... အခုကစားကြမယ် .... "

" ဟင့် ... ကစားမယ် "

" အဲ့တာဆို မျက်ရည်တွေသုတ် ...
အခုသုတ် "

" ဟုတ် .. ဟင့် "

" မရှိုက်နဲ့ !! "

" ဟုတ် .. အင့် "

ပါးစပ်ကို လက်လေးနဲ့အုပ်ပြီး
အသံမထွက်အောင် ထိန်းထားပုံက
တကယ်ကို သနားစရာကောင်းလှသည်။

ရိထင်းစိတ်ထဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင်
လူယုတ်မာလို့ ခံစားသွားရသည်။

ထို့ကြောင့်၀ူယွီလေးရဲ့လက်ကို ဆွဲကာ
ရင်ခွင်ထဲပွေ့ပိုက်လိုက်သည်။

ထို့နောက် နားဖျားလေးကို ဖွဖွလေး
ကိုက်စုပ်ကာ လည်ပင်းသားတွေကို
တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေလိုက်သည်။

ခြင်္သေ့အရှင်ရဲ့ ယုန်ဖြူလေး🔞🔞🔞( ရပ္နား)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang