Bölüm 35/👨‍✈️🍓👩‍💼

18K 1.5K 232
                                    

Öncelikle herkese selamlar iki gözümün çilekleri. 🍓
Geç bir saatte geldi bölüm bir anlık hislerle çoğu sahneyi silip tekrar yazdım. Neredeyse bölümü sildim gibi bir şey oldu o yüzden kontrol edemedim çoğu yerde yazım yanlışı vardır. Finale çok yaklaştık o yüzden toparlamam lazım ve bu beni biraz zorluyor. Bugün karantina sürem bitti, karne günü öğrencilerimin yanında olacağım birkaç gün içinde bölümde yaptığım yazım yanlışlarını kontrol ederim. Şimdiden kusura bakmayın.

Normalde uzun uzadıya açıklama yazmayı sevmiyorum ama bu bölüm bir konuya açıklık getirmek istiyorum. Genel olarak hikâyede kabullenemediğiniz bir durum var.

"Hümeyra'nın ailesi Alpay'ı çok kolay kabul etti."

Şimdi size sorarım hangi hakla kabul etmeyecekler, hangi hakla istemeyecekler? Alpay Hümeyra'nın hayatına onlardan önce girdi. Kızlarıyla kavuşmalarını Alpay sağladı. 26 yıl sonra ortaya çıkıp normal bir hayatları varmış gibi kızımın evlenmesini istemiyorum diyemez ki. Bu çok üzücü bir his biliyorum ama onların kaderi bu. ATAHAN ailesi ne yazık ki geri plândalar. Evet Hümeyra annesini babasını çok seviyor, artık onlardan ayrılmak istemiyor ama bir yandan da kabullendiği bir ailesi zaten var. Her daim onlar daha öncelikli olacak.
Hatta size Hümeyra'ya ait ufacık bir sır vereyim. Eğer Hümeyra hayatının merkezine 3 madde ekleyecek olsa bu maddelerin karşılığı Gülşah hanım, kızlar ve Alpay olur.

Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim.❤

Ha birde oy vermeyi ve yorum yapmayı o narin parmaklarınız unutmasın olur mu❤🍓

Bölüm ithafı: mrsgecemavisi

Keyifli okumalar iki gözümün çilekleri.🍓

Dolaptan aldığım krem rengi yüksek bel pantolonu giyip üzerine Gülşah annemin ördüğü hırkayı geçirdim. Evin içi sıcaktı ama bu eve ne zaman gelsem bahçede vakit geçirmek hoşuma gidiyordu tekrar yukarıya çıkıp hırka almak istemediğimden hazırlıklı inmek en mantıklısıydı. Hırkamın düğmelerini iliklerken uzaktan bir yerden telefonumun boğuk çıkan melodisini duydum. Uyandığımda Alpay ile konuşup yastığın altına bırakmıştım. Koyduğum yerden aldım. Asiye annem arıyordu, daha fazla bekletmeden açtım.

''Günaydın Asiye sultan''

Ona Asiye sultan demem hoşuna gitmiş olacak ki telefonun öbür ucundan tatlı bir kıkırtı sesi geldi. Onun bu sesine bende gülümsedim.

''Günaydın Hümeyra'm. Nasılsın?'' Dedi. Yatağa oturdum.

''İyiyim anne, sen nasılsın?''

Dolabın aynası tam karşımdaydı, saçlarımın dağıldığını fark edince elimle düzelttim.

''Bende iyiyim kızım, şükür'' hafifçe boğazını temizledi. ''Şey diyecektim kızım'' sesi garip bir şekilde mahcup çıkmaya başlamıştı. Bana söyleyeceği bir şeyden çekinmesi kaşlarımı çatmama sebep oldu. ''Yarın ağabeylerimde gelmek istiyorlar. Ben çok kalabalık olur diye davet etmek istememiştim ama onlar gelmek isteyince sana sormak istedim. Yade hanımı arasam o da sana soracaktı bende direkt seni arayayım dedim.'' Böyle kendini açıklamak ister gibi konuşunca içimde bir yerler kırıldı. Bu Asiye anneme olan bir kırgınlık değildi aksine kendim için duyduğum bir histi. ''Sen dersen ki çok kalabalık olmasın sadece annem babam ben geleceğiz.''

İki Gözümün Çileği🍓 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin