အပိုင်း ၄ Zawgyi

Comincia dall'inizio
                                    

သူ ပစၥည္းေတြ ေကာက္ထည့္ေနသည့္ ျခင္းေတာင္း ကို ယူၿပီး ျခင္းေတာင္းႏွစ္ဖက္ ဆြဲ၍ ဇင္ သည္ အိမ္ေပၚသို႔ တက္သြားေလသည္။ၾကက္ဥထုပ္ႏွင့္ ထန္းလ်က္ထုပ္ ကို လက္တဖက္စီဆြဲကိုင္ၿပီး ဇင့္ ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ရပါသည္။ဇင္ သည္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ ဝင္သြားပါသည္။

မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ျခင္းေတာင္းထဲမွ ပစၥည္းေတြကို ထုတ္သည္။ဇကာထဲ ထည့္သင့္တာထည့္။ေကာ္ဇလုံထဲ ထည့္သင့္တာထည့္ႏွင့္ တေယာက္တည္း အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။သူကေတာ့ ထန္းညက္ထုပ္ႏွင့္ ၾကက္ဥထုပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ခ်ကာ ဇင္ ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ေနရာမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ေနမိသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာင့္ ၾကက္ဥေတြ ကြဲသြားတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။"

ၾကက္ဥထုပ္ကို ျဖည္ၿပီး ဘယ္ႏွစ္လုံး ကြဲသြားလဲဆိုတာကို ၾကည့္ေနေသာ ဇင္ ကို ထပ္မံကာ ေတာင္းပန္စကားဆိုလိုက္သည္။ဇင္ သည္ သူ႕ကို မ်က္လုံးဝင့္ၾကည့္သည္။စူးရွေသာ အၾကည့္ေၾကာင့္ အျပစ္ရွိသူပီပီ ေခါင္းငုံလိုက္ရပါသည္။

"ႏွစ္လုံးပဲ ကြဲတာပါ။ကိစၥမရွိပါဘူး။ခင္ဗ်ားလည္း တမင္ လုပ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။"

အျပစ္မဆိုသူကို ျပန္လည္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ဒီတခါေတာ့ သူ႕ကို ၾကည့္မေနေတာ့ဘဲ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ေနေလသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ဘာကူလုပ္ေပးရမလဲ။"

"ရတယ္။လုပ္ေပးစရာမလိုဘူး။နားနားေနေန အခန္းထဲမွာပဲ သြားေနေလ။"

"အခန္းထဲမွာ ေနရတာၾကာေတာ့ ပ်င္းလာလို႔ပါ။"

"ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္တတ္လို႔လဲ။"

"ဘာလုပ္တတ္လဲေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး။သင္ျပေပးရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္တတ္မွာပါ။"

"ေကာင္းၿပီေလ။အရင္ဆုံး ခင္ဗ်ား မ်က္ႏွာကို တဘတ္နဲ႕ သြားသုတ္လိုက္ဦး။"

သူ႕မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ေရစက္ေတြ က်န္ေနေသးတာပဲ။ထိုင္ရာမွထၿပီး အခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာ တန္းေပၚမွာလႊားထားသည့္ တဘက္ကို လွမ္းယူၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ကာ အခန္းထဲမွ ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္။

"ခိုင်မာနှောင်ကြိုး"Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora