RL | Taekook

|13| Ürkek Bir Ruhun Hoş Zaafı

Merhaba~

Karmaşık Duygular'dan çaldığım birkaç sözcük başlığıyla geldim buraya, günler sonra.

Günlerdir hesaba giremiyorum, telefonumu elime alamıyorum. Ailesel problerim oldu ve devam da ediyor. Bu yüzden bir sonraki yb geç gelebilir.

Bölüm hakkında söylemek istediğim birkaç şey var.

Temas bağımlılığı hakkında çok bir bilgim yok açıkçası. Araştırdığım ve gördüğüm kadarıyla-kendimden- bildiklerimi yazdım. Yanlış yazdığım bir şeyler varsa lütfen uyarın ):

Ve oy sınırı yine yok, yorum sınırını otuza indiriyorum yine.

Yorumlarınızı aşırı bir mutlulukla okuyorum. Ve bu kurguda devam etmemi sağlıyorlar. Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.

İyi okumalar<3

•••

Kafamı eğmiş amfiye girerken aklım yerinde değildi. Omzuma çarpan çocuk benden özür dilediğinde hiç bakmadan yanından geçip gitmiş, herhangi bir yere kurulmuştum. Çizim defterimi aralayıp boş bir sayfasını açtım, kalemimi elime alıp karalamaya başladım. Kafam allak bullakken yapacak başka işim olmuyordu. Çizmek, karalamak beni rahatlatıyor, dış dünyadan uzaklaştırıyordu.

Kaç dakika geçti bilmiyorum. Bir anda onun ders anlatırken sesini yükselttiğini duydum. Anında irkilip bakışlarımı defterimden kaldırdım. Dersimiz onunlaydı ve ben onun ne ara amfiye geldiğini, derse başladığını bilmiyordum. Farketmemiştim. Onu farkettiğimde o da bana bakıyordu dikkatle, "dersi iyi dinleyin." Dedi katı sesiyle ve önüne döndü. Onu farketmeyişime sinirlenmiş, onun dışında bir şeylerle ilgilenmeme kızmış olmalıydı. Gülmeden edemedim.

Dün akşam ona çıkma teklifi ettiğimde elbette beni reddetmemişti. Lakin kabul de etmemişti. O kızın ona çıkma teklifi ettikten sonra benim bir anda böyle bir şeye kalkışmam onu tedirgin etmişti. Bunu kendi ağzıyla bana söylemişti o an. Bir ilişkiye hazır olup olmamam konusunda tedirgindi. Gözlerindeki heyecan parıltılarıyla beni düşündüğü için, beni kısmen reddediyordu. Şimdilik tamamen ilişkimizi bir kalıba sokmadan denememiz gerektiğini söylemişti.

Benim içindi, yemin ederim Kim Taehyung'un beni düşünmekten başka yaptığı bir şey yoktu. Psikolojik rahatsızlığımdan dolayı bir ilişkiye başlayıp başlayamayacağımı bilmiyor, daha da kötüye gitmemden korkuyordu. Onun bana, ben istemeden asla dokunmayacağını, hatta o tür temaslara benzer temaslarda bulunmamak için çabalayıp duracağını çok iyi biliyordum. Ve o yine de benim zorluk çekeceğimden ve pişman olacağımdan korkuyor olmalıydı; veya ilişkimizin rahatsızlığımı tetiklemesinden.

Yani, bunları bana kendisi söylemişti. Ve ben Kim Taehyung'a bir kez daha, bilmem kaçıncı kez tutulmuştum. Hayır, normal bir tutulma değildi bu. Normal bir hoşlantı, klasik bir aşk değildi. Kim Taehyung farklıydı. Kim Taehyung bambaşkaydı. Aşkın en farklı tarafıydı o. Ve bu aşkı bana vermişti. Kimse benim gibi sevemezdi onu.

Bir öğrenci çıkıp sunumunu yapmaya başladığında arkama yaslandım. Bakışlarım bir çocukta, birde ondaydı. Arada bir bana bakıyordu fakat bakışlarını yakalayamıyordum. Kalçasını masaya yaslamış, kollarını göğüsünde birleştirmiş çocuğu dinliyordu. Dikkatini çekmek istiyordum fakat saygısızlık olacağını bildiğim için sunuma odaklanmaya çalıştım.