Destroyed and Reborn

Prolog

16.04.2003

Zostaw mnie! Puść mnie! - płakałam i wierciłam się nie dając sobie rady z mocnym uchwytem na moich nagich ramionach. Czuję na całym ciele zimno. Czuję się odrętwiała. Z całej siły drapię mężczyznę po twarzy, przez co czuje jak zadrapuje mu do krwi cały policzek. Przez jakiś czas mam nadzieję że tego nie zauważył, jednak chwilę później dostaję mocniej po twarzy. Czuję na niej pulsowanie, czuję jakby moja czaszka miała się złamać na pół, czuję jego wielkie dłonie zrywające przód mojej bluzki, przez co odsłania mój czarny, koronkowy stanik.

Błagam, zostaw mnie! - płaczę i proszę go, jednak on wcale mnie nie słucha. Dalej próbuje dobrać się do zapięcia mojego biustonosza. Staram się nie myśleć. Czuję jakbym była brudna, czuję że po wszystkim co ten człowiek mi zrobi, nie wstanę na nogi i nie dam rady spojrzeć na siebie w lustro, jeśli wrócę do domu. Czuję się jakby cały mój świat się zawalił. W pewnym momencie nie proszę Boga o łaskę, proszę aby było już po. Proszę aby zrobił to szybko, żeby zbyt długo nie czuć do siebie obrzydzenie. Przez chwilę nie chcę nic czuć, chcę się poczuć jak nieżywa. Proszę o utratę wzroku i dotyku. Chcę żeby ten mężczyzna przestał mnie dotykać, chcę żeby przestał mnie całować. Przez niego czuję się brudna, zniszczona i nic nieznacząca.