Aşk böceklerim.. Amelianın adı değişti. Haberiniz olsun. Amelia artık Anastasia Sofya öptüm sizi ❤️ "Anastasia, güzelim dışarı çıkmak ister misin?" Gülümseyerek yanına koştum. "Evett"
Gülümseyip dudağımı öptü. "Popon hala acıyor mu minik kızım?"
"Hadi güzelim giyin ve aşağıya gel. 10 dakikayı geçerse gitmeyiz"
"Heyy! Bunun yarışma tarzı olucağını düşünmemiştim"
"9 dakika 49 saniye"
Koşmaya başladım. Odada ilk ne bulduysam kombin yaptım ve giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şöyle bırakayım.. beğenmediyseniz sizi si- pardon saygı duyarım kafanızdakiyle devam edebilirsiniz...
Hızla aşağı indiğimde babacık saate bakıyordu.
"2 dakika 12 saniye geç kaldın"
Yüzümü buruşturdum. "Heyy bu çok rahatsız edici. Takıntılı mısın?"
Tek kaşını kaldırarak bana baktığında "Babacık" diye ekledim.
"Biraz takıntılıyım küçük kızım. Ama takıntılı olduğum başka şeyler de var, örneğin üstündeki olmayan kıyafet bebeğim. Beni tahrik ediyor. İstediğin kıyafeti giyebilirsin ama soluğu yatakta almak istemiyorsan dikkatli ol" dedi göz kırparak.
Kaşlarımı çattım ve ona doğru eğildim. Şuan karnıyla bakışıyordum ama kafamı yukarı kaldırıp konuştum.
"O büyük, senin deyiminle, küçük popomu sallayarak evde dolaşırsam görürsün"
Koca bir kahkaha attı. Evin içinde yankılandı. Suratımda bir tebessüm olsa da hemen silip konuştum.
"Gülme babacık!"
Hemen ciddileşti;
"Bana-emir-verme Anastasia Sofya "
Dedi teker teker. Gözümden akan yaşa engel olamadım. Daha sonra bir hıçkırık kaçtı ağzımdan ve sonra bu bir ağlamaya dönüştü.
Bana bağırılması hoşuma gitmiyordu. Ne vardı sanki düzgünce söylese?!
Koşarak odama çıktım. Direkt yatağa yattım ve kafamı gömdüm. Daha fazla ağlamaya başladım.
Aşağıdan gelen adımı çığırma seslerini es geçerek kulaklarımı kapattım.
"Anastasia!"
Duymamazlıktan gelerek kafamı iyice yastığa bastırdım.
"Küçük kızım hemen buraya geliyorsun yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim!"
Derin bir nefes verdim. Ayağa kalktım ve burnumu çektim. Gözlerimin altını parmak uçlarımla sildiğimde hazırdım. Hızla aşağı koştum ve tam karşısına dikildim.
"Ne var?!"
"Bana bağırma seni küçük fare!" Dedi bağırarak. Kaşlarımı çattım ve dudağımı aşağı doğru büktüm.
Orospu çocuğu diye geçirdim içimden.
"Hızlı ol Anastasia gidiyoruz" dedi kapıdan çıkarken. Sanki az önce bağıran o değildi.
Ben de arkasından çıktım. Kapının önünde ayakkabılarımı çıkartıp başka ayakkabı giyecekken bir not ilişti gözüme. Elime kırmızı olan postiti aldım.
Güzelimsin
Baban
Bu neydi böyle?! Hızlıca Jason'a döndüm. "Bu ne babacık?"
Elimdekine ciddiyetle baktı.
"Ne olduğu konusunda bir fikrim yok Anastasia ama benim bunu yazmadığıma eminim.."
